Η εβδομάδα του SXSW στο Austin πέρασε και με ενδιαφέρον αναμένουμε τα νέα και τις εμπειρίες από το ελληνικό showcase. Παράλληλα, αυτή την εβδομάδα τα φώτα στρέφονται στο Μαϊάμι για το conference της χορευτικής μουσικής ή EDM όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν στο Αμέρικα. Γεγονός είναι πάντως ότι ακόμα κι αυτό το (σχετικό) comeback που κάνει η dance στην Αμερική έχει περισσότερα κοινά με την κακογουστιά της trance (βλ. Skrillex), παρά με την ευρηματικότητα και τη ζεστασιά της disco house (βλ. Danny Daze) –αμφότερες πάντως προσπαθούν να κλέψουν λίγη από τη μαζικότητα της hip hop & R'n'B κουλτούρας. Η μουσική απορία της εβδομάδας είναι βέβαια για το αν στο Μαϊάμι θα παρουσιαστεί τελικά ή όχι το νέο κομμάτι των Daft Punk με τον Nile Rodgers (παραγωγό και συνθέτη) των disco θρύλων Chic.
Εβδομάδα κυρίως άλμπουμ κυκλοφοριών αυτή για το Incoming, με βάση την ambient electronica και τα house beats, σε μια προσπάθεια να συγχρονιστούμε κι εμείς με Μαϊάμι.
3 Albums + 3 ΕPs + 2 mixed compilations out soon:
Albums
1. Vector Lovers - iPhonica (Soma)
Η επιστροφή του Vector Lover για λογαριασμό της σκωτσέζικης Soma θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εκκεντρική. 10 μήνες, ένα ζευγάρι ακουστικά κι ένα iPhone του ήταν αρκετά. Βρετανικά clubs, βερολινέζικα καφέ, σταθμοί τρένων, χώροι υποδοχής ιατρείων και ο πίσω κήπος της οικείας του, έδωσαν έμπνευση για τη σύνθεση των 16 κομματιών του ambient και με σωστή sci-fi αισθητική iPhonica. Αναγνωρίζοντας ότι πλέον το iPhone θεωρείται ίσως το πλέον άμεσο gadget για την ηχογράφηση μουσικών ιδεών/demos και αποδεχόμενος την πρόσκληση να ηχογραφεί με τους περιορισμούς της τηλεφωνικής συσκευής του, το application Nanostudio έγινε η εμμονή του Martin. Μέσα από αυτό προέκυψε ένας ατμοσφαιρικός στη βάση του δίσκος, που άλλες φορές καταφέρνει να ταξιδέψει τον ακροατή κι άλλες φορές σχεδόν τον υπνωτίζει. Κάποτε θα το λέγαμε και chill-out, ένα ενδιαφέρον αν μη τι άλλο πείραμα, το οποίο σε στιγμές παραπέμπει στο ύφος που καθιέρωσε τους Kraftwerk, ενώ σε άλλες προκαλεί την πειραματική φιγούρα του Νathan Fake να ακούσει προσεκτικά. Κυκλοφορεί 26 Μαρτίου.
2. Aera - Offseason Traveller (Aleph Music)
Mε τη βαρύγδουπη φράση του Προυστ «The real voyage of discovery consists not in seeking new landscapes, but in having new eyes» ξεκινάει το δελτίο τύπου για τον επίσης ambient ταξιδευτή Aera. Ντεμπούτο για τον offbeat Βερολινέζο, ο οποίος αποφάσισε να πάρει το laptop studio του και να ταξιδέψει στο Περού και στη Βολιβία προκειμένου να αντλήσει ιδέες. Στερεότυπο δεν το λες, αλλά και το πειραματικό είναι βαριά λέξη για το περιεχόμενο ενός deep house δίσκου, που δείχνει να έχει τις βάσεις του σε φόρμες όπως το γερμανικό kraut rock, το funk machine του Ντιτρόιτ, τα νοτιοαμερικάνικα κρουστά και τη σύγχρονη βρετανική bass. Το Offerson Traveller είναι πάντως χτισμένο σωστά και μετά τη μέση του γίνεται βαθύ ("Die Pferden"), μεταφέροντας σωστά το industrial ύφος του δημιουργού στα αυτιά του ακροατή. Δυστυχώς όμως δεν καταφέρνει να δημιουργήσει έστω και μία αξιομνημόνευτη στιγμή. Κυκλοφορεί 21/3.
