Η τρέλα που αναβλύζει η μουσική του Igorrr, για τον ίδιο ως συνθέτη, είναι η λογική του. Και αν αυτό αποτελεί μια παράδοξη περιγραφή για τη μουσική του κατά κόσμον Gautier Serre, είναι πολύ εύκολο να αντιληφθείς το τι ακριβώς κάνει, εάν ακούσεις παράλληλα τα δύο τελευταία άλμπουμ του. Όπως και στο προπέρσινο Savage Sinusoid, έτσι και στο φετινό Spirituality and Distortion, ουσιαστικά γράφει metal ή folk ή κλασική μουσική, μιξαρισμένη με περίεργες ενορχηστρώσεις, breakcore, ηλεκτρονικούς ήχους από retro gaming και πάρα πολύ όμορφα samples. Το ζητούμενο εδώ, είναι αν λειτουργεί το αποτέλεσμα, αν ο ακροατής περνάει ευχάριστα και αν η μουσική με τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις μετατρέπει τον αρχικό ενθουσιασμό του «Τι είναι αυτό που ακούω τώρα;» σε πραγματική εκτίμηση για την ποιότητα των συνθέσεων. Και η αλήθεια είναι ότι ο Igorrr γράφει έξυπνα τραγούδια με λίγες μελωδίες, όχι τόσο πλούσια σε ιδέες όσον αφορά τον βασικό πυρήνα της σύνθεσης, αλλά, με αδιανόητα σωστή γαρνιτούρα, ικανή να δελεάσει και το πιο δύσπιστο nerd. Για παράδειγμα, το "Himalaya Massive Ritual" δεν θα μείνει στην ιστορία για το τυπικό riffing του, αλλά, για το πραγματικό ταξίδι που επιφυλάσσει στον ακροατή μέσα από τα κρουστά, τις ψαλμωδίες, τις ακουστικές κιθάρες, τα ορχηστρικά μέρη. Θα μπορούσα να συνεχίσω γράφω. Η μεγάλη εικόνα αποτυπώνει ένα άλμπουμ μεστό σε διαθέσεις και είδη, χωρίς να μπορεί να κατηγορηθεί ως υπερφορτωμένο, αφού ακριβώς αυτή την «τρελή» υπερβολή πρεσβεύει.
Άκου κι αυτό: Venetian Snares - My Love is A Bulldozer (2014), Pryapisme – Diabolicus Felinae Pandemonium (2017), Septicflesh – The Great Mass (2011)
