Νews:
Το 2ο Incoming του Οκτώβρη τεμπελιάζει, παρατηρώντας τη χώρα να παραλύει. Μοιραία, αδυνατεί κι αυτό με τη σειρά του να ανταποκριθεί σε δύο ντουζίνες promo άλμπουμ που φιλοδοξούν να κερδίσουν μια θέση στα καλύτερα, λίγο πριν το τέλος μιας σχεδόν μέτριας χρονιάς. Παραδοσιακά οι δισκογραφικές εστιάζουν σε αυτήν την εποχή του χρόνου, κυκλοφορώντας τα πιο δυνατά χαρτιά τους για να μπορέσουν να κερδίσουν την αγορά των Χριστουγένων. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που από την επόμενη στήλη θα έχουμε εβδομαδιαίες ανανεώσεις μέχρι και το τέλος της χρονιάς, με την καθιερωμένη ασφαλώς δημοσκόπηση με τα καλύτερα από φίλους/DJs και συγγενείς.
Ακόμα κι αν δεν βγαίνεις πολύ έξω, θα πρέπει να μάθεις ότι οι Lilis Bros επιστρέφουν στην αθηναϊκή νύχτα κάνοντας το φετινό τους ντεμπούτο στην +Over βραδιά του Βασίλη -Chevy- Σεβδαλή. Το επόμενο Σάββατο 29/10 λοιπόν, στο ΤΩΡΑ Κ44 με ελεύθερη είσοδο και τον Crme_1 από τους Loot DJs να συμπληρώνει την τριάδα των DJs.
5 EΡs Out This Week:
1. Tracey Thorn – Night Time EP [Strange Feeling, release date 31/10]
Ενδιαφέρουσα η ιστορία πίσω από το νέο EP της Tracey Thorn για λογαριασμό της εταιρείας του Βen Watt (ο έτερος Everything But The Girl). Οι ΧX ήθελαν να κυκλοφορήσουν μια σπέσιαλ έκδοση του πολυβραβευμένου ντεμπούτο τους με διασκευές από καλλιτέχνες που θαύμαζαν –και ζήτησαν έτσι από τους EBTG να διασκευάσουν το "Night Time". H παραγωγή έπεσε έξω αλλά η Τracey Thorn είχε ήδη τραγουδήσει με τη σπάνια φωνή της το κομμάτι. Κι ο Ben Watt όχι μόνο πήρε τα δικαιώματα για να το κυκλοφορήσει, αλλά έβαλε και τη σούπερ σταρ τετράδα των Visionquest να παραδώσει ένα από τα καλύτερα remixes που θα ακούσετε στο δεύτερο μισό του 2011 (για το "Swimming"). Βαθύ, ζεστό και μελαγχολικό.
2. Pillow Talk – The Come Back EP [Life And Death]
«Μπορούμε να μείνουμε ξύπνιοι όλο το βράδυ και να ακούμε τους ήχους που κάνουν οι χτύποι της μοναχικής σου καρδιάς, ενώ θα σε βλέπω να λυγίζεις βυθισμένη στη μοναξιά. Μην ξοδεύεις άλλο τον χρόνο σου, είσαι ευάλωτη πάλι, το ξέρω, αλλά βγες έξω απόψε, σκούπισε τα μάτια σου και μην αφήσεις να φανεί...»
Αυτό είναι το single της χρονιάς για το Incoming και περίμενα να σας το παρουσιάσω εδώ και δύο μήνες! Βουτηγμένο στην after-party μελαγχoλία, με μια κολλητική μελωδία και μ’ ένα house beat ικανό να ξορκίσει την κατάθλιψη των hangover Κυριακών. Οι Pillow Talk είναι το πιο στιλάτο dance τρίο που έβγαλε ποτέ η σκηνή του L.A. και το label των Life And Death δεν θα αργήσει να γίνει το μεγάλο hype της χορευτικής μουσικής. Modern Classic!!!
