Third Attempt - Beats From The Quarantine (Beatservice Records)
O νεαρός Νορβηγός κυκλοφόρησε πρόσφατα το δεύτερο άλμπουμ του, συνεχίζοντας να εντυπωσιάζει με τον ολοκληρωμένο, απολαυστικό ηλεκτρονικό ήχο του.
Χωρίς ακόμα να έχει συμπληρώσει τα εικοσιπέντε του χρόνια ο Torje Fagertun Spilde, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, έχει να επιδείξει ήδη μια σχετικά πλούσια δισκογραφία τόσο σε ποσότητα, όσο και σε ποιότητα. Με βάση το Όσλο, δημιουργεί εξαιρετική ηλεκτρονική μουσική μέσω του νορβηγικού label της Beatservice. Αυτό που προκαλεί εντύπωση με την περίπτωση του είναι πως ο ήχος του έχει μια ωριμότητα και πληρότητα που σπάνια συναντάς σε έναν μουσικό παραγωγό της ηλικίας του.
Το Beats from the Quarantine ακολουθεί το World Is Too Loud του 2020 και όπως μαρτυρά ο τίτλος του δημιουργήθηκε μέσα στη διάρκεια της καραντίνας, σκιαγραφώντας επαρκώς τον κόσμο του ταλαντούχου πιτσιρικά. Ambient, balearic, trip-hop, nu jazz, downtempo μπλέκουν μαεστρικά δημιουργώντας ένα ρευστό, lounge περιβάλλον που ακούγεται τα ίδιο εύκολα στον καναπέ του σπιτιού σου αλλά και σε ένα bar. Η αγάπη του για τα breaks ωστόσο βγάζει μάτι και το μουσικό του ύφος φέρνει στο μυαλό κλασικούς electronica δημιουργούς, όπως οι Mr. Scruff, και Thievery Corporation αλλά και οι Four Tet, Floating Points και Bonobo (στα ξεκινήματα τους) και labels όπως Ninja Tune, Tru Thoughts και Mo Wax. Το Beats From The Quarantine περιέχει έντεκα υπέροχα instrumental, sample-heavy κομμάτια που ακούγονται μονορούφι και μας φανερώνουν έναν καλλιτέχνη του οποίου το breakthrough, λογικά, δεν αργεί.
Gilb'R - On Danse Comme Des Fous (Versatile Records)
Αυτό είναι το ντεμπούτο άλμπουμ ενός από τους σημαντικότερους ανθρώπους της Γαλλικής χορευτικής, ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής.
Ο λόγος για τον Gilbert Cohen, ιδιοκτήτη της Versatile Records και ½ των φοβερών και τρομερών Chateau Flight (μαζί με τον θρύλο I:Cube) μεταξύ άλλων, ο οποίος κυκλοφορεί μετά από εικοσιπέντε χρόνια καριέρας των πρώτο full length δίσκο του. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς πως το δημιουργικό (αλλά όχι εμπορικό) εκτόπισμα του Gilb'R και της δουλειάς του για ένα από τα διαχρονικοτερα και πιο ανοιχτομυαλα ευρωπαϊκά dance labels όλων των εποχών, είναι ίσως ανάλογο με αυτό καλλιτεχνών όπως οι Laurent Garnier και Daft Punk, αν μιλάμε για ομοεθνείς του.
Στο On Danse Comme Des Fous ο άνθρωποςαυτός μας βουτάει στην ψυχεδέλεια και παραδίδει ένα "δύσκολο" album, απαύγασμα ίσως της πολυετούς εμπειρίας αλλά και του πολυσχιδούς καλλιτεχνικού του χαρακτήρα. Δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι, από τα δέκα συνολικά, φτιαγμένο για να κουνήσει τα dancefloors παρά μόνο ambient και πειραματισμός. Αλλά μην πάει το μυαλό σας σε βαρετή, ατμοσφαιρική, electronica και ασκήσεις ύφους -ο Gilbert είναι πολύ καλός και έμπειρος για να παραδώσει κάτι τέτοιο. Υφέρποντες tribal ρυθμοί, χαλαρά breakbeats, απόκοσμα synths, σκοτεινά ως επι το πλείστον ηχοχρώματα που ‘σπάνε’ από γλυκές μελωδίες, επαναλαμβανόμενες μουσικές φράσεις, χιλιοτεμαχισμένα φωνητικά samples, dubby reverbs και delays δημιουργούν ένα βαθύ ηχητικό σύμπαν που ίσως δεν εντυπωσιάζει με την πρώτη αλλά σε μαγεύει αν αφεθείς σε αυτό και παρατηρήσεις τις λεπτομέρειες του. Μπορεί να άργησε να το κάνει αλλά τα κατάφερε (πάλι).
Flamingo Pier - Flamingo Pier (Soundway)
Ντεμπούτο, ομώνυμο άλμπουμ για την groovy κολεκτίβα από τη Νέα Ζηλανδία, το οποίο κυκλοφορεί στη σημαντική βρετανική ετικέτα.
Αυτή δεν είναι η πρώτη δουλειά των Flamingo Pier στην εκλεκτική Soundway, καθώς προηγήθηκαν δύο singles/EPs το 2019 και 2020, ενώ οι ίδιοι είναι ενεργοί δισκογραφικά από το 2015 με κάποιες ακόμα κυκλοφορίες. Δεν ξέρουμε στ’ αλήθεια πολλά για αυτούς, αλλά το γεγονός πως διοργανώνουν ένα ετήσιο φεστιβάλ σε ένα παραδεισένιο νησί με το όνομα τους, ίσως λέει κάτι. Ο πυρήνας της μπάντας αποτελείται από τρία άτομα, ενώ σε αυτόν τον δίσκο συνεργάστηκαν με τον Julien Dyne (επίσης καλλιτέχνης της Soundway) στα drums και τον σαξοφωνίστα Nathan Haines.
Η αλήθεια είναι πως είχα υψηλές προσδοκίες από το συγκεκριμένο album, που όμως δεν εκπληρώνονται στο βαθμό που θα ήθελα. Οι Flamingo Pier φτιάχνουν ένα πολύ ευχάριστο dance χαρμάνι από jazz- funk, nu disco και sleazy house με afro, boogie και balearic στοιχεία, χορωδιακά φωνητικά και κανονικούς τραγουδιστές-στριες. Δημιουργούν δηλαδή τραγούδια, που αποδεδειγμένα (ε ναι σας λέω, το έχω δεί!) μπορούν να κάνουν τον κόσμο να χορέψει. Εδώ μας σερβίρουν επτά κομμάτια υψηλής ποιότητας σε σχέση με τα "υλικά" που είναι φτιαγμένα και όλα δείχνουν καλά εκ πρώτης αλλά κάτι φαίνεται τελικά να λείπει, σε σχέση με τις ίδιες τις συνθέσεις. Κάποια tracks, όπως το "Eternal" που ανοίγει τον δίσκο, έχουν μια pop αίσθηση που προσωπικά με ξενερώνει και θα τα χαρακτήριζα ίσως και "εμπορικά", με την αρνητική όμως έννοια του όρου. Προσωπικά τους προτιμώ όταν ρίχνουν λίγο τα BPM, όπως στο υπέροχο, swingy "Make You Wonder" ή το αργό, βαθύ "Deeper Soul". Ξεπεράστε όμως την γκρίνια μου γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πολύ καλή περίπτωση μπάντας και έναν super feel-good δίσκο.