3. David August - Times (Diynamic)
Πάντα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς τις άλμπουμ κυκλοφορίες house παραγωγών που έχουν αποδείξει στο πρόσφατο παρελθόν ότι μπορούν να χορέψουν μια πίστα από clubbers (βλ. το single "You Got To Love Me" του David August) και ξαφνικά, όταν έρχεται η ώρα να συγκεντρώσουν 14 κομμάτια για τον δίσκο, βγάζουν το ποικιλόμορφο μουσικό τους υπόβαθρο. Στο Αμβούργο όπου μεγάλωσε ο μόλις 22χρονος August ξεκίνησε από παιδί να παίρνει μαθήματα πιάνου και στη συνέχεια έμαθε μέσα από το DJing να αναλύει και να εξελίσσει τη διαδικασία της παραγωγής, κάνοντας παράλληλα χρήση κανονικών μουσικών οργάνων. Αυτήν την οργανικότητα καθώς και μια πιο ατμοσφαιρική προσέγγιση είναι που επιδιώκει με το Τimes. Ξεκινά με δραστικό τρόπο, χτίζοντας ένα ονειρικό ηχητικό τείχος, και ανεβάζει με την άνεσή του τα bpm για να καταλήξει στον deep ήχο που έχει βάλει τη Diynamic στα ευρωπαϊκά clubs την τελευταία τριετία. Ο ίδιος θα ήθελε ιδανικά με αυτό το άλμπουμ να φτάσoυμε σε παραλληλισμoύς επιπέδου James Blake, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι βρίσκεται πιο κοντά σε μια πιο βατή εκδοχή του ήχου του Nicolas Jaar. Και το πιο πιθανό είναι ότι η ευκολία την οποία έχει στο να χορεύει το κοινό θα κρατήσει πίσω τα ορθώς ανεπτυγμένα μουσικά του ένστικτα.
EΡs
1. Gherkin Jerk - Stomp The Beat + 1990 (Alleviated)
Σε ιδανική εποχή για την αναβίωση του νεοϋορκέζικου DJ ήθους που προσπαθώ να επικοινωνήσω κάθε δεύτερη Τρίτη στο TZIZ bar της Ναυαρίνου, η Αlleviated –σε συνεργασία με την εγκυρότατη Clone από το Άμστερνταμ– επανακυκλοφορούν δύο EPs σημαντικά για την αμερικάνικη house των τελών της δεκαετίας του 1980. Τότε μάλιστα η Gherkin Records είχε αφήσει ανεπιβεβαίωτες τις φήμες για το ότι ο θρύλος Larry Levan βρισκόταν πίσω και από τη σύνθεση των κομματιών, πέρα απ' την παραγωγή. Εγκεφαλικά, trippy και ιδιαίτερα jackin' κομμάτια.
2. Josh Wink - Balls (Ovum)
Ο man πίσω από το "Higher State Of Consciousness" επιστρέφει με EP κυκλοφορία στο label του μετά από 4 χρόνια. Ένα κομμάτι (το ομώνυμο "Balls"), σε 3 διαφορετικά mix (original και synth, no synth mix) με μοναδικό σκοπό το κάψιμο εγκεφαλικών κυττάρων. Κλασικός Wink, στην ώρα του για το Μαϊάμι. Αcid/tribal house.
3. Ana Helder - Beating PC (Comeme)
Η νέα EP κυκλοφορία της ανατρεπτικής Comeme του Μattias Aquayo βρίσκει την Αργεντίνα Ana Helder να παρουσιάζει το υπερηχητικό house όραμά της με μπόλικο συναίσθημα, ορίζοντας την (καλώς εννοούμενη) παράνοια που έτσι και αλλιώς χαρακτηρίζει τον ήχο του label. Ψυχεδελο-ρομαντική house με slappy μπασογραμμές.
Compilations
1. Various Artists - Traxx: The House That Garage Built (Need Want)
O garage house ήχος προέκυψε από τα θρυλικά Paradise Garage party της Νέας Υόρκης από το '76 ως το '87. Εμπνευστής ήταν ο David Mancuso με τις Loft μουσικές επιλογές του και συνεχιστής ο resident του Garage, Larry Levan. Στα τέλη των 1980s η γεμάτη συναίσθημα και soul αναφορές house με τις ρυθμικές βάσεις της Chicago και New Jersey house έγινε μαζική στα gay parties του Brighton και γρήγορα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη Βρετανία. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του ήχου επέστρεψαν στην επικαιρότητα πέρυσι με κυκλοφορίες όπως το "What I Might Do" του Βen Pearce και τον χαμό που προκαλούν τους τελευταίους μήνες οι Disclosure. Aμφότερα τα προαναφερθέντα ονόματα βρίσκονται στην παρούσα συλλογή της Νeedwant, που, όπως και με τη σειρά Future Disco, έχει την ευκαιρία να πιάνει τον ήχο του τώρα στη Μεγάλη Βρετανία. Απαραίτητο για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις της house στο τώρα, παρωχημένο για όσους ψάχνουν το επόμενο high της dance σκηνής. To tracklist στη διάθεσή σας, κυκλοφορεί τη Δευτέρα.
