Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης: 1/12/2005
Σας παραθέτουμε τη συνέντευξη έτσι ακριβώς όπως έγινε, δίχως διορθώσεις και αλλαγές...
Το θέμα δεν είναι αν ξέρεις τον Απόστολο Σουγκλάκο. Με την ίδια λογική, όλοι ξέρουμε το Χρυσό Derby της ΙΟΝ. Πόσα όμως θυμούνται να έχουν φάει; Τη φάτσα και το όνομα όλοι το γνωρίζουμε. Ο Απόστολος Σουγκλάκος, όμως, περιδιαβαίνει το μήκος και το πλάτος της ελληνικής κοινωνίας σχεδόν 5 δεκαετίες τώρα. Βαράει, σηκώνει, χορεύει και αν τα πάρει και κρανίο σου σκάει κι ένα MC-ing στο μαπίδι, που θα ζήλευε και ο Chuck D. Δε μπορείς να τον οριοθετήσεις. Θες να τον χλευάσεις ως γραφικό; Κάνε το! Απλά φρόντισε να μάθεις ότι δεν του καίγεται δεκάρα. Α! και που είσαι; Τσάκο και ένα 10ευρω να πας να αγοράσεις και ένα καφάσι χιούμορ.
The time is now, ladies and gentlemen. The king is back, so stand the fuck aside. Για όσους δεν άκουσαν ο «Σουγκ» επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο αυτήν την Παρασκευή, υποσχόμενος ένα μακελειό άνευ προηγουμένου. Ήταν δυνατόν να μη σπεύσω για συνέντευξη; Ποιος τους γ… τους Franz Ferdinard. Με τεχνολογικό set up που θα έκανε τον Bill Gates να βρέξει το σωβρακάκι του, αράζω και ετοιμάζομαι να υποδεχτώ τηλεφωνικά τον Master of Disaster. WE HAVE LIFT OFF.
Απόστολε γειά χαρά. Ο Μάκης είμαι.
Έλα! Είσαι έτοιμος;
Πανέτοιμος θα έλεγα.
Α μπράβο!
Λοιπόν, Απόστολε, τι μπορούμε να περιμένουμε από το νταβαντούρι της Παρασκευής; Καταρχήν, η ιδέα ήταν δική σου;
Δική μου και του Νίκου του Τριανταφυλλίδη.
Δηλαδή τα σκετσάκια και όλα αυτά;
Όχι! Αυτά, ήταν όλα δικά μου!
Τι να περιμένουμε λοιπόν;
Έχουμε ξεκινήσει τώρα…;
Ναι βέβαια!
Α, ωραία! Τι μπορούμε να περιμένουμε; Λοιπόν πολλά happening. Θα έχει παλαιστές που θα κάνουν επίδειξη ειδικής δυνάμεως, θα χει τραγούδι, θα χει μάγους ταχυδακτυλουργούς, θα εχουμε εκπλήξεις, παλαίμαχους του χώρου που θα χορέψουν Ζορμπά, λαϊκούς χορούς κι όλα αυτά. (σσ:Αν δω κανένα Πεφάνη να χώνει ζεμπεκιά, έχω ανέβει με πιάτα, λουλούδια και βεγγαλικά, μα το Χριστό) και από μένα θα τραγουδήσω τα κομμάτια τα ραπ μου, θα παιχτούν αποσπάσματα από τις ταινίες μου, τις 180 που έχω κάνει, θα προλογίσω, θα μιλήσω, θα γίνει χαμός.
Απόστολε, κακά τα ψέμματα (σσ:μα ποιος την σκέφτηκε αυτή την έκφραση;), είσαι μια φυσιογνωμία που έχει επιβιώσει πολλές δεκαετίες στο κουρμπέτι, αλλά φαντάζομαι για πολλούς από τους νεότερους που δε σε θυμούνται στα ντουζένια σου, είσαι απλά μια φιγούρα, ένα γνωστό όνομα. Έτσι λοιπόν, αν έπρεπε να τους περιγράψεις τον Απόστολο Σουγκλάκο σε 3 – 4 κουβέντες, τι θα τους έλεγες;
Ότι είναι ένας ήρωας μιας γενιάς της Ελλάδας, που ξεκίνησε σαν παλαιστής, έφτασε να γυρίσει όλον τον κόσμο, έφτασε να απειλήσει τον Αμίν Νταντά της Ουγκάντας που ήταν ο φόβος και ο τρόμος, μαζί και συγχρόνως έπαιζε στον μαυρόασπρο ελληνικό κινηματογράφο διάφορα ρολάκια που βγήκανε τώρα και συνεχίζει ακάθεκτος με θάρρος, τόλμη και γοητεία! (σσ:Φέρτε τον Ρον Μος το χλεχλέ να δει πως γίνεται).