3. Luca C & Brigante – Invisible Cities EP [Southern Fried]
Πόσο σχετικό μπορεί να ακούγεται ένα post-disco balearic μίνι άλμπουμ στις αρχές του χειμώνα; Οι Luca Cazal & Sebastiano Properzi (aka Luca C & Brigante) έστησαν στα τέλη του φετινού καλοκαιριού το εν λόγω concept στο νησί που γέννησε τον Balearic ήχο (Ibiza). 6 κομμάτια, τα οποία παραπέμπουν σε μια μοντέρνα ηλεκτροπόπ εκδοχή των Fleetwood Mac την ίδια στιγμή που έχουν όλα τα φόντα να κοντράρουν την καλοκαιρινή εκδοχή των Fleet Foxes. Ρομαντικό...
4. Mole – Extended Hugs EP [Fur Trade]
Να ξέρεις ότι μόνο παραγνωρισμένα ονόματα-θρύλοι της tech house σκηνής περιέχονται σε αυτήν την κυκλοφορία, η οποία συνοδεύεται από το καλύτερο δελτίο τύπου που έπεσε στα χέρια μου τελευταία. Το EP λέει είναι εμπνευσμένο από έναν διαγωνισμό ρίψης... αβγών από την κορυφή ενός ξενοδοχείου στο Βανκούβερ, τον οποίο είχε την τύχη να παρακολουθήσει ο «αινιγματικός» παραγωγός Mole όταν ήταν παιδί. Οι διαγωνιζόμενοι, έχοντας επιστρατεύσει κάθε είδους τέχνασμα, απέτυχαν να ρίξουν τα αυγά τους από τον 17ο όροφο και να τα προσγειώσουν ασφαλή. Όλα εκτός από ένα, που είχε τοποθετηθεί σε ένα βάζο με παχύρρευστη υγρή μάζα. Το βάζο έσπασε αλλά το αβγό γύρισε στον δρόμο χωρίς να πάθει τίποτα. Για τα τρία κομμάτια (ιδανικά deep house tools) που περιλαμβάνει το EP τα σχόλια περιττεύουν. Εδώ και μερικά χρόνια αγοράζω άλλωστε οτιδήποτε κυκλοφορεί ο Mole στη Fur Trade και σχεδόν πάντα οι δίσκοι του βρίσκουν θέση στα late night σετ μου.
5. Βlawan – What You Do With What You Have [R&S]
Ύστερα από παρότρυνση του καλού μου φίλου Mr. Z σκέφτηκα να εστιάσω ξανά στη νέα dub house σκηνή που ταράζει τα underground clubs του Βερολίνου και του Λονδίνου. Η επιστροφή του Βlawan στην R & S είναι πιο επικίνδυνη από ποτέ. Σκοτεινή, μπασάτη και με acid στοιχεία ικανά να τρυπήσουν τα ηχεία του Skull –το Σάββατο 5 Νοέμβρη, στη νέα after βραδιά του Segka με τίτλο "Slow". Monster!
4 Albums, 1 Συλλογή + 1 Συνέντευξη
1. Alex Cortex - Kihon [Pomelo]
Για την επιστροφή του Αlex Cortex με το τρίτο του άλμπουμ στην Pomelo χρειάστηκε να περάσουν 8 χρόνια. Αλλά, όπως πιθανόν να επιβεβαιώσει οποιοσδήποτε το έχει ακούσει μέχρι στιγμής, η αναμονή άξιζε. Η δύσβατη electronica που γνωρίσαμε στα μέσα των 1990s είναι το κυρίαρχο ύφος αυτού του ιδιαίτερα ισορροπημένου δίσκου, που μπορεί να στερείται των ξεσηκωτικών techno στιγμών στις οποίες μας έχει συνηθίσει ο Cortex (σε συνεργασία με τον Lopazz), αλλά φροντίζει να δημιουργήσει την ιδανική ατμόσφαιρα για να καταλάβει ο ακροατής τη βασική ιδέα πίσω από το Kihon (ιδανικά, στα ιαπωνικά): πρόκειται για έναν φόρο τιμής στα 4/4. Κιθάρες και αναλογικά synths στο φόντο, ακόρντα επηρεασμένα από την Detroit tech παράδοση, σωστή χρήση της βερολινέζικης μίνιμαλ αισθητικής και μικρές δόσεις ambient πειραματισμού είναι τα βασικά στοιχεία ενός σπιτικού techno δίσκου που μπορεί εξίσου εύκολα να απολαύσει κανείς όλες τις ώρες της μέρας. Δύσκολο αλλά σωστό.
