Μετά και το προχθεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού, που ουσιαστικά έβαλε στον πάγο τον κλάδο των συναυλιών (και κατά συνέπεια και γενικότερα τον κλάδο των μουσικών) μέχρι νεωτέρας, μετά και τις άκαρπες προσπάθειες που ακολούθησαν από τους εκπροσώπους αυτών να εξηγήσουν στην κυβέρνηση ότι δεν ζητούν ελεημοσύνη, αλλά πρόβλεψη για όσους αναμένεται να μείνουν άνεργοι για αρκετούς μήνες, οι καλλιτέχνες περνούν στην αντεπίθεση. Και δεν είναι μόνο τα όσα ζητούν για το μέλλον, είναι και το ότι μεγάλη μερίδα αυτών δεν συμπεριλήφθηκε τελικά στο έκτακτο επίδομα.
Στα social media υπάρχει κλίμα συμπαράστασης, αλλά και κάποια απαξιωτικά σχόλια - όπως συμβαίνει πάντα εκεί. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι δεν είναι κάποια κλαδική ιδιοτροπία, "να πάρουμε εμείς όσα μπορούμε". Οι περισσότεροι κλάδοι έχουν πληγεί. Για κάποιους, όμως, το λουκέτο θα συνεχιστεί. Τα μέτρα του lockdown θα αρθούν σταδιακά, αλλά σίγουρα θα υπάρξουν 3-4 κλάδοι της οικονομίας που δεν θα λειτουργήσουν καθόλου, άλλοι που θα λειτουργήσουν μερικώς και άλλοι θα λειτουργήσουν με μικρότερο ή μεγαλύτερο τζίρο. Ο κλάδος της συναυλιακής βιομηχανίας (ή βιοτεχνίας, πέστε το όπως θέλετε) είναι ένας κλάδος που -ουσιαστικά μέχρι να βρεθεί το εμβόλιο για τον κορονοϊό- κλείνει. Σταματά. Παύση διαρκείας. Και οι άνθρωποι που δουλεύουν σ' αυτόν, που δεν είναι όλοι με κομπόδεμα από τους Δήμους και τα μπουζούκια, αλλά και μουσικοί, ηχολήπτες, τεχνικοί, άνθρωποι που εργάζονται σε διοργανώσεις συναυλιών, ουσιαστικά από προχθές καθίστανται με τον πιο επίσημο τρόπο άνεργοι.
Και για να είμαστε δίκαιοι, οι καλλιτέχνες ήταν εκεί όλο αυτό το διάστημα του lockdown - περισσότερο ή λιγότερο. Και χειροκροτούμενοι από την κυβέρνηση...
Από χθες έχει ξεκινήσει, λοιπόν, ένα κύμα αναρτήσεων των ίδιων των καλλιτεχνών. Εμείς ενδεικτικά παραθέτουμε αρχικά αυτές του Φοίβου Δεληβοριά, του Μίλτου Πασχαλίδη, του Σωκράτη Μάλαμα και του Νίκου Πορτοκάλογλου, και το άρθρο θα εμπλουτίζεται διαρκώς και με αναρτήσεις που θα προκύπτουν στη συνέχεια. Ο πρώτος αναφέρει αρκετά ουσιαστικά πράγματα, αφιερώστε χρόνο, αξίζει. Αλλά και οι υπόλοιποι, ενώνουν τις φωνές τους με μικρότερης ή μεγαλύτερης εμβέλειας / απήχησης καλλιτέχνες και ζητούν την στήριξη της Πολιτείας.
Η ανάρτηση του Φοίβου Δεληβοριά: "Από δω, σιωπή. Από κάτω τρόμος και θυμός"
Δύο μέρες τώρα -και για αρκετούς μήνες από τώρα- εγώ και όλοι οι συνάδελφοί μου (μουσικοί, τεχνικοί, τραγουδιστές, διοργανωτές συναυλιών) ένας ολόκληρος υδροβιότοπος παραγωγικών και δημιουργικών ανθρώπων, είμαστε άνεργοι.
Αυτό το μοιραζόμαστε φυσικά και με άλλους επαγγελματικούς κλάδους που πλήττονται από την πανδημία, έστω κι αν με μια ρεαλιστική ανάγνωση της πραγματικότητας, εμείς αποκλείεται να ξαναγυρίσουμε στη δουλειά μας μέχρι να βγει το εμβόλιο, κάτι που θα πάρει αρκετούς μήνες.
Το σοκαριστικό όμως είναι ότι αυτή η ξαφνική καταστροφή δεν συνοδεύεται από κανένα -αλλά κανένα!- μέτρο στήριξής μας από την κυβέρνηση.Προτείναμε άπειρα τέτοια μέτρα στο ΥΠΠΟ εγκαίρως τόσο για μας όσο και για τους Οργανισμούς μας.Η μπάλα πετιέται στη νομική εξέδρα.Και έτσι -με πρώτους τους πιο αδύναμους κρίκους οδηγούμαστε στην απόλυτη φτώχεια και δυστυχία, χωρίς καμιά υπερβολή.
