«Οι περισσότεροι γελάνε με τον εξοπλισμό μου, αλλά εγώ βολεύομαι με αυτόν. Θεωρώ όμως πως το μεγαλύτερο προσόν του εξοπλισμού μου είναι κάτι που πολλοί άλλοι δεν διαθέτουν, κι αυτό δεν είναι άλλο από το αυτί μου...»
{youtube}44mb4lNXt8k{/youtube}
Όταν ο Apollo Brown έριχνε την παραπάνω ατάκα, το ημερολόγιο έδειχνε 2010. Kαι παρόλο που είχε αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του στους κύκλους των χιπ χοπ και γενικότερων beat driven παραγωγών, δεν είχε (ακόμα) γίνει σημείο αναφοράς. Ως τότε μετρούσε μια νίκη στο event που είχε κάνει η Red Bull για νέους παραγωγούς στο Ντιτρόιτ –η οποία οδήγησε στη συμμετοχή του στους εθνικούς τελικούς του 2009– καθώς και την παραγωγή στο “Contra” του Danny Brown. Fast forward μερικά χρόνια και ο εκ Ντιτρόιτ ερχόμενος καλλιτέχνης έχει καταφέρει να αποτελεί ένα από τα πρώτα ονόματα τα οποία θα πέσουν στο τραπέζι, όταν το θέμα συζήτησης είναι οι «καλύτεροι beat makers του σήμερα».
Τι μεσολάβησε στο ενδιάμεσο;
Μα ένα 2010 που τον είδε να κυκλοφορεί όχι έναν, ούτε δύο, αλλά τρεις δίσκους με διαφορετικά projects. Το Resetήταν το αμιγώς σόλο έργο του, ένα άλμπουμ γεμάτο με ταξιδιάρικους ήχους και πολλούς guest MCs, το οποίο μπορεί να διατηρούσε τη ζεστή μελαγχολία και τη νοσταλγία των samples παλαιότερων δεκαετιών, φρόντιζε όμως να το κάνει με μια παραγωγική ματιά που κοιτούσε διαρκώς το μέλλον. Αποτελούσε δε και το παραπάνω βήμα (καλλιτεχνικά) σε σύγκριση με τους δύο προηγούμενους προσωπικούς του δίσκους, που –αν και απολαυστικοί– δεν τολμούσαν την τομή και το βούτηγμα σε αχαρτογράφητα μουσικά νερά.
{youtube}Wu--jnAiUOg{/youtube}
Ενώ λοιπόν ο πήχης είχε ήδη βρεθεί ψηλά, τα άλλα δυο project του Apollo Brown για το 2010 όχι μόνο δεν έριξαν το επίπεδο, αλλά πέτυχαν και να κοιτάξουν τοReset στα μάτια. Η συνεργασία του με τη Boog Brown –μία από τις ικανότερες θηλυκές MCs των τελευταίων χρόνων– απέδωσε έναν από τους καλύτερους χιπ χοπ δίσκους εκείνης της χρονιάς (το BrownStudy), στον οποίον τα beats έδεσαν ιδανικά με την κατάθεση ψυχής που πραγματοποίησε στα μικρόφωνα η Brown. Τρίτο και τελειωτικό χτύπημα, ο δίσκος των The Left, δηλαδή του Brown με τον ράπερ Journalist 103 και τον DJ Soko: το GasMask δημιούργησε αίσθηση στους underground κύκλους, καταφέρνοντας να θεωρείται πλέον ένα από τα σύγχρονα classics για τη λιγότερο γκλαμουράτη πλευρά του χιπ χοπ. Και όχι άδικα, αφού διαθέτει μια αύρα δίσκων παλαιότερης κοπής, από εκείνους που ένιωθες στ' αυλάκια τους το συναίσθημα και την αγνή αγάπη για τη μουσική.