2. Jonsson/Alter – Mod [Kontra Μusik]
Η Κontra Musik κέρδισε πρόσφατο τον τίτλο του label του μήνα στο έγκυρο Resident Advisor και αυτός ο δίσκος έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Έξυπνο, υπνωτικό house που δεν φλυαρεί και δεν κουράζει. Το νέο project των Ηenrik Johnson (Porn Sword Tobacco) και Joel Alter είναι από τους δίσκους που ανανεώνουν την πίστη του ακροατή στη house του μέλλοντος. Μονοτονικό funk μπερδεμένο με soul στοιχεία και με διαστημικές ατμόσφαιρες πάνω σε μινιμαλιστικές φόρμες, για μια νέα γενιά house ακροατών, όσους έχουν κουραστεί από τις πολυκάναλες και γεμάτες ετοιματζίδικα samples παραγωγές. Το "Djup House" κλέβει την παράσταση και φέρνει στο προσκήνιο μια ολόφρεσκη προσέγγιση made-in-Sweden για το πώς μπορεί να εξελιχθεί η ευρωπαϊκή χορευτική μουσική. Στη συνέχεια, το "Dvarg" αποτελεί την πιο χορευτική στιγμή της δουλειάς: συνδυάζει τον μινιμαλισμό μιας μονότονης και βρώμικης μπασογραμμής με τα house/funk ρυθμικά, χτίζοντας στα 7μιση λεπτά του ένα από τα πιο άρρωστα acid funk εργαλεία που έχω ακούσει φέτος. Το "Kyrka 2.0" πάλι ακούγεται σαν να βγήκε από το στούντιο του Floating Points, ενώ τα σκονισμένα synths και οι τζαζ προεκτάσεις των "Hela Berget" και "Tre Ackord" ολοκληρώνουν έναν απολαυστικά βαθύ house δίσκο με αρχή, μέση και τέλος. Σπάνια το συναντάς αυτό τελευταία.
3. Slove – Le Danse [Pschent]
Γαλλική indie pop καινούργιας κοπής, που κάνει σωστή χρήση της νέας τεχνολογίας. Οι Slove, σ' έναν ιδανικό κόσμο, θα ήταν οι νέοι Stereolab εποχής French Disco. Μελωδίες που παίρνεις μαζί σου ακόμα και όταν βγάζεις τα ακουστικά και επιτέλους μια υγιής σχέση με την σωστή ποπ των 1980s και 1990s. Καθόλου τυχαίο άλλωστε ότι πίσω από τους Slove βρίσκονται οι Leo Hellden & Julien Barthe –από τους πάλαι ποτέ αγαπημένους μου Παριζιάνους Αs We Fall (πρέπει να ήμουν ο μόνος συντάκτης που πίστεψε στο ντεμπούτο τους για την Kill The DJ πίσω στο 2006). Το μισό και παραπάνω Le Danse θα μπορούσε να αποτελεί τη συνέχεια των As We Fall, με μια πιο ποπ προσέγγιση. Στο "Brightest" π.χ. τα φωνητικά του Μaik των Telepopmusik παραπέμπουν σε καθαρό electro rock ενώ το χιτ της υπόθεσης είναι το εξαιρετικό "Flash". Η φωνή της Sarah Krebs ανεβάζει ακόμα πιο ψηλά την anthemic γραμμή που προκύπτει από τη μίξη synths και φαζαρισμένων κιθάρων, ενώ η πορεία του δίσκου από εκείνο το σημείο κι έπειτα θα μπορούσε να ακούγεται σαν άλμπουμ των Υeah Yeah Yeahs για λογαριασμό της Ed Banger.
