Ο 3ος δίσκος της Στέλλας Χρονοπούλου, είναι ένα λαμπερό σύνολο τραγουδιών· ένα κάλεσμα στο κέντρο της πόλης για τις απολαύσεις που προσφέρει με τη μουσική και τα φώτα του.
Στο The Break ξετυλίγεται ένα δυναμικό και ψύχραιμο pop άλμπουμ, το οποίο χαίρεται τη μέρα, το φως, το φλερτ και σε προσκαλεί με συγκρατημένη ευγένεια να περάσεις χρόνο σε έναν κόσμο που φτιάχνει ειδικά για εσένα. Συμπεριφέρεται δηλαδή ως οικοδεσπότης που αντιμετωπίζει τον ακροατή με το ίδιο κύρος και τον ίδιο σεβασμό με τον οποίον αντιμετωπίζει και τις μελωδίες των τραγουδιών του.
Η Σtella μπορεί έτσι και κάνει τον αποδέκτη να νιώθει συνυπεύθυνος για το αποτέλεσμα: να νιώθει ότι μοιράζεται την απόλαυση της μουσικής. Τα δε τραγούδια της είναι εξαιρετικά εύθραυστα και γι' αυτό τα ντύνει με απλές υφάνσεις και τα αφήνει στον αέρα να «συμβούν», χωρίς να τα τεντώνει ή να τα ζορίζει.
Τα καλά νέα είχαν φανεί βέβαια πριν από πολλούς μήνες, με το υπέροχο τραγούδι "Samba" και το αφοπλιστικά ερωτεύσιμο βιντεοκλίπ που το συνόδευε (δείτε στο τέλος του κειμένου). Πόσο ωραία αστική pop. Πόσο μοντέρνα, street αισθητική. Και τι ωραία κίνηση οι χορευτές, με κανονικότητα στους ελιγμούς των σωμάτων. Σκηνοθετημένο από την ίδια τη Σtella, το βίντεο κατάφερε κάτι που προσπαθούν μάταια να συλλάβουν στα brainstorming που γίνονται στα meeting room των διαφημιστικών εταιρειών, όταν πασχίζουν να φτιάξουν κάτι ...urban. Ίσως γιατί είναι ένα τραγούδι που δεν έχει φτιαχτεί για να χορεύεται στις πίστες, αλλά και στα πλακόστρωτα της πόλης.
Η Αθηναία μουσικός πετυχαίνει εδώ όποιο καλλιτεχνικό στοίχημα και να έχει βάλει με τον νου της, ειδικά με τα κομμάτια που βγήκαν μπροστά σαν singles, π.χ. το "The Race" και το "Forest", στα οποία τραγουδάει με κατακτημένη εμπειρία, χωρίς αχρείαστη πόζα και χωρίς περιττά βαρίδια στην έκφραση. Σπάνια ακούω ηλεκτρονική pop με «ανεξάρτητες» καταβολές που να μην καμώνεται τη σπουδαία, που τα φωνητικά να μην εκφράζουν την «απόκοσμη ευφυΐα» του καλλιτέχνη και τα synths να μην προκρίνονται αυτάρεσκα από την παραγωγή.
Στο ανέμελο πάλι "Monster", στο τρυφερό "Cherry" και στο ονειρικό "The World Ιs Big", βρίσκουμε την καλοϋφασμένη, όμορφη pop που τόσο μας λείπει. Αυτή ακριβώς που μας υπόσχεται η Σtella στο εξώφυλλο του δίσκου, σαν ανθρωπόμορφος άγγελος σε ψηφιακό stargate. Έχω την αίσθηση ότι η καριέρα της θα έχει μεγάλη διάρκεια. Τώρα μάλιστα που υπέγραψε στην καναδική Arbutus Records, της εύχομαι ολόψυχα να ακολουθήσει μια «λανθιμική» πορεία στη δισκογραφία, αφήνοντας πίσω της τα εγχώρια.
Άκουσε εδώ όλο το άλμπουμ:
{module title="Ακούστε το άλμπουμ" style="none" playlist="OLAK5uy_l2dzf1Acb7t6W5sXwNeNzVJQ0Ea4DgluI"}
