Πού πηγαίνει, τελικά, η ιστορία με το μέλλον της (πρώην) ΑΕΠΙ;

Για τα εγχώρια πράγματα, τα όσα εκτυλίχθηκαν γύρω από την ΑΕΠΙ (Ανώνυμη Εταιρεία Πνευματικής Ιδιοκτησίας) από τον Φεβρουάριο του 2017, όταν και ξεκίνησε οικονομικός έλεγχος με εντολή του Υπουργείου Πολιτισμού, αποτέλεσαν ένα από τα μεγαλύτερα και προκλητικότερα σκάνδαλα της δεκαετίας που μόλις πέρασε. Αποκαλύπτοντας ότι γύρω στα 42.000.000 ευρώ που έπρεπε να διαμοιραστούν στους δικαιούχους δημιουργούς είχαν κάνει φτερά, συν παχυλές αμοιβές για τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου και κάποιους συγγενείς του.

Ενώ όμως αρχικά το θέμα πήρε έκταση και απασχόλησε ενεργά την κοινή γνώμη, σύντομα ο κόσμος κουράστηκε από τις διενέξεις μεταξύ των των δημιουργών για το πιθανό μέλλον, οι οποίες οδήγησαν σε μεταξύ τους διάσπαση σε διαφορετικά σωματεία (Άσμα450+, Μέτρον, ΣΩΜΣΕ, Υπέρβαση). Η άδεια της ΑΕΠΙ ανακλήθηκε τον Μάιο του 2018, όμως η διάδοχη κατάσταση της κρατικής ΕΥΕΔ δεν μπόρεσε μέχρι στιγμής να περπατήσει, αν και τα σωματεία προχώρησαν το 2019 στην από κοινού ίδρυση της ΕΔΕΜ, προτείνοντάς τη ως αυτοδιαχειριζόμενο φορέα συλλογικής διαχείρισης των πνευματικών δικαιωμάτων.

Η νυν Κυβέρνηση, όμως, δείχνει να αγνοεί τα της ΕΔΕΜ και προσανατολίζεται προς την αντικατάσταση της ΕΥΕΔ από νέο, ιδιωτικό φορέα -είδηση που πέρασε μάλλον στα «ψιλά». Όχι όμως για τον Σταύρο Ξαρχάκο, ο οποίος δημοσίευσε βαρυσήμαντη επιστολή ενάντια στο διαφαινόμενο αυτό μέλλον, προειδοποιώντας τόσο την Πολιτεία όσο και τα σωματεία των δημιουργών για ένα ζοφερό μέλλον, που πρέπει να αποφευχθεί. «Ελπίζω την ύστατη στιγμή να πρυτανεύσει η κοινή λογική και το ήθος», καταλήγει. Την ώρα επίσης που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ΕΔΕΜ καλεί τους δημιουργούς και τους δημοσιογράφους σε μεγάλη συνέντευξη Τύπου, στο Άλσος (Ευελπίδων 4), την Τετάρτη 22 Ιανουαρίου (στις 13.00).

Ολόκληρη η -πολύ ενδιαφέρουσα, ακόμα και για έναν αναγνώστη που δεν γνωρίζει λεπτομέρειες- επιστολή έχει ως εξής:

Πριν από λίγες μέρες έγινε γνωστό ότι ιδρύθηκε νέος ιδιωτικός φορέας συλλογικής διαχείρισης για να διαχειριστεί στην Ελλάδα τα δικαιώματα των συνθετών και στιχουργών, Ελλήνων και ξένων. Είναι ασύλληπτο μετά τα δεινά που έχουμε υποστεί οι Έλληνες δημιουργοί από τον προηγούμενο ιδιωτικό κερδοσκοπικό οργανισμό, την ΑΕΠΙ, και την καταστροφή που βιώνουμε από την πτώχευσή της, να εμφανίζεται ως λύση και πάλι ένας ιδιωτικός οργανισμός.

Γι’ αυτό απηύθυνα στα σωματεία των δημιουργών την παρακάτω επιστολή – έκκληση:

Έχουν περάσει 18 μήνες από την κατάρρευση της ΑΕΠΙ. Μια κατάρρευση που ήρθε με την αποκάλυψη των οικονομικών σκανδάλων, της υπεξαίρεσης των χρημάτων των δημιουργών και των αρνητικών οικονομικών μεγεθών που οδήγησαν την ΑΕΠΙ στην πτώχευση.

Κι ενώ ήρθε επιτέλους η ώρα για να αποκτήσουμε οι δημιουργοί έναν δικό μας μη κερδοσκοπικό οργανισμό στα πρότυπα του υπόλοιπου κόσμου, αποδείχθηκε ότι είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων.

Επικράτησε η διχόνοια που πυροδοτήθηκε από την ανασφάλεια, τον φόβο, τα ιδιοτελή συμφέροντα και την ημιμάθεια.