4. Scratch Massive – Nuit De Reve [Pschent]
Χα! Πώς τα φέρνει η ζωή (και τα promo agencies) μερικές φορές... Και αυτή η κυκλοφορία από την Pschent, με ένα ακόμη παριζιάνικο δίδυμο (άντρας/γυναίκα) στα controls. Τρίτο άλμπουμ για τους Maud Geffray & Sebastien Chenut, που το 2003 το γαλλικό περιοδικό Traxx είχε βαφτίσει ως μεγαλύτερη ελπίδα της παριζιάνικης electro σκηνής χάρη στο ντεμπούτο τους Enemies & Lovers. Σε αυτήν τη φόρμα επέστρεψαν και φέτος, με μια ξεκάθαρη τάση για αργά, σκοτεινά και βαριά nu disco jams. Στοιχειωμένη ποπ από το μέλλον και έντονες κινηματογραφικές αναφορές είναι μερικοί ακόμα επιτυχημένοι προσδιορισμοί για μια δουλειά φτιαγμένη με τις επιρροές της κοφτερής no disco punk αισθητικής της διετίας 1984-'86, που αποθεώνει με τη σειρά της την επιρροή του John Carpenter στο νεορομαντικό κίνημα. Η καλτ φωνή του Jimmy Sommerville αποθεώνει (στην κυριολεξία) ένα από τα καλύτερα κομμάτια που θα ακούσει κανείς φέτος στα σκοτεινά στέκια ("Τake Me There", ορισμός του ρομαντικού future pop ήχου λέμε!) ενώ η πεταλούδα της Kill The DJ (Cloe) στοιχειώνει με τα φωνητικά της την έτσι κι αλλιώς καταραμένη death disco του "Closer". Γενικά, αν έχεις τις μαύρες σου, δεν θα την γλιτώσεις βουτώντας στην μελαγχολία του Nuit De Rêve (Dream Night). Αλλά, αν θα ήθελες τα ρυθμικά των Chromatics και των Glass Candy, αυτός ο δίσκος σου κάνει. Μισό λεπτό παύση για να στείλω το link στον Γιώργο Δημητρακόπουλο... This is a No!Disco classic.
5. Various Artists – Above The City [Culprit]
Η ιστορία ενός εκ των καλύτερων deep house labels που έσκασαν φέτος στα γρήγορα. Η Culprit από το Λος Άντζελες φτιάχτηκε από την ομάδα DJs/παραγωγών Droog. Εδώ και μια τριετία σχεδόν έχουν συνδέσει το όνομά τους με το καλύτερο ανοιξιάτικο/καλοκαιρινό πάρτυ που μπορεί να συναντήσει κανείς τις Κυριακές στην πόλη των Αγγέλων κι αυτό γιατί γίνεται στην ταράτσα του ξενοδοχείου Standard, σ' έναν από τους πιο ωραίους δρόμους της πόλης. Συνδέονται δε με ιδιαίτερα φιλικούς δεσμούς με labels όπως η νεοϋορκέζικη Wolf + Lamb και η Crosstown Rebels του Damian Lazarus, για λογαριασμό της οποίας και μίξαραν τη συλλογή Rebel Rave 2 (θα κυκλοφορήσει μέσα Νοέμβρη). Παράλληλα, αυτές τις μέρες κυκλοφορεί και η συλλογή της εταιρείας τους με τίτλο Above The City, με 8 tracks που κόβουν την ανάσα όσων γουστάρουν τον βαθύ και σέξι house ήχο της διετίας που διανύουμε. Βασικά, σε αυτό το ηχητικό πλαίσιο δεν θα συναντήσεις καλύτερη συλλογή για φέτος (μετά το πρωτοπόρο DJ Kicks των Wolf +Lamb, Soul Clap) και μια ματιά στο tracklist αλλά και στη συνέντευξη που ακολουθεί θα σου δείξει πού βρίσκεται το μέλλον αυτής της σκηνής.
Το Αbove The City θα παίξει σίγουρα στις συλλογές της χρονιάς και θεωρώ τιμή για το Incoming την ευκαιρία να μας γράψει για τις δραστηριότητές της μία από τις πιο επιδραστικές ομάδες της νέας αμερικάνικης house αντεπίθεσης...
Έχοντας ένα ιδιαίτερα βαρύ πρόγραμμα κυκλοφοριών για την Culprit και μιξάροντας τη νέα συλλογή της Crosstown Rebels μπαίνετε άνετα στη λίστα με τους πιο πολυάσχολους house παραγωγούς της χρονιάς. Γνωρίζω ασφαλώς ότι έχετε δουλέψει σκληρά για αυτήν την αναγνώριση και θα ήθελα να μοιραστείτε τη μέχρι τώρα επιτυχημένη πορεία σας με τους αναγνώστες...