Μπορούμε να περιμένουμε νέες κινηματογραφικές εξορμήσεις από σένα;
Κινηματογραφικές εξορμήσεις περιμένουμε και ήδη γίνονται. Έχω τώρα μια ταινία που φτιάχνεται, τον «Διπλό Άνθρωπο» αλλά αυτό δεν είναι τόσο άμεσο όσο είναι ότι θα βγω πάλι στο ρινγκ, και το χειμώνα, πρώτα ο θεός, θα κάνω δύο εμφανίσεις (σσ:να ρε ειδήσεις αποκλειστικές! Αυτά είναι) στο κλειστό του Παναθηναϊκού και στο ΣΕΦ. Είναι ο γυρισμός της μάνας που λέμε, ο γυρισμός του πατέρα της παλαίστρας.
Και να σου πω, να περιμένουμε να σε δούμε να παλεύεις με παλιούς γνωστούς αντιπάλους ή νέες φάτσες;
Όχι! Και νέες φάτσες και παλιούς και νέους αντιπάλους. (σσ: είναι αυτό που λέμε, και στον τελικό θα γίνει της πουτάνας)
Αν έπρεπε να ξεχωρίσεις μια στιγμή από τα τόσα χρόνια πάλης, ποια είναι η στιγμή που θα θυμάσαι για πάντα;
Θα έλεγα πως είναι όταν νίκησα τον Ασάσιν, τον Ρώσο, τον Γίγαντα πριν 10 χρόνια περίπου στο ΣΕΦ. Είχε 15.000 κόσμο μέσα και ήταν μια νίκη που ήταν όνειρό μου να παίξω στο ΣΕΦ, γιατί νόμιζα πως δε θα παίξω ποτέ εκεί μέσα, οι διοργανωτές ζητάγανε πολλά λεφτά και ξαφνικά ήρθανε οι Αμερικάνοι και με επιλέξανε σαν τον μόνο Έλληνα να παίξω με το Ρώσο. Και έπαιξα με το Ρώσο, μπήκα με τα τσολιαδίστικα μέσα, ακούστηκαν «Τα Παιδιά του Πειραιά» μιας και είμαι και Πειραιώτης και κατάφερα μια νίκη που ήταν και η μητέρα μου και οι γονείς μου και όλοι και με σηκώσανε στα χέρια και με γυρνάγανε μέχρι τις 2 τη νύχτα μέσα στον Πειραιά.
Τώρα που είναι και της μόδας, εσύ το Αμερικάνικο…
Το κατς λες, το ρέστλινγκ;
Ναι αυτό!
Κοίταξε ωραίο είναι. Κι αυτό γιγάντιο είναι, δεν είναι τυχαίο.
Θεωρείς όμως, ότι είναι πιο ψεύτικο από αυτά που κάνατε από αυτά που κάνατε εσείς;
Όντως! Αλλά το ξύλο, ξύλο. Οι κλωτσιές και οι μπουνιές πέφτουνε.
Θυμάμαι κάποιους δικούς σου αγώνες που παίζατε σε παρκέ.
Καλά εμείς δεν παίζουμε πολλές φορές καν σε ρινγκ. Στα τσιμέντα απάνω. Αλλά εγώ είχα και το άλλο πρόβλημα. Είχα συνήθως 2 αντιπάλους και με κοπανάγανε για να ευχαριστηθεί ο κόσμος και δέκα μέρες μετά δεν μπορούσα να περπατήσω, πόναγε το κεφάλι, πόναγα όλος, μόνο και μόνο για να τους ξαναβάλω στο ρινγκ. Γι αυτό ήμουν ένας χαρισματικός αθλητής και ο κόσμος με ακολουθούσε και όταν ήμουν απάνω το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν πώς να κατατροπώσω τον αντίπαλο, έδινα και τη ζωή μου ακόμα προκειμένου να ευχαριστηθεί ο φίλαθλος. Κοίταξε, εγώ αν ήμουνα σε ένα άλλο κράτος, θα μου είχανε κάνει αγάλματα, θα έπαιρνα ότι ήθελα, θα είχα χορηγούς, θα ήμουνα ο TOP! Αλλά εμένα μ’αρέσει η Ψαροκώσταινα, περπατάω στο δρόμο και μου λένε «γειά σου μεγάλε», είναι μια ηθική ικανοποίηση. (σσ:Να τα βλέπουν οι Καλομοίρες, γαμώ το φελέκι μου…Σε τι κόσμο φέρνουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα;)
Στο μεγάλο σου comeback με την «Επιστροφή των Καθαρμάτων», ήμουν στο Gagarin και ομολογώ ότι τέτοιο παροξυσμό δε μπορώ να ξαναθυμηθώ.
