Κράτα γερά, γιατί οι Fugazi — οι αιώνιοι αντιστάρ και θεμελιωτές του «όχι, δεν θα πληρώσεις 40 ευρώ για να μας δεις» — επιστρέφουν με τη δική τους εκδοχή της... ψηφιακής αρχαιολογίας (και ανασκαφής). Από αυτόν το μήνα, αρχίζουν να ξεθάβουν ζωντανές ηχογραφήσεις από τα αρχεία τους και να τις ρίχνουν στο Bandcamp και τις streaming πηγές του κόσμου, έτσι, χωρίς να γίνεται κάποιο φεστιβάλ ή να υπάρχει υποψία για re-union. Τα δύο πρώτα σφηνάκια είναι το παρθενικό τους live (3 Σεπτεμβρίου 1987) και το κύκνειο άσμα τους (4 Νοεμβρίου 2002). Κι έπεται συνέχεια: κάθε μήνα μέχρι το τέλος του 2025, και μια νέα ηχογράφηση θα βγαίνει στον αέρα από μια παλιά κασέτα. Τα δύο πρώτα άλμπουμ θα βρίσκονται στη σελίδα του Bandcamp την Παρασκευή 2 Μαΐου.
Φυσικά, ως παλιοσειρές ξέρουν πως αυτά κυκλοφορούν ήδη χρόνια μέσα από τη σειρά Fugazi Live Series στο Dischord — 800 και βάλε συναυλίες, ηχογραφημένες από τους δικούς τους ηχολήπτες, με συνοδευτικά flyers, φωτογραφίες, ιστορίες, και τιμή που δεν σε κάνει να ξεπουλήσεις βινύλια για να ακούσεις.
Το 2023, έσκασε και η ταινία We Are Fugazi From Washington, DC — ένα DIY κολάζ από footage που μάζεψαν οι fans από tapes από τα βάθη των '90s και λίγη μαγεία του Lance Bangs πίσω από την κάμερα. Προβλήθηκε σε επιλεγμένους κινηματογράφους και με τι εισιτήριο; Πέντε δολάρια. Όχι πενήντα.
Οι Fugazi, όπως πάντα, αρνούνται το reunion — γιατί reunion σημαίνει εισιτήρια στα 70 ευρώ και line-up με Red Hot Chili Peppers. Όμως τα μέλη δεν σταμάτησαν ποτέ. Ο MacKaye, ο Lally και ο Canty κάνουν τους Evens, Messthetics, Coriky, και άλλα τέτοια αντι-ποπ projects. Ο Guy Picciotto πίσω από την κονσόλα, κάνει παραγωγές για ονόματα με στυλ και νεύρο. Κι όσο για τους ίδιους; Παίζουν ακόμη μουσική, λέει, κρυφά, για την πλάκα τους. Και κάπου εκεί, στο υπόγειο μιας γειτονιάς της D.C., κρατάνε ακόμα το πνεύμα ζωντανό — μακριά από τα sponsorships και τα neon.
Άνοιξε Bandcamp, φόρα τα παλιά σου Doc Martens (ή απλά τις τρύπιες σου κάλτσες), και ρίξου με τα μούτρα στα χαμένα tapes.
Δεν είναι νοσταλγία — είναι υπενθύμιση πως κάποτε η μουσική ήταν πολιτική πράξη. Και μπορεί να ξαναγίνει.