Η αρχή ήταν ιδιαίτερα απλή. Τόσο το project των Droog όσο και η Culprit προέκυψαν από τον ίδιο πόθο: να δημιουργήσουμε έναν χώρο για τις αγαπημένες μας house/techno παραγωγές που εκείνη την εποχή δεν νιώθαμε ότι εκπροσωπούνταν σε παγκόσμιο επίπεδο με σωστό τρόπο. Το L.A. έχει κατά καιρούς υπάρξει ιδανικό μέρος για να σπάσουν σε παγκόσμιο επίπεδο ποικίλα μουσικά είδη, παρόλα αυτά του έλειπε μια σωστή χορευτική μουσική σκηνή. Νιώσαμε λοιπόν ότι μπορούσαμε και θέλαμε να σηκώσουμε τη σημαία των πρωτοπόρων για έναν φρέσκο house/techno ήχο που άνθιζε μεν στην Ευρώπη αλλά έλειπε στην Καλιφόρνια. Φέτος, η δουλειά των τελευταίων χρόνων και οι δραστηριότητές μας στο να στήνουμε τα δικά μας ξεχωριστά πάρτυ, να κάνουμε κυκλοφορίες και να παίζουμε δίσκους (ή να φτιάχνουμε δικά μας κομμάτια) έχει αρχίσει και μας αποπληρώνει. Κοιτώντας πίσω σε αυτήν την πορεία συνειδητοποιούμε ότι απλά φέραμε στην επιφάνεια κάτι που έτσι κι αλλιώς είχε μεγάλες προοπτικές.
Τι είναι αυτό που κάνει τα πάρτυ στην ταράτσα του Standard τόσο ιδιαίτερα; Και πόσο κοντά καταφέρατε να φέρετε το πνεύμα των βραδιών σας εκεί στη συλλογή Above The City;
Το vibe στα πάρτυ στην ταράτσα του Standard είναι απλά ο καλός συνδυασμός μερικών βασικών στοιχείων: σωστή τοποθεσία με εξαιρετική θέα στην κάτω πόλη του L.A., με όλους αυτούς τους ουρανοξύστες να προεξέχουν από όλες τις πλευρές, κι ένα ιδανικό σε χωρητικότητα και διακόσμηση venue, το οποίο να χωρά 250-300 άτομα. Έτσι, όποιος είχε την τύχη να μας επισκεφτεί (είτε ως guest DJ, είτε ως clubber) είχε κατόπιν να λέει για μια ξεχωριστή εμπειρία! Ψάξαμε αρκετά για να βρούμε μερικά από τα καλύτερα κι ανερχόμενα ονόματα της παγκόσμιας σκηνής σε αυτόν τον ήχο, κάτι που έγινε με κριτήριο το τι εκπροσωπούσε το party vibe για ένα απόγευμα Κυριακής –και όχι π.χ. με το ποιος βρίσκεται στο τσαρτ των RA Top-100 DJs. Τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με τη σημασία που δίνεις στις λεπτομέρειες ενός πάρτυ: το να αφήσεις το προσωπικό σου στίγμα, να έχεις προσωπική επαφή με τους καλεσμένους σου... Και ασφαλώς βοήθησε και η καλοκαιρία της πόλης το περισσότερο διάστημα του χρόνου. Ξέρεις, δεν ακούς πολύ εύκολα την ίδια μουσική σε κάθε Standard Hotel πάρτυ, οπότε η συλλογή είναι μια επιλογή από ιδανικές υποθετικές μουσικές στιγμές που θα είχαμε εκεί παίζοντας αυτά το κομμάτια με τον αγαπημένο μας βαθύ ήχο.