Ναι, ήταν η συνέχεια, η παρωδία της ταινίας «Τα Καθάρματα» πρίν 23 χρόνια που έκανε ο Λευτέρης ο Μπόγρης, το παιδί και ναι ήταν και πολύς νέος κόσμος που με είχε μάθει από τους μπαμπάδες τους.
Εσένα πως σου φάνηκε η ταινία;
Πάντως, εγώ πιστεύω ότι τα ίδια θα γίνουν την Παρασκευή στο Gagarin! Θα το δεις…( σσ:Δεν απάντησε αλλά χαλάλι του! Όσοι έχετε την ευκαιρία να δείτε αυτή την ταινία αρπάξτε τη από τα μαλλιά. Η σκηνή δε με το showdown Σουγκλάκου – Τρομάρα είναι για πολλά λαχεία! Ήρθαμε για τα χαλιά).
Απόστολε είσαι ένας άνθρωπος που τα λέει έξω από τα δόντια (άλλο κλισέ κύρους). Παραδόξως όμως δε σου δίνουν το βήμα για να τα πεις.
Κοίταξε, μόλις αρχίσω και μιλάω εγώ, δεν κρατιέμαι, αρχίζουν βάζουν διαφημίσεις, τέτοια πράγματα, τους έχω μάθει εγώ αυτούς τους ανθρώπους, οπότε για να μη χάσω το μεροκάματο συμβιβάζομαι και γω και δε μιλάω καθόλου.
Αν έπρεπε όμως τώρα, γιατί σε αυτή τη συνέντευξη δεν υπάρχουν διαφημίσεις, να πεις κάτι που σε χαλάει στην Ελλάδα, αυτό τι θα ήταν;
Έχουμε γεμίσει από σκουληκανθρώπους, δεν υπάρχει αρσενικότητα, αντριλίκι στις λέξεις, ο άντρας δεν είναι μόνο στο σώμα, είναι και στις εξηγήσεις, λείπει η μπέσα, ο αντρισμός κάποιων δεκαετιών πριν και νομίζω πως γι αυτό δε φταίει ο κόσμος, φταίει το σύστημα που τους έχουνε φτιάξει. Λείπει το αρσενικό. Με χαλάει πολύ να πηγαίνω σε ένα club και να βλέπω 10 κοπελίτσες πανέμορφες να περιμένουν να τις φλερτάρουν τ’αγόρια και αυτά να μη τις φλερτάρουνε. Και λέω, ωχ τι έχουμε να πάθουμε με τους γιους και τα παιδιά μας.
Μιλώντας για τις κοπέλες, οι γυναίκες τι ρόλο έχουνε παίξει στη ζωή σου;
Το βασικότερο. Πρώτα ήμουνα μαμάκιας, η μάνα μου και μετά όλες οι άλλες γυναίκες της ζωής μου. Νομίζω πως ζωή χωρίς γυναίκα δεν αξίζει να συζητάμε. (σσ:Γι αυτό την επόμενη φορά κορίτσια μη γυρνάτε την πλάτη. Κι όχι δεν μιλάει το ποτό. Πολύ)
Πως πήρες την απόφαση να ανέβεις ξανά στο ρινγκ;
Ο κόσμος, ο κόσμος. Μου έλειψε πολύ…
Να πω κάτι άλλο; Νομίζω πως δεν ωφελεί. Αφήστε τους δίσκους, τα καλύτερα, τα χειρότερα. Τσακιστείτε κι ελάτε στο Gagarin την Παρασκευή. Ειλικρινά δεν θέλω να στείλω τον Απόστολο στο σπίτι σας. Μην με αναγκάσετε να το κάνω. Και μια και είμαστε εδώ, ο πρώτος ή η πρώτη που θα μπει στο Gagarin φορώντας ηλεκτρονικό μπουφάν, κερδίζει δώρο. Όποιος ή όποια θυμάται τι είναι το ηλεκτρονικό μπουφάν (τουλάχιστον αυτό) κερδίζει μια μπύρα. Το ορκίζομαι στη χαίτη του Πεφάνη. Καληνύχτα σας.