{youtube}ztCwfNJpdeY{/youtube}
Η επόμενη χρονιά βρήκε τον Απόλλωνα (έχει όντως εμπνευστεί το όνομα από τον δικό μας θεό της αρχαιότητας) να κάνει ένα mixtape σε συνεργασία με τον Hassaan Mackey –με το αποτέλεσμα να μην συναγωνίζεται ωστόσο το εντυπωσιακό παλμαρέ του– και να κυκλοφορεί τον τέταρτο σόλο δίσκο του, το Clouds. Το οποίο δεν κέντρισε μόνο το ενδιαφέρον των φίλων του χιπ χοπ, αλλά κι ενός πιο ετερόκλητου alternative κοινού, με θετική άποψη για τις instrumental δουλειές του J Dilla και του Flying Lotus.
Κατάφερε λοιπόν να κρατήσει το όνομά του στην επιφάνεια ώστε να γίνει το κρίσιμο βήμα στα 2012, με άλμπουμ που τον βρήκαν να συνυπάρχει με δύο αξιοσημείωτα ονόματα. Ο νεότερος εξ αυτών είναι ο Guilty Simpson, από τους ανερχόμενους των τελευταίων χρόνων και μέλος των Random Axe (παρέα με τον «πολύ» Sean Price και τον Black Milk)· η δεύτερη και πιο ήχηρη συνεργασία έγινε με τον OC της κλίκας των DITC, σίγουρα ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα για τον μεγαλωμένο με golden era ακούσματα Apollo Brown.
{youtube}TwxhEaziyjg{/youtube}
Σε περίπτωση που δεν μετράγατε, φτάσαμε στις 7 ολοκληρωμένες δουλειές ιδιαίτερα υψηλού μουσικού επιπέδου σε διάστημα μόλις 3 χρόνων –χώρια τις μεμονωμένες παραγωγές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Προσθέστε και τη φετινή δουλειά των Ugly Heroes και τη δική του εκδοχή για την περσινή δουλειά του Ghostface Killah TwelveReasonsToDie (υπό τον τίτλο TheBrownTape) κι έχουμε ένα παραγωγικό σερί το οποίο θα ζήλευαν ακόμα και μεγάλα ονόματα του παρελθόντος.
Κάπως έτσι βρέθηκε ο Apollon Brown στην αφρόκρεμα των παραγωγών. Όχι βεβαίως (μόνο) λόγω όγκου δουλειάς, αλλά και επειδή καταφέρνει να συνδυάσει τον σεβασμό προς τον ήχο του χιπ χοπ παρελθόντος, τη διάθεση για καινοτομία και τη σπάνια αίσθηση της μελωδίας στην κατασκευή των συνθέσεων –οι οποίες αποκτούν δική τους ζωή, αντί να αποτελούν απλά άθροισμα των επιμέρους συστατικών– με την καίρια χρήση των φωνητικών δειγμάτων. Με τρόπο τέτοιον ώστε να δίνουν μια ιδιαίτερη πινελιά στα κομμάτια του.
{youtube}xxXzkm67yPw{/youtube}
Γι' αυτό άλλωστε και επιμένει να βρίσκεται μαζί με τον εκάστοτε ράπερ με τον οποίον συνεργάζεται στο στούντιο και δεν κάνει ποτέ δίσκους στέλνοντας beats μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Γιατί ο κάθε δίσκος αποτελεί μια ξεχωριστή ιστορία για αυτόν, κάτι που έχει χαρακτηριστεί από τον μουσικό τύπο ως ένα από τα μεγάλα προτερήματά του ως παραγωγού. Έχει δηλαδή να κάνει με το πώς ο Apollo Brown χτίζει ένα άλμπουμ γύρω από τις ικανότητες, τις παραστάσεις και τα συναισθήματα του κάθε ξεχωριστού καλλιτέχνη, δεν τους μοστράρει απλά μερικά αχρησιμοποίητα instrumentals για να διαλέξουν. Είναι λοιπόν πρώτα ένας παλιομοδίτης fan της μουσικής που εκροσωπεί κι έπειτα ένας πολυτάλαντος, ανήσυχος και ιδιαίτερα ικανός παραγωγός. Με βάση τη μέχρι τώρα πορεία του, θα μας απασχολεί για αρκετό καιρό ακόμα...
Ο ApolloBrown εμφανίζεται στη χώρα μας την Κυριακή 2 Μαρτίου στο Blow, μαζί με τους UglyHeroes
{youtube}obYsMWUhgPk{/youtube}
