Incoming

Νews

Το έγκυρο λονδρέζικο δισκάδικο Rough Τrade ανακοίνωσε αυτήν την βδομάδα τη λίστα του με τα 10 κορυφαία άλμπουμς του 2011 και συμπτωματικά σε αυτό το Incoming γίνεται αναφορά στον δίσκο που κατά 99% θα βρίσκεται στην κορυφή και της δικής μου λίστας για φέτος (βλ. Τycho).

Το event που ξεχωρίζει αυτό το Παρασκευοσάββατο φέρει τον τίτλο The Disco Masterclass και κάνει το ντεμπούτο του στην αθηναϊκή νύχτα την Παρασκευή 18/11, με καλεσμένο τον εξαίρετο DJ Daniel Wang στο Λάμδα (Λεμπέση 15, Λεωφ. Συγγρού).

*Οι ανακοινώσεις για τις εβδομαδιαίες ανανεώσεις της στήλης γίνονται πλέον και μέσω του λογαριασμού μου στο twitter
http://twitter.com/#!/lilisdimitris

 6 Singles Out This Week:

1. Marcin Czubala – Just Away (Mobilee)

O Μarcin Czubala διανύει μία από τις πλέον παραγωγικές χρονιές του. Έχοντας πρόσφατα στήσει το δικό του label, Υour Mama's Friend, κυκλοφορεί αυτήν την εβδομάδα την τελευταία παραγωγή του για λογαριασμό της Mobilee. Οι διακυμάνσεις των synthesizer φίλτρων στο ομώνυμο κομμάτι σε συνδυασμό με τα deep γυναικεία φωνητικά δημιουργούν ζεστή και συναισθηματική disco house, για στιλάτα πάρτυ.

2. Asteroids – This Distance (Fields)

Νέα άφιξη στα new wave electro pop ράφια. Οι Αsteroids με το ραδιοφωνικό "This Distance" στέλνουν το δικό τους γράμμα εκτίμησης στον ήχο που ο θρύλος Martin Hannet έχτισε γύρω από τη Factory Records. Πίσω από το project βρίσκονται οι παραγωγοί Jonathan Nowell & Simon Duffy, παλαιότερα γνωστοί μας από τους FC Kahuna και Planet Funk αντίστοιχα. Εδώ το επίσημο βίντεο.

3. Various Artists – Diynamic 053 (Diynamic)

Το 53ο νούμερο της Diynamic αποδεικνύει περίτρανα γιατί το label συνεχίζει να ανεβάζει τον πήχη όσον αφορά στην ποιότητα του εκλεκτικού house ήχου. Πέντε κομμάτια από πέντε διαφορετικούς νέους παραγωγούς, με τη Chicago deep house ως κοινό παρανομαστή. Εξαιρετικό πακέτο και ιδιαίτερα χρήσιμο για τους house DJs. Ξεχωρίζω το εναρκτήριο "The L Way" των Thyladomid & Adriatique ft. B.P Johnson και το "Brother's Keepers" του  Liem.

4. Μaceo Plex – High & Sexy EP (Ellum Audio)

Όπως παρατήρησα και στο Facebook, την πρώτη φορά που άκουσα τα δύο νέα κομμάτια του Maceo Plex για το ολόφρεσκο δικό του label Ellum Audio, o τύπος έχει μοναδικό χάρισμα στο να γράφει πιασάρικη και σέξι vocal house για τις κορασίδες. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι, μετά από μια σειρά επιτυχημένων κυκλοφοριών για labels όπως Crosstown Rebels και Visionquest, αποφάσισε (σωστά) να κυκλοφορεί τις πιο μαζικές παραγωγές του στο δικό του label. Give them honey and make your money!

5. Cottam – Deep Deep Down (Aus)

Acid techno και ζεστή slo-mo house για τις πρώτες πρωινές ώρες από τον Paul Cottam, το ταλέντο και οι υψηλού επιπέδου παραγωγές του οποίου συναντούν σε αυτό το single τη συνεχώς ανοδική πορεία της Aus Music. Must have!

6. Fiat 600 – The Voices From Hypothalamus (Nice Cat)

Από το παρελθόν του στη χιλιανή underground σκηνή των 1980s με την art punk μπάντα Pinochet Boys μέχρι το re-edit του  για το "Miss U So" των Villalobos-Los Updates, ο Fiat 600 στήνει ένα σκοτεινό minimal house υπόβαθρο και ετοιμάζεται να κατακτήσει το ευρωπαϊκό underground με το «βαρύ» 12ιντσο του για τη Nice Cat. Ξεχωρίζει το moody jackin house του "Οctopus To The Party".

