Η 1η Παρασκευή των Συναντήσεων Ακροάσεων του Παληού Καιρού που διοργανώνει ο φίλος και συνεργάτης μας Γιώργος Μυζάλης στο Fårö, πέτυχε τον στόχο της και με το παραπάνω. Γιατί και την απαραίτητη «σπιτική» αίσθηση μπόρεσε να φτιάξει, μα και την επιθυμητή «συνθήκη» της ακρόασης δίσκων να αναδημιουργήσει.
Για λίγο, καθώς όλοι ακούγαμε προσηλωμένοι τη Νεροποντή του Αλκίνοου Ιωαννίδη (έχοντας μπροστά μας τους στίχους των τραγουδιών μα και τις πληροφορίες των συντελεστών για κάθε ένα από αυτά), είχα πραγματικά την αίσθηση ότι καθόμουν στο σαλόνι του σπιτιού μου. Σε έναν καιρό πιο ανέμελο, στον οποίον υπήρχε χρόνος και διάθεση ώστε να φωνάξεις φίλους στο σπίτι, να βγάλεις καφέ κι ένα γλυκό του κουταλιού και να βάλεις έναν δίσκο να παίζει. Όχι παρεμπιμπτόντως, στο φόντο, αλλά για να πρωταγωνιστήσει, για να του αφιερωθούμε για τα όσα λεπτά κρατάει. Χωρίς τηλεοράσεις να παίζουν στο βουβό, χωρίς τσίκι-τσίκι στα Smartphones, μη και χάσουμε καμιά ανανέωση στο news feed του Facebook ή την τελευταία εξυπνάδα στο Twitter (και τι θα απογίνουμε).
Το γλυκό του κουταλιού δεν είναι λογοτεχνικό τρικ και καλολογικό του κειμένου στοιχείο, μα βγαλμένο από την πραγματικότητα. Χορηγός των Συναντήσεων, το Χιώτικο Περιβόλι Citrus είχε στήσει για μας τραπεζάκι στο διάλειμμα, σερβίροντάς μας γλυκό από φλούδα μανταρινιού και υποβρύχιο λεμόνι. Φεύγοντας, μάλιστα, έδωσε στον κάθε ένα μας από μια τσάντα γεμάτη καλούδια –το «γεμάτη» δεν είναι καθόλου πλεονασμός.
Ο Γιώργος, βέβαια, έχει στήσει στην πραγματικότητα μια ιδανική εκδοχή των Ακροάσεων Παληού Καιρού. Τότε, δηλαδή, όταν τελείωνε ο δίσκος και άναβαν οι συζητήσεις (συχνά και οι καυγάδες), δεν υπήρχε καμία περίπτωση να έχεις και τον ίδιο τον δημιουργό στο σαλόνι, να τον ρωτάς απορίες και να να σου μεταφέρει τη δική του οπτική γωνία. Τώρα, όμως, είχαμε τον ίδιο τον Αλκίνοο Ιωαννίδη μαζί μας. Ο οποίος μας έβαλε πολύ μέσα στο κλίμα δημιουργίας της Νεροποντής, πότε εξηγώντας μας τη φάση στην οποία βρισκόταν τότε ως άτομο και τραγουδοποιός, πότε διηγούμενος τις ιστορίες που γέννησαν συγκεκριμένα τραγούδια στα οποία είχαμε σταθεί. Άμεσος, απλός και με σπουδαίο χιούμορ, στάθηκε εκεί μπροστά μας ως ένας ιδανικός συζητητής.
Η βραδιά τελείωσε με μια έκπληξη –έκπληξη στάθηκε και για τον ίδιο τον Ιωαννίδη, που δεν το περίμενε– αφού ο Γιώργος κι ένας φίλος του έβγαλαν δυο κιθάρες και ακολούθησε μίνι συναυλία, με 3 τραγούδια της Νεροποντής. Έτσι, στην πλέον λιτή τους εκδοχή, δεν έχαναν τίποτα συγκρινόμενα με τα στούντιο πρωτότυπα, με τις πλούσιες και λεπτοκεντημένες ενορχηστρώσεις. Κι αυτό σημαίνει πολλά. Είναι ένας εξαιρετικός δίσκος η Νεροποντή, από τους πολύ λίγους των τελευταίων χρόνων που κόμισε και μια πρόταση για το τραγούδι το οποίο λέμε «έντεχνο». Μια πρόταση που, δυστυχώς, δεν εισακούστηκε.
Κλείνοντας, μια κουβέντα και για το Fårö: έναν μικρό, ζεστό χώρο σε απόσταση βολής από την πλατεία Μαβίλη (και με parking ακριβώς δίπλα για όσους δεν αποχωρίζεστε το αμάξι), που οφείλει βέβαια την ονομασία του στον Ingmar Bergman (γι' αυτό και το σκανδιναβικό αλφάβητο). Μετράει μόλις λίγους μήνες ζωής εκεί στο 14 της οδού Έβρου και φιλοδοξεί να αφήσει στίγμα, προτείνοντας δημιουργικούς τρόπους μάθησης μέσω μιας μεγάλης ποικιλίας από workshops. Οι Συναντήσεις Ακροάσεων του Παληού Καιρού είναι ένα από αυτά και έχουν 3 ακόμα Παρασκευές μπροστά τους. Σειρά έχει η ακρόαση του πρώτου δίσκου των Σωτήρες στις 10/2, για να ακολουθήσουν ο Μπάμπης Στόκας με τον ακυκλοφόρητο νέο δίσκο του στις 17/2 και η Ειρήνη Σκυλακάκη με το φρέσκο της Matterless στις 24/2.
{youtube}fWdEeyDc-L4{/youtube}
