Την Λουξεμβουργιανή ηθοποιό, Vicky Krieps, τη γνώρισε το ευρύτερο σινεφίλ κοινό μέσα από την αριστοτεχνική της ερμηνεία στο Phantom Thread του Paul Thomas Anderson το 2017, όταν η ίδια συμπρωταγωνίστησε στο πλευρό του οσκαρικού Daniel Day Lewis. Έκτοτε η ίδια εμφανίστηκε σε μπόλικες κινηματογραφικές παραγωγές, χωρίς ωστόσο να αναλάβει αντάξιους του ταλέντου της ρόλους που θα την έκαναν να ξεχωρίσει εκ νέου. Μέχρι που ήρθε το Corsage της Marie Kreutzer για να ανατρέψει τα πάντα. Όντας η επίσημη υποψηφιότητα της Αυστρίας για το Oscar Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας το 2023, το Corsage έκλεισε φέτος ένα άκρως επιτυχημένο 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, έχοντας πρώτα βραβευθεί ως Καλύτερη Ταινία στο Φεστιβάλ του Λονδίνου και με την Krieps να φεύγει από τις Κάννες με το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα». Με τι έχουμε να κάνουμε λοιπόν στον περίφημο και διαχρονικά μισητό από το γυναικείο φύλο Κορσέ;
Το Corsage μας μεταφέρει πίσω στα Χριστούγεννα του 1877, όταν και η Ελισάβετ της Αυστρίας, ή μάλλον η λαοφιλής Σίσσυ, γιόρταζε τα 40α της γενέθλια. Στην πραγματικότητα όμως δεν φαίνεται να τα γιόρταζε και πολύ, μιας που η πάλαι ποτέ λαμπερή πριγκίπισσα είναι πλέον η Αυτοκράτειρα της Αυστρίας και βρίσκεται σε μια ηλικία πολύ κοντά στο προσδόκιμο ζωής των γυναικών του βασιλείου της, σε συνεχή εξαναγκασμό να προσέχει την υγεία, την εμφάνισή της και φυσικά το βάρος της – εξ ου και ο πάντα σφιχτοδεμένος κορσές της που της αφαιρεί το δικαίωμα να αναπνεύσει κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Παίζοντας με ενδιαφέροντες τρόπους με την ιστορική αλήθεια, η Marie Kreutzer γυρίζει μια ταινία εντελώς υποκειμενικής αφηγηματικότητας για τη ζωή της Σίσσυ από μια ηλικία και έπειτα, όταν ο ρόλος της ίδιας έχει περιοριστεί παρά τη θέλησή της σε διακοσμητικό του παλατιού, όσο η ίδια παρουσιάζεται να διψά ακόμη για ζωή, μάθηση και νέες περιπέτειες.
Η ταινία δεν ξετυλίγεται ως παραδοσιακή βιογραφία εποχής (το πνεύμα του πότε εκτυλίσσονται όσα παρακολουθούμε ελάχιστα εκφράζεται άλλωστε στην οθόνη, χωρίς παράλληλα να μαθαίνουμε περισσότερες background πληροφορίες για την κεντρική ηρωίδα), αλλά οι θεατές παρακολουθούν περισσότερο μια οπτικοποιημένη μορφή αυτών των απαγορευμένων επιθυμιών της Σίσσυ (πόσες φορές έχουμε δει άραγε την πριγκίπισσα να καπνίζει μανιωδώς;), που νιώθει παγιδευμένη σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που δεν την χωρά και δεν την αφορά.
Συμβολικά πλάνα και εντυπωσιακή φωτογραφία, συνδυαστικά με μια αρμονικά παντρεμένη μουσική υπόκρουση συνθέτουν ένα φιλμ που θυμίζει εμφανώς το σινεμά του Pablo Larraín, που μας χάρισε τα τελευταία χρόνια τις κορυφαίες βιογραφίες Jackie, Neruda και Spencer μέσα από εξίσου χαλαρές εξιστορήσεις των προσωπικών εμπειριών πίσω από τα επιφανή πρόσωπα με τα οποία θέλησε να ασχοληθεί. Αμυδρά βλέπουμε όμως και το αποτύπωμα της Sofia Coppola και του καινοτόμου για την εποχή του Marie Antoinette (2005), με τη Σίσσυ να βγάζει γλώσσα on camera στους συμπρωταγωνιστές της και στα κοινωνικά πρότυπα της εποχής που έζησε.
Με οφθαλμοφανή φεμινιστική διάθεση, το Corsage σχολιάζει τη σύνδεση της αυτοεκτίμησης και της αυτοδιάθεσης για σεξουαλική απόλαυση και το πώς αυτή επηρεάζεται για τις γυναίκες με το πέρασμα του χρόνου, καυτηριάζει τον παραδοσιακό και εξαναγκαστικά παθητικό συζυγικό ρόλο των ίδιων, ενώ δίνει και μια νέα πνοή στο πώς αντιλαμβανόμαστε την έννοια της μητρότητας, με τη Σίσσυ να απεικονίζεται να δείχνει την αγάπη της στα παιδιά της με τους πλέον αντισυμβατικούς τρόπους.
Αν μπορούσαμε να αναζητήσουμε ένα μειονέκτημα του Corsage αυτό ενδεχομένως να ήταν η στασιμότητα της ιστορίας που αυτό που παρουσιάζει, όπως και η έλλειψη μιας πιο συγκεκριμένης σεναριακής στόχευσης που κάποιοι θεατές μπορεί να βρουν κουραστική. Στην πραγματικότητα όμως, η αισθητική αρτιότητα και αρμονία της ταινίας, όπως και η εκρηκτική ερμηνεία της Krieps στον πρωταγωνιστικό ρόλο πείθουν και τους πιο «δύσκολους», με το φινάλε της να κόβει την ανάσα και να μνημονεύεται ήδη ως ένα από τα καλύτερα της κινηματογραφικής χρονιάς που έρχεται σιγά σιγά στο τέλος της.
Το trailer της ταινίας:
Αυστρία, Λουξεμβούργο, Γερμανία, Γαλλία, 2022
Διάρκεια: 113 λεπτά
Διανομή: Cinobo