Η Πολιτεία προσπάθησε να στηρίξει τους δημιουργούς δημιουργώντας την κρατική ΕΥΕΔ, χωρίς όμως να επιτευχθεί η σύμπνοια των δημιουργών και χωρίς να διασφαλισθεί η συνέχεια της λειτουργίας του μηχανισμού της ΑΕΠΙ. Η Αυτοδιαχείριση με τη στήριξη της διεθνούς ομοσπονδίας των οργανισμών (CISAC) βελτίωσε τις υποδομές της αλλά επίσης δεν κατάφερε να επιτύχει την σύμπνοια των δημιουργών.

Και ποιά είναι η αιτία της αδυναμίας σύγκλισης των σωματείων των δημιουργών; Ποιών τα δικαιώματα υποστηρίζει η κάθε πλευρά; Ποιά συμφέροντα εξυπηρετούνται;
Μήπως να επικρατήσει το έντεχνο τραγούδι απέναντι στο λαϊκό;
Το Ελληνικό τραγούδι απέναντι στη ξένη μουσική;
Να κάθεται στην καρέκλα της εξουσίας ο Kώστας και όχι ο Γιώργος, ο Γιάννης και όχι ο Νίκος;
Να διοικεί ή να προσληφθεί ο κολλητός του Μανώλη και όχι του Μιχάλη;
Ή μήπως να έρθει στη θέση του Ξανθόπουλου ο Σκουρόπουλος;

Αντί να κοιτάξουμε όλοι μαζί πως θα μεγαλώσει και εισπραχθεί η πίτα των δικαιωμάτων, διάφορες ομάδες αγωνίζονται αποκλειστικά για να διασφαλίσουν από τώρα το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας σε βάρος των συναδέλφων τους και εν τω μεταξύ η πίτα όλο και μικραίνει και η μεγάλη πλειοψηφία των δημιουργών λιμοκτονεί.

Αντί να κοιτάξουμε όλοι μαζί από κοινού να συμφωνήσουμε σε κανόνες και σε θεσμικό πλαίσιο που θα εγγυώνται μια δίκαιη εκπροσώπηση και διανομή για όλους (όπως το κάνουν οι δημιουργοί σε όλες τις άλλες χώρες) εμείς είμαστε πιο έξυπνοι και κάθε ομάδα φτιάχνει τους δικούς της κανόνες, το δικό της μηχανισμό και καλλιεργεί το δικό της «εγώ». Έχουμε χαθεί σε εμπάθειες και εγωισμούς και κατασκευάζουμε διαρκώς εχθρούς και συνομωσίες.

Είναι ντροπή αυτό που συμβαίνει και εντελώς ανήθικο.

Φίλοι συνάδελφοι,

Πρέπει επιτέλους να αναλάβουμε τις ευθύνες μας! Δική μας ευθύνη ήταν η ανοχή επί δεκαετίες του καθεστώτος ΑΕΠΙ και δική μας ευθύνη είναι η αδυναμία συνεννόησης και σύμπνοιας για να φτιάξουμε τον οργανισμό μας.

Εάν οι εκπρόσωποι των σωματείων, όλων των σωματείων, νοιάζονται πραγματικά για το συμφέρον των δημιουργών που εκπροσωπούν θα έπρεπε όχι σήμερα ΑΛΛΑ ΧΘΕΣ να έχουν κάτσει ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ σε ένα τραπέζι ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΕΙ ΟΛΟΥΣ (δημιουργούς και εκδότες, έλληνες και ξένους) και να σχεδιάσουν από μηδενική βάση:

1. Τη δημιουργία ενός οργανισμού με μια Γενική Συνέλευση, ένα Εποπτικό και ένα Διοικητικό συμβούλιο εκλεγμένο από εμάς.
2. Τη συγκέντρωση στον οργανισμό αυτό όποιων χρήσιμων περιουσιακών ή άλλων στοιχείων και άξιων ανθρώπινων πόρων διαθέτουν σήμερα η ΕΥΕΔ και η Αυτοδιαχείριση.
3. Την επιλογή των καλύτερων επαγγελματιών που διαθέτει η αγορά για να διοικήσουν τον οργανισμό μας.
4. Τη χρηματοδότηση από τα δικαιώματά μας της ανάπτυξης αυτού του οργανισμού. 5. Τη στήριξη της πολιτείας στο εγχείρημα.

Απευθύνω έκκληση προς τους δημιουργούς και ιδίως του εκπροσώπους των σωματείων των δημιουργών να συνεργασθούν από κοινού για τη δημιουργία Ενιαίου Οργανισμού παραμερίζοντας τις όποιες προσωπικές πικρίες, ανασφάλειες, εγωϊσμούς και επιδιώξεις.
Διαφορετικά θα εξακολουθήσουμε να τρώμε τις σάρκες μας μέχρι να εξαντληθούμε τελείως και να καταλήξουμε πολύ αργότερα, στη νομοτελειακή δημιουργία ενος ενιαίου οργανισμού, με πολύ χειρότερες συνθήκες και μεγαλύτερο κόστος.

Ελπίζω την ύστατη στιγμή να πρυτανεύσει η κοινή λογική και το ήθος.

{youtube}2TybpWiEmwQ{/youtube}