Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να εκπλήσσεται κανείς ευχάριστα από μια ταινία που ξεκινά να παρακολουθήσει, κρατώντας αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ως «μικρό καλάθι». Μικρό καλάθι όχι λόγω συντελεστών στην προκειμένη, αλλά κυρίως εξαιτίας μιας κεντρικής θεματικής που, με απόλυτη ειλικρίνεια, απλώς δεν ενθουσιάζει τη γράφουσα. Χρειάστηκαν όμως μόλις 89 λεπτά