Tracklist:
1. HNNY – For The Very First Time
2. Ben Pearce – What I Might Do (Harry Wolfman Remix)
3. Dusky – Flo Jam
4. Rhythm Operator – Anytime
5. Disclosure – Boiling (Medlar Remix)
6. Rhode & Brown & Marc Shegg – Joyride
7. Huxley – Can’t sleep
8. Washerman – Soulsearch
9. Ejeca – Horizon
10. Breach – You Won’t Find Love Again
11. The Real Connoisseur – Faux De Baux
12. George Fitzgerald – Child (NY Stomp Remix)
13. The Mekanism – Body Classic
14. Purple Velvet – Never Do You Wrong
15. Rachel Row – Follow The Step (Trikk Remix)
16. Tomson & Benedict – Switch
2. Ruede Halgestein - Watergate 13 (Watergate)
Μετά τον έξυπνο, οργανικό δίσκο του για τη Souvenir, ο Ruede Halgestein αφήνει στην άκρη τις singer-songwriter ποπ φόρμες και πιάνει ξανά τα beats και το DJing, γιατί μάλλον αυτό ξέρει να κάνει καλύτερα. Για το εμβληματικό Watergate club του Βερολίνου και την εξίσου ενδιαφέρουσα σειρά mixed συλλογών του, το νούμερο 13 δεν είναι ούτε γρουσούζικο, ούτε όμως και γούρικο. Αδιάφορο, εν μέρει αναμενόμενο, από την άλλη ωστόσο χαρακτηριστικό του ήχου του δημιουργού του –και ποιος είμαι εγώ που θα τον κρίνω; Υπάρχουν βαριά ονόματα όπως θα διαπιστώσετε από τη λίστα παρακάτω, όμως δεν μου έρχεται από κάπου η έκπληξη. Επίσης, αυτή η δομή του στυλ ξεκινάω με τη disco του Prins Thomas, δίνω κάτι που να θυμίζει τις Σικάγο βάσεις της house, περνάω κατόπιν στο deep με συναίσθημα και μετά κάνω μίξεις στα κλειδιά τα είδη της house (γιατί όλα από εκεί ξεκίνησαν) κάνοντας –μοιραία– φινάλε με Carl Craig, είναι λίγο passe. Τουλάχιστον αν ξυπνάς κάθε πρωί με την ελπίδα ότι θα ακούσεις κάτι καινούριο και όχι με τη σκέψη του πώς θα βγάλεις φράγκα και θα μπεις πάλι στο κόλπο...
Tracklist:
1. Prins Thomas – Symfonisk Utviklingshemming/Full Pupp
2. Fabio Alampi – Escape (Alan Fitzpatrick Remix)/Vibe Me Record
3. Don Disco – Swing Ibero/Kompakt & Immer
4. Chris Wood & Meat – Cock Robin/Souvenir Music
5. Strangers In Heaven feat. Jonny Cruz – Set Me Free (Watergate Edit)/Souvenir Music
6. Ruede Hagelstein & Emerson Todd – A.R.G.O. (Watergate Edit)/Watergate Records
7. Amine Edge – Yeah/Alola Records
8. Marco Resmann feat. RAD – Life About To Change (Watergate Edit)/Watergate Records
9. Fischer & Kleber – Air/Souvenir Music
10. The Cheapers – Hammertime (Watergate Hi'apella)/Upon You
11. Paskal & Urban Absolutes feat. Byron Stingily – Gotta Make It Right (Inst)/Peppermint Jam
12. Marshall Jefferson – Mushrooms (Salt City Orchestra Out There Mix)/Airtight
13. Manuel Tur – Back To Me (Jimpster Dub)/Freerange Records
14. Mike Dunn pres. MR. 69 – Phreaky MF (Mike Dunn’s Original Phreak Mixx)/Robsoul Recordings 15. Losoul – Open Door/Playhouse
16. Tone Of Arc – Soundsail/No.19 Music
17. Aartekt – Rolling Energy/Bad Animal
18. Lower Dens – Candy (Steve Moore Remix)/Ribbon Music
19. Shlomi Aber feat. Möggli – Foolish Games/Be As One Imprint
20. Ruede Hagelstein – Up The River (Watergate Dub Edit)/Watergate Records
21. The Drifter – Day and Night/Permanent Vacation
22. Henrik Schwarz – Take Words in Return (C2 Vocal Rmx)/Watergate Records
23. The Pyramids – What the World Needs Now/Disko B
24. James Zabiela – The Healing/Born Electric
