Τι εννοείτε όταν λέτε σιγά τα Grammys; Δεν ασχολείστε και τόσο γιατί η μουσική στο PC σας είναι δέκα φορές καλύτερη; Δεν σας ενδιαφέρουν γιατί αμφιβάλλετε για το πόσο φρέσκια μπορεί να είναι μια μπάντα σαν τους FUN; Ή γιατί νομίζετε ότι ο Dan Auerbach των Βlack Keys κάθεται στην κονσόλα του δικού του Εasy Eye Sound στούντιο στο Νάσβιλ και πλέκει ζιπουνάκια, για να κερδίζει Grammy σε αντάλλαγμα; Ο Βοmbino είναι ένας Αφρικανός κιθαρίστας με πανκ καταβολές και ο δίσκος του αποτελεί το επόμενο μεγάλο σχέδιο του κυρίου El Camino. Check-άρετε το κομμάτι που θα ανοίγει το νέο του άλμπουμ εδώ και αφήστε στο σπίτι τις προκαταλήψεις περί mainstream rock μουσικής. Δεν έχουν μείνει και πολλοί δα που μπορούν να το κάνουν καλά ακόμη και τώρα...
Στα δικά μας, χρησιμοποιήστε το direct message στο Twitter @ https://twitter.com/lilisdimitris σε περίπτωση που ακούτε καινούρια ηλεκτρονικά (ως επί το πλείστον) άλμπουμ και ενδιαφέρεστε να μου μεταφέρετε γραπτώς την άποψή σας –θα δημοσιεύεται στη στήλη, αφού σας έχω στείλει το promo link. H χρονιά έχει ξεκινήσει να παίρνει φωτιά κι εγώ δύσκολα θα τη βγάλω και με τα δύο αυτιά κολλημένα στις progressive και μη house φόρμες. Μόνο άλμπουμ και συλλογές αυτήν την εβδομάδα.
3 Αlbums + 2 Compilations out anytime now:
1. The Analog Session – April (Hot Elephant)
Ντεμπούτο κυκλοφορία για το project Analog Session των Alexander Robotnick & Ludus Pinsky. Ο γερόλυκος με τον μαθητή ξεκίνησαν ένα jam με αναλογικά synths και πολλά καλώδια για τη γενιά που ακούει μουσική από το YouTube και σύντομα –όταν το αστείο ξεπέρασε τα 100.000 views– προχώρησαν στη live ηχογράφηση των κομματιών, τα οποία και κυκλοφορούν αυτές τις μέρες μέσα από το label του Robotnik. Το April ακούγεται εν μέρει 1970s, εξ ολοκλήρου αναλογικό, το νιώθεις εύθραυστο, σε συγκινεί η βιντάζ αισθητική του και, παρότι θα ευχόσουν οι 4/4 acid house λούπες του να μην ήταν τόσο επιθετικές, καταλαβαίνεις ότι οι Analog Session προσπάθησαν να κάνουν έναν Tangerine Dream δίσκο στο 2013.
2. Space Dimension Controller – Welcome To Microsector-50 (R&S)
Πολυαναμενόμενη κυκλοφορία για τους φίλους του cosmic disco/deep ήχου, με τον ταλαντούχο Space Dimension Controller να επιστρέφει στην επαναφορτισμένη R&S με την πρώτη του άλμπουμ κυκλοφορία και με υπερηχητικές (κατά βάση) διαθέσεις. Το ξέρω ότι διαβάζεται περίεργο να γράψεις ότι οι Boards Of Canada συναντούν τους Funkadelic, αλλά στο έξυπνο και πολυταξιδεμένο στον χωροχρόνο μυαλό του παραγωγού αυτές οι δύο αναφορές όχι μόνο μπορούν να συνυπάρξουν, αλλά δημιουργούν μάλιστα και το αντίστοιχο concept υψηλού επιπέδου. H αίσθηση ότι ο Philip K. Dick θα μπορούσε να υπογράψει το σενάριο σε ένα χαμένο Star Wars επεισόδιο, την ώρα που οι Tangerine Dream –πάλι αυτοί;– θα έφτιαχναν το soundtrack με τη βοήθεια της παρέας των Boy's Οwn –και ολίγη από την επικότητα των μουσικών του Βαγγέλη Παπαθανασίου για το Βlade Runner– είναι και πάλι κατά το ήμισυ μόνο κοντά στη φαντασία με την οποία έχει στηθεί ένα από τα σπουδαία ηλεκτρονικά άλμπουμ της χρονιάς. Θες ταμπέλες; Chicago house, 1980s funk, συναισθηματική και φουτουριστική electronica, cybernetic disco, μα πάνω από όλα το τέλειο soundtrack για ένα 68λεπτo ταξίδι. Αρκετά δυνατό concept album, o μικρός είναι πολύ μπροστά. Κυκλοφορεί 4 Μαρτίου.
