«Τα μισά κομμάτια είναι τραγούδια με στίχους», εξηγεί ο Niilend, «και τα άλλα μισά είναι instrumental κομμάτια κοσμημένα με φωνητικές μελωδίες». «Τα τελευταία χρόνια, τρέφω ίση αγάπη για την τζαζ, την ηλεκτρονική μουσική, την κλασική/μεταρομαντική μουσική, τους singer-songwriters και την ambient μουσική, μεταξύ άλλων. Σε αυτό το άλμπουμ, νομίζω ότι φαίνεται». Επιρροές του, καλλιτέχνες όπως η Adrianne Lenker, ο Blake Mills, ο Brian Blade και η Lili Boulanger.
«Ο Alkis Niilend είναι ένας από τους πιο πολλά υποσχόμενους νέους κιθαρίστες και μουσικούς που αναδύονται από την Ελλάδα και την Ευρώπη σήμερα», λέει ο Πέτρος Κλαμπάνης, ιδρυτής της εταιρείας PK Music, η οποία είναι περήφανη που μοιράζεται το Televised Dream με τον κόσμο. «Ο ώριμος ήχος, οι συνθέσεις και η αφηγηματικότητα του Άλκη τον ξεχωρίζουν. Είναι χαρά να συνεργάζομαι σε αυτό το εντυπωσιακό ντεμπούτο το οποίο αναδεικνύει την καλλιτεχνία του Άλκη».
Ο Alkis Niilend μαζί με την τραγουδίστρια Αναστασία Κωνσταντινίδου, τον σαξοφωνίστα Δημήτρη Τσάκα, τον πιανίστα Γιάννη Παπαδόπουλο, τον κοντραμπασίστα Κίμωνα Καρούτζο και τον ντράμερ Δημήτρη Κλωνή, παρουσιάζει την ισορροπημένη και μελωδική φωνή του ως κιθαρίστας/αυτοσχεδιαστής. Χρησιμοποιεί συνθεσάιζερ σε ορισμένα σημεία, καθώς και τον συνδυασμό ηλεκτρικής και ακουστικής κιθάρας, ενισχύοντας έτσι την υποβλητικότητα των θεμάτων και των ενορχηστρώσεων του. «Τα μέλη αυτού του γκρουπ είναι εκπληκτικοί μουσικοί και πηγές έμπνευσής μου. Είμαι φοβερά χαρούμενος που συμμετέχουν σε αυτό το project με αποτέλεσμα η μουσική να αποκτήσει τη δική της “ζωή”». Στο «Goodbye Cinema», το μοναδικό κομμάτι που ηχογραφήθηκε στο υπνοδωμάτιο του Niilend (χωρίς το συγκρότημα), ο ίδιος, “πατώντας” πάνω σε μία όμορφα παιγμένη ακουστική κιθάρα, παίζει πιάνο, synths και τραγουδάει μαζί με την Αναστασία Κωνσταντινίδου και δημιουργεί το τελικό αρμονικό αποτέλεσμα. «Ήθελα να δημιουργήσω μια χορωδία. Βάλαμε μαξιλάρια στον τοίχο και ένα μικρόφωνο ακριβώς μπροστά και ηχογραφήσαμε 18 φωνές, οι μισές από τις οποίες είναι της Αναστασίας και οι άλλες μισές δικιές μου».
Ο τίτλος Televised Dream αναφέρεται (εν μέρει) στην νοητική κατάσταση της δημιουργικής απορρόφησης άλλα παράλληλα και στον φόβο της έλλειψης έμπνευσης. «Πλέον ξέρω ότι δεν υπάρχει τρόπος να δομήσω τη ζωή μου γύρω από την διαδικασία της δημιουργίας χωρίς να συμβιβάζομαι με το γεγονός ότι θα λειτουργώ πάντα μέσα σε έναν “κύκλο” ο οποίος αποτελείται από περιόδους απόλυτης έμπνευσης και περιόδους αναζήτησης. Ευτυχώς, σχεδόν όλοι όσοι θαυμάζω το βιώνουν αυτό στη ζωή τους και αυτό είναι μια παρηγορητική σκέψη», λέει ο Niilend. «Χρειάστηκε να περάσω από αυτόν τον “κύκλο” αρκετές φορές για να μπορέσω να τον δω σαν το μοτίβο που είναι».
Κατά μία έννοια, η απορρόφηση μέσα στην δημιουργική διαδικασία που αναζητά ο Alkis Niilend συνδέεται σε βιωματικό επίπεδο και με στιγμές από την παιδική του ηλικία στις οποίες κατάφερνε να απομονωθεί φαντασιακά βλέποντας πχ τηλεόραση. «Πολλές φορές καθώς μεγαλώνουμε, η επίγνωση μπορεί να επισκιάζει τον ενθουσιασμό και την κατάπληξη. Αυτή η εξέλιξη είναι πολύ ενδιαφέρουσα για μένα και ακόμα προσπαθώ να βρω την “ποίηση” σε αυτήν. Μου αρέσει να σκέφτομαι αυτά τα δύο (την επίγνωση και τον ενθουσιασμό) ως πιθανές υπερδυνάμεις, αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά για να συνυπάρξουν. Έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους που εκτιμώ να το λένε αυτό και το θεωρώ αλήθεια όσον με αφορά: στις περιόδους έμπνευσης, πρέπει να καταβάλλω συνειδητή προσπάθεια για να συνδεθώ με τους περισσότερους ανθρώπους, διότι νιώθω ότι η μουσική ικανοποιεί κάθε συναισθηματική μου ανάγκη. Αλλά όσο περνά ο καιρός, συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο για την πραγματική ανθρώπινη σύνδεση. Είναι μια συνεχής προσπάθεια εξισορρόπησης των δύο, υποθέτω».
Το βαρύ riff του ομότιτλου κομματιού έρχεται σε αντίθεση με τo αργά εξελισσόμενο "A Bedtime Story" ή τη συναρπαστική μελωδία του "Your Shadow at Sunset" και το αιθέριο "Overhearing a Fight" (μια παλαιότερη έκδοση του οποίου μπορεί να βρεθεί στο Bandcamp). Το "Sorry to Bother, But I'm Better Now" ξεκινάει εκλεπτυσμένα, με μια εισαγωγή για κιθάρα και φωνή, η οποία στην συνέχεια κορυφώνεται με την είσοδο των υπόλοιπων μελών του γκρουπ. Στο solo του Niilend μπορεί κανείς να διακρίνει αναφορές σε κιθαρίστες/στυλίστες όπως ο Jeff Beck και ο Robben Ford. «Οι στίχοι των τραγουδιών είναι πολύ σημαντικοί για μένα», προσθέτει ο Niilend, «με ειλικρινείς καταβολές, αλλά θα το αφήσω εκεί», καταλήγει, προτιμώντας να αφήσει το νόημά τους διφορούμενο. «Μου αρέσει πολύ να δίνω χώρο στον στίχο έτσι ώστε να μπορεί να ερμηνευθεί με διαφορετικό τρόπο απ’ τον κάθε ακροατή».