4 Albums Out This Week:

1. Tycho – Dive (Ghostly International)

10 «σημάδια» για να καταλάβεις ότι εκείνο το πρωινό στα μέσα του Σεπτέμβρη άκουσες τον δίσκο της χρονιάς:

1. Ο ήλιος της Αθήνας δεν άφηνε ούτε την παραμικρή υπόνοια για κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

2. Ξύπνησες νωρίς (τύπου 11), έτρεξες στον περιφερειακό του Λυκαβηττού και πήρες πρωινό με χυμό πορτοκάλι, αυγά και μπέικον.

3. Κατέβηκες για την αλληλογραφία και άνοιξες περιχαρής τον φάκελο με το σηματάκι του αγαπημένου σου αμερικάνικου indie label (βλ. Ghostly).

4. Σκέφτηκες θα συμμαζέψω το σπίτι και θα βάλω σε φακέλους τις φωτογραφίες του καλοκαιριού, ακούγοντας τον δίσκο του τυπά από το Σαν Φρανσίσκο (Scott Hansen aka Tycho)  με το γαμάτο εξώφυλλο (σχεδιασμένο από τον ίδιο, μιας και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να τσεκάρεις και την καριέρα του σαν γραφίστα με το όνομα ISO50).

5. Η μετα-καλοκαιρινή μελαγχολία ήταν έντονη αλλά γλυκιά, όπως και οι μελωδίες των εναρκτήριων "Walk" και "Ηours", που δημιούργησαν ρεύμα με το πρώτο δροσερό αεράκι του Σεπτέμβρη.

6. Όταν μπήκε το "Daydream", το μυαλό σου άρχισε να κάνει παράλληλα τους εξής τρεις (επικός αριθμός, ταιριάζει και με τα κιθαριστικά αρπίσματα του κομματιού) συνειρμούς: α) Να δεις που οι Keep Shelly In Athens θα γίνουν μεγάλοι και του χρόνου θα παίζουν στο Coachella β) Ο Four Tet δεν θα μπορούσε ποτέ να γράψει τόσο απλά, ούτε καν αν τον άφηνε με τα απαραίτητα στο στούντιο ο Caribou. γ) Τρία χρόνια αγάπης είναι πολλά;

7. Η ακουστική κιθάρα του "Melanie" έγραψε με κεφαλαία γράμματα τη λέξη ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ στο μυαλό σου και άνοιξες το κινητό για να δεις μία και μόνο συγκεκριμένη φωτογραφία όπου «εκείνη» στο μπαλκόνι, με τη θάλασσα πίσω της, ήταν η πιο όμορφη πρώτη εικόνα της ημέρας από το καλοκαίρι στην Φολέγανδρο. Άκουσες στο repeat το “Melanie” 7 φορές. Διαρκεί μόλις 2 και 53 και το 7 είναι ο αγαπημένος σου μικρός αριθμός, όπως και το νούμερο του κομματιού στο άλμπουμ.

8. Στο ομώνυμο "Dive" αποφάσισες ότι πρέπει να αράξεις στον καναπέ και να αφοσιωθείς στον δίσκο, γιατί έχει αρχίσει να συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες να ανήκει στην κατηγορία «είναι τόσα λίγα τα πραγματικά καλά άλμπουμ τελευταία, ξέρεις αυτά που κατάφεραν να πιάσουν έστω και λίγο το συναίσθημα των My Bloody Valentine και γράφτηκαν μετά το 2000». Ασυναίσθητα, έψαξες να βρεις το βινύλιο του A Strangely Isolated Place από τον Ulrich Schnauss.

9. Λίγο αργότερα –και ενώ έπαιζε το "Epigram"– σου τηλέφωνησαν οι γονείς σου και τους υποσχέθηκες να τους επισκεφτείς την Κυριακή, μάλλον γιατί μόλις είχες βρεi τον ιδανικό δίσκο για βραδινή βόλτα με το αμάξι (μουσικοί επιμελητές του Drive, φάτε τη σκόνη μου!).

10. Το "Εlegy" έκλεινε γλυκά μία από τις μικρές και σπάνιες χαρές της ζωής, όπου νιώθεις απόλυτα το όραμα του μουσικού και την ανάγκη του να μοιραστεί μαζί σου τον ήχο του, τα συναισθήματά του κι ένα εξαιρετικό artwork. Ξανάπιασες το κομψό CD pack στα χέρια σου και το άφησες στο κομοδίνο του αδερφού σου, ο οποίος κοιμόταν ακόμα. Είχες περάσει τα MP3s στο iPod και έπρεπε να προλάβεις την πρώτη φθινοπωρινή βόλτα με τους παιδικούς σου φίλους, κατά μήκος της παραλίας στον Άλιμο.