3. Ellen Allien – LISm (BPitch Control)
Oh man, δεν είχα την παραμικρή ιδέα ότι η Ellen κάνει και τέτοια! Δύο χορογράφοι την προσέγγισαν ζητώντας της να συνεισφέρει το soundtrack στην παράσταση Drama Per Musica, υπό τη διεύθυνση των Alexandre Roccoli & Severine Rieme –έλαβε χώρα στις 7 Μαρτίου του 2011, στο Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι. Η μουσική που δημιούργησαν από κοινού η Allien, ο Thomas Muller και ο Bruno Pronsato έχει λοιπόν τόνους θεατρικότητας και βερολινέζικου avant garde, με τα αρπίσματα της κιθάρας και τα μινόρε του πιάνου να δημιουργούν τις νέες techno minimal λούπες, βυθίζοντας τον ακροατή στην ατμόσφαιρα και στη συναισθηματική επανάληψη. Ένα κομμάτι, 44 λεπτά, σωστή ανάπτυξη και πειραματισμός με ενδιαφέρον, ειδικά όταν γνωρίζεις ότι προέρχεται από μία εκ των πλέον επιδραστικών γυναικών της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής μουσικής.
4. Silicone Soul – Dark Room Dubs Vol. 3 (Darkrooms Dubs)
Συμπληρώνει 10 χρόνια φέτος η Darkroom Dubs ετικέτα των Silicone Soul και αυτή η συλλογή εκφράζει τον σκοτεινό dub ήχο τους τόσο καλά, όσο και οι προηγούμενες δύο. Εξειδικευμένη tech/house για λάτρεις των σκοτεινών δωματίων και των mega ηχοσυστημάτων, που ξέρουν πώς να απολαμβάνουν ένα διονυσιακών διαστάσεων rave. Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα και με πρεστίζ πρόσωπα της ευρωπαϊκής underground χορευτικής σκηνής υπογράφουν εδώ remixes στις πρόσφατες κυκλοφορίες του καταλόγου της Darkroom. Ξεχωρίζω το Robag Wruhme remix στο "Νeuland" του Εxtrawelt, το Gregorythme remix στο "Scared" του Terje Saether και το Τim Paris remix στο “Midnite Man” των Silicon Soul.
5. Various Artists – Future Disco Vol. 6 Night Moves (Needwant)
Tα ίδια Παντελάκη μου...Ο Μiguel Cambell ψάχνει το νέο “Something Special” στο "Not That Kind Of Girl", o Mario Bosanov ρεμιξάρει ΜotorCitySoul, o Bonar Bradberry σταθερός στις αρχές κάθε Future Disco mix, oι Lazaro Casanova και Groove Armada κάνουν την έκπληξη, η Kim Ann Foxman των Ηercules & The Love Affair μαζί με τη Laura Jones και τον Crazy P βρίσκονται στο peak time και φινάλε με Flight Facitlities. Ευτυχισμένο άλλο ένα nu disco/house έτος, με την προσθήκη της ψαγμένης Γλυφάδας στη hip house πιάτσα του κέντρου και τη βασική διαφορά ότι έχουμε φτάσει πια στο 2013 και οι Νεοϋορκέζοι που έπαιζαν αυτόν τον ήχο από το 2009 τώρα δεν θέλουν ούτε να φτύσουν πάνω του. Ναι, εσύ με τα γυαλιά ηλίου στις 6 ώρα το πρωί μέσα στο after club, που κάνεις τον traktor DJ θεό κάθε Πεμπτο-Παρασκευο-Σάββατο και μια στο τόσο διαβάζεις και από εδώ για να την ψάξεις καλύτερα. Ηello?