Με τον deep house ήχο να αποτελεί το plat du jur της χορευτικής σκηνής και να σερβίρεται ήδη εδώ και δύο χρόνια από labels όπως η Wolf + Lamb, η Crosstown, η Hot Creations και η Culpit, έχετε σκεφτεί ότι μετά την κορυφή ίσως έρθει απότομα η πτώση; Πώς αντιλαμβάνεστε το hype που έχει ο ήχος σας και το label σας αυτήν την εποχή;
Νομίζω ότι καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια προκειμένου ο ήχος της Culprit να μην είναι μονοδιάστατος. Σε κάθε κομμάτι που κυκλοφορούμε ή παίζουμε απλά προσέχουμε το τελικό αποτέλεσμα, ώστε να μας κάνει να νιώθουμε καλά με βάση τα μουσικά μας κριτήρια –που σε πληροφορώ έχουν ιδιαίτερα ευρύ και υπερηχητικό φάσμα. Εκτός από τις εταιρείες που ανέφερες πριν, νομίζω ότι η ευρεία μουσική προσέγγιση της δικής μας βρίσκεται πιο κοντά σε εκείνη της Crosstown Rebels, όπου σε μια σειρά ετήσιων κυκλοφοριών μπορείς να ακούσεις σχεδόν τα πάντα: από deep house μέχρι latin house, σκοτεινή techno και εγκεφαλική afterhours μουσική. Αλλά, για κάποιον λόγο, όταν τα βάζεις όλα αυτά μαζί δημιουργούν ένα ενιαίο μουσικό φάσμα κι αυτό είναι ο ήχος των label μας. Ίσως και το μυστικό στη μακροβιότητα της εταιρείας, κόντρα στις εποχικές μουσικές τάσεις.
Πώς ήταν η εμπειρία του να μιξάρετε τη Rebel Rave 2 και ποιο είναι το βασικό concept πίσω από το mix σας;
Μισητή εμπειρία! Χαχα, πλάκα κάνουμε. Ήταν λίγο πιεστική διαδικασία, υπό την έννοια ότι φέτος η Crosstown είχε κατά γενική ομολογία τον καλύτερο χρόνο της και προσπαθήσαμε να είμαστε δίκαιοι με τον κατάλογο κομματιών που είχαμε διαθέσιμα. Επίσης, υπήρχε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα στην παράδοση του mix, που το έκανε επίσης δύσκολο, αλλά τελικά αυτό αποδείχτηκε το πλεονέκτημα μας... Κλειδωθήκαμε στο στούντιο για μια εβδομάδα διαλέγοντας τα κομμάτια και ξεπετάξαμε το mix με την πρώτη φορά. Το ξανακούσουμε και είδαμε ότι δεν θα μπορούσαμε να είχαμε καλύτερη προσέγγιση όσο κι αν ξαναπροσπαθούσαμε. Ο Damian (Lazarus, το αφεντικό της Crosstown) και η ομάδα του το λάτρεψαν κι εκείνη με τη μία και κάπου εκεί ξέραμε ότι είχαμε κάνει καλή δουλειά. Είναι αυστηρός κριτής ο Damien και χαρήκαμε ιδιαίτερα που περάσαμε το τεστ του.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Υπάρχουν σκέψεις για επέκταση του label και στην Ευρώπη;
Ο ήχος μας έχει γερή απήχηση στην Ευρώπη ήδη. Φαίνεται ότι έχουμε πιο πολλούς ακόλουθους στην Αγγλία και στην Ιταλία κατά καιρούς, αν κρίνουμε από τα demos και την καταγωγή των παραγωγών που μας στέλνουν. Θα περιοδεύσουμε στην Ευρώπη αρκετά τους επόμενους έξι μήνες και είμαστε αρκετά τυχεροί να έχουμε για μάνατζερ τον εξαιρετικό Joe Christie, ο οποίος έχει δουλέψει στην πορεία ονομάτων όπως οι Sasha, James Zabiela και ο καλός μας φίλος Matt Tolfrey.
Δώστε μας κι ένα top-5 με classic tracks που έχουν «ροκάρει» τα Standard Rooftop parties, καθώς κι ένα top-5 κομματιών που σας έχουν αρέσει πιο πολύ φέτος...
Classics:
Peace Division – Blacklight Sleaze
Freaks – Turning Orange (LoSoul remix)
Switch – Getondownz
Jamie Jones – Summertime
Kiki – Good Voodoo (original and Visionquest remixes)
This year’s bombs:
Todd Terje – Ragysh
Benoit & Sergio – Everybody
Shonky – Oasis (jozif remix)
Pillow Talk – Soft (Life and Death remix)
Maceo Plex - Ain’t That Love