2. Dillon – This Silence Kills (BPitch Control)

Αυτή η σιωπή, αρμονικά απλωμένη σε 42 λεπτά, μπορεί στ' αλήθεια να γονατίσει κόσμο. Πόσες φορές έχουμε δει μια dance ετικέτα όπως η BPitch Control να κυκλοφορεί έναν κατά βάση ακουστικό δίσκο; Πραγματικά σπάνιο φαινόμενο, το οποίο αφήνει να φανεί το εκλεκτικό μουσικό γούστο του αφεντικού (Ellen Allien), ενώ συνοδεύεται επίσης από τα διθυραμβικά σχόλια του σύγχρονου DJ θρύλου Koze. Γεννημένη στο Αμβούργο με μόνιμη πλέον βάση το Bερολίνο, η Dominique Dillon De Byington (aka Dillon) παρέδωσε στην BPitch έναν δίσκο που της ανοίγει διάπλατα πόρτες για ένα λαμπρό μέλλον στη σύγχρονη τραγουδοποιία. Η φωνή της περιφέρεται επιτηδευμένα ανέμελη πάνω σε στουντιακά παιχνιδίσματα και μελωδίες γεμάτες αφέλεια, απλότητα και θεατρινισμό. 12 κομμάτια με βάση τις σπάνιες φωνητικές ικανότητες της, το πιάνο και την αμεσότητα που μπορεί να βγάλει μια νεαρή καλλιτέχνης στην πρώτη δισκογραφική της προσπάθεια. Η «σιωπή» είναι η αίσθηση που σου αφήνει η πρώτη ακρόαση κομματιών όπως το "Tip Tapping" και το "Τhirteen Thirty Five", είναι η οικειότητα που εξασφαλίζει με τον ακροατή της από τα πρώτα κιόλας λεπτά και είναι επίσης η συναισθηματική φόρτιση την οποία μπορεί να σου προκαλέσει ένα άλμπουμ δουλεμένο με πραγματικά αρτίστικες μεθόδους. Οι στίχοι –πότε αισιόδοξοι και πότε βαθιά μελαγχολικοί– βρίσκουν αβίαστα τη θέση τους σε ένα πλούσιο σε μελωδίες περιβάλλον όπου η άρπα, το πιάνο, τα synths και τα στοιχειώδη ρυθμικά δημιουργούν τη ζεστασιά που χρειάζεται για μια ιδιαίτερη σπιτική ακρόαση.
Ναι, η χροιά της Billie Holiday είναι εκεί, ο τρόπος που έστρωνε τις μελωδίες του ο Jeff Buckley βρίσκεται επίσης εκεί και σε επίπεδο αισθητικής αυτή η μουσική στη live μορφή της θα μπορούσε να συνοδεύει μια έκθεση του Jean Michel Basquait. Όμορφα εύθραυστο, όπως και η φωνή της Dillon.
 
3. Soft Rocks – The Curse Of Soft Rocks (ESP Institute)

Και τώρα λίγος χορός! Όταν γράφουμε για τους Soft Rocks, ενοούμε την 4μελη κολλεκτίβα από το Μπράιτον που την τελευταία πενταετία τροφοδοτεί με σταθερούς ρυθμούς την underground disco σκηνή της Αγγλίας και όχι μόνο. Το ντεμπούτο τoυς για τη νέα ετικέτα ESP Institute είναι στην ουσία η κατάρα τους. Μια καλώς εννοούμενη κατάρα, την οποία έχουν απλώσει πάνω στη disco ρυθμολογία φροντίζοντας ώστε όλες οι συνθέσεις/ηχογραφήσεις να γίνονται με φυσικά όργανα και με αναλογικό εξοπλισμό. Αυτό γενικά κοστίζει σαν άθλημα, εξασφαλίζει όμως στους παραγωγούς τη ζεστασιά του αναλογικού ήχου και, κατά συνέπεια, ένα μοναδικό αποτέλεσμα σε επίπεδο παραγωγής. Λιγότερο συνηθισμένα πνευστά όπως η φλογέρα έχουν την τιμητική τους δίπλα στις funky μπασογραμμές, στα στιβαρά beats και στα ψυχεδελικά παιχνιδίσματα των synths –με θέματα εμφανώς επηρεασμένα από τις χρυσές δεκαετίες του 1970 και 1980. Το  "We Hunt Buffalo Now" ανοίγει τον δίσκο με τον ιδανικότερο dub disco τρόπο, για να ξεκινήσει ένα ταξίδι στον διαστημικό κόσμο των Soft Rocks όπου τα αεράτα, κοσμικά φωνητικά των "Αir" και "Μirador De Las Estrellas" κοντράρονται με το αλήτικο και σκοτεινό punk funk του νέου single "Magic Milk" –όπου τα φωνητικά έχει συνεισφέρει ο Jorge Socarras, τραγουδιστής των post-punkers Indoor Life και συνθέτης για τον Patrick Cowley. Σε μια εποχή όπου κάθε πιτσιρικάς με ελάχιστο ταλέντο και μουσικές γνώσεις ανεβάζει μέσω του λάπτοπ του nu disco κομμάτια κάθε εβδομάδα, το ντεμπούτο των Soft Rocks αποτελεί ένα σωστό αντίβαρο για τους πιουρίστες, όσους ξέρουν να εκτιμούν τον ζεστό και αναλογικό ήχο της οργανικής disco.