Η σελίδα αυτή αναστέλλει κάθε δημοσίευσή της μέχρι α) να ανακοινωθεί εξαμηνιαίο ταμείο ανεργίας που να περιλαμβάνει τους ανθρώπους που δουλεύουν στο θέαμα-ακρόαμα (προτάσεις για το πώς θα γίνει έχουν οι αρμόδιοι στα χέρια τους) β) να ενισχυθεί η έναρξη λειτουργίας της ΕΔΕΜ, που θα σώσει τους στιχουργούς και τους συνθέτες που από το 2013 υποφέρουν (οι αρμόδιοι γνωρίζουν πώς) γ) σαφής και σταδιακός χάρτης επιστροφής μας στη δουλειά, όπως συμβαίνει με όλους τους επαγγελματίες.
Είναι σαφές νομίζω πως η διάθεσή μας να προσφέρουμε σε όσους υποφέρουν, φάνηκε τις μέρες του lockdown (η κυβέρνηση το εκμεταλλεύτηκε ήδη αρκετές φορές αυτό). Αυτή τη στιγμή -σε απάντηση- οδηγεί όλους τους ανθρώπους μας και τις οικογένειές τους στον αφανισμό.
Από δω λοιπόν, σιωπή. Από κάτω τρόμος και θυμός. Και συζητήσεις για συλλογικές πράξεις, με όλους τους συναδέλφους μου. Ελπίζω όχι πράξεις απελπισίας
Η ανάρτηση του Μίλτου Πασχαλίδη: "Ζητάμε χρονοδιάγραμμα για το πότε και με ποιους όρους μπορούμε να επιστρέψουμε στις εργασίες μας"
Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΟΜΠΙ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ.
Απο αυτή ζούμε εμείς και οι οικογένειες μας. Ζητάμε απλώς το αυτονόητο :
ΑΜΕΣΗ στήριξη των καλλιτεχνών και όλων των εργαζομένων στον πολιτισμό, χωρίς καμία εξαίρεση.
Και ένα στοιχειώδες ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ για το πότε και με ποιούς όρους μπορούμε να επιστρέψουμε στις εργασίες μας, όπως όλοι οι άλλοι συμπολίτες μας, χωρίς να κινδυνέψει η υγεία κανενός.
Η ανάρτηση του Σωκράτη Μάλαμα: "Η αδιαφορία είναι πνιγμός με στοχευμένη πρόθεση"
Το σημερινό τραγούδι είναι αφιερωμένο σε όλους τους φίλους-συνεργάτες-γνωστούς και αγνώστους απ' όλο το φάσμα των τεχνών κι απ' όλους τους κλάδους εργασιών. Η αδιαφορία και ο προγραμματισμός της παρούσας κυβέρνησης για όλους αυτούς είναι πνιγμός και εξαφάνιση μάλλον με πολύ στοχευμένη πρόθεση.
Η ανάρτηση του Νίκου Πορτοκάλογλου: "Ας φροντίσει η Πολιτεία και τον ζωντανό πολιτισμό μας"
Ηθική και οικονομική στήριξη ολόκληρης της καλλιτεχνικής κοινότητας τώρα!
Καλά τα Μουσεία και ο πολιτισμός των προγόνων, αλλά ας φροντίσει η Πολιτεία και τον ζωντανό πολιτισμό μας πριν πάει από ασιτία! Μεχρι να ξαναβρεθούμε. Καλημέρα σας.
Η ανάρτηση της Ελευθερίας Αρβανιτάκη: "Δε νοείται επόμενη μέρα για τον τόπο χωρίς τέχνη, χωρίς πολιτισμό"
Ο πολιτισμός είναι ανάσα, είναι ζωή. Δίνει στίγμα, ανακουφίζει, οδηγεί, ενώνει, προτρέπει, οδηγεί.
Για να συνεχίσει να δίνει ανάσα ο πολιτισμός δεν πρέπει να του κόβεις την ανάσα.
Η επόμενη μέρα δεν έχει καμία μέριμνα για τους ανθρώπους που δραστηριοποιούμαστε στον πολιτισμό, τους προφανείς και μπροστά, αλλά και τους πολλούς αφανείς και πολύτιμους συνεργάτες μας. Η επόμενη μέρα δεν έχει καμία πρόβλεψη συνθηκών επανεκκίνησης της καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Είναι τουλάχιστον άδικο και οι συνέπειες είναι ήδη καταστροφικές καθώς οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ματαιώσει τις παραστάσεις μας ήδη για το πρώτο εξάμηνο του 2020 και είμαστε σε πλήρη αβεβαιότητα και εντελώς στον αέρα για την επόμενη μέρα κι εμείς αλλά και οι συνεργάτες μας μουσικοί, τεχνικοί, φροντιστές, παραγωγοί και διοργανωτές. Δε θα πω περισσότερα. Ας εισακουστούν οι φωνές μας, είναι πολλές, δυνατές, γνώριμες, μεστές, ουσιαστικές. Ας εισακουστούν οι προτάσεις των συναδέλφων μας στον ευρύτερο χώρο «θέαμα-ακρόαμα» που μας εκπροσωπούν επάξια και τους ευχαριστώ κι εγώ γι’ αυτό.
Δε νοείται επόμενη μέρα για τον τόπο χωρίς τέχνη, χωρίς πολιτισμό.
.jpg)