4. Radioslave – Works: Selected Remixes 2006-2010 3xCD (Rekids)

Αλήθεια, νομίζετε ότι χρειάζεται να γράψω κάτι για να σας πείσω για τη σημαντικότητα αυτής της κυκλοφορίας; Είναι πλέον μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών οι παραγωγοί που σε μερικά χρόνια θα αποτελούν τη δεύτερη φουρνιά θρύλων της ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής και ο Radio Slave (aka Matt Edwards) είναι σίγουρα ένας από αυτούς. Ιδιοκτήτης της Rekids, DJ με τουλάχιστον τρία μηδενικά να ακολουθούν το νούμερο της αμοιβής του και ασφαλώς (όπως αποδεικνύει αυτή η προσεγμένη διπλή συλλογή από remixes) ένας μικρός θεούλης όσον αφορά στην παραγωγή χορευτικής μουσικής. Ρίχνοντας μια ματιά στην κάτωθι λίστα των καλλιτεχνών που του εμπιστεύτηκαν τις μουσικές τους ή ζήτησαν τις υπηρεσίες του για να δώσουν στα κομμάτια τους το κατάλληλο ύφος για τις πίστες, καταλαβαίνετε το πολυδιάστατο ταλέντο του και το χάρισμά του να μετατρέπει ένα καλό κομμάτι σε δυναμίτη για τους DJs. Μόνιμος κάτοικος του Βερολίνου εδώ και μερικά χρόνια (με καταγωγή όμως από το Μπράιτον), ο Edwards βγάζει κατά καιρούς και τους δύο προορισμούς στις παραγωγές του, με αγαπημένη ηχητική προσέγγιση τη σκοτεινή mindfuck tech house για τις πρωινές ώρες.
Μάγος του στούντιο με αρκετά διαφοερετικά projects στο ενεργητικό του, όπως οι κινηματογραφικοί Quiet Village ή ο εγκεφαλικός italo disco δίσκος που κυκλοφόρησε πρόσφατα ως The Machine. Στα CDs 1 & 2 εκτιμούμε την ικανότητά του στο ρεμίξινγκ πάνω σε κομμάτια με φωνητικά, ενώ το 3ο CD –ακόμα πιο εγκεφαλικό από τα δύο πρώτα– μας βάζει στη διαδικασία να θαυμάσουμε τις μεθόδους παραγωγής του και την αμεσότητά του σε κομμάτια που απαιτούν μια πιο ωμή και σκοτεινή προσέγγιση για μαζικά clubs. Αυτό θα μπορούσε να είναι και η βίβλος του Έλληνα DJ για το 2011. Άλλο ένα must have...

CD1:

01. UNKLE - Burn My Shadow (feat Ian Astbury - Radio Slave remix)
02. Partial Arts - Telescope (Radio Slave Prenzlauer Blur remix)
03. Mlle Caro & Franck Garcia - Dead Souls (Radio Slave Long Distance Kiss mix)
04. Tokyo Black Star - Caballero (Radio Slave Innervision remix)
05. K3 - Play To Win (feat Alice Lascelles - Radio Slave dub)
06. Slam - Azure (Radio Slave remix)
07. Trentemoller - Moan (Radio Slave remix For K)

CD2:

01. Peace Division - Blacklight Sleaze (feat Pleasant Gehman - Radio Slave vocal mix)
02. Len Faki - My Black Sheep (Radio Slave remix)
03. Soylent Green - La Forza Del Destino (Radio Slave remix)
04. Yam Who? - Go Bang (feat Robin Lee & Peter Gordon & Mary Moore - Radio Slave remix)
05. Beat Galore Friction - Bubble Dancing (Radio Slave remix)
06. Mr. G - ECG'ed (Rekid remix)
07. Hell - The DJ (feat P Diddy - Radio Slave remix edit)

CD3:

01. Le Noir - Eleny (Radio Slave Panorama garage remix)
02. Matt O'Brien - Serotone (Radio Slave Panorama garage remix)
03. Ramirez - Hablando (Radio Slave Panorama garage remix)
04. Mr. G - Sometimes I Cry (Radio Slave Panorama garage remix)
05. Minilogue - Space (SpaceRadio Slave Panorama garage remix)
06. Jamie Anderson - Time Is Now (Radio Slave Panorama garage remix)
07. Nelski - Body Pop (Radio Slave remix feat Tom Gandey)
08. Chicken Lips - Motion Sickness (Rekid remix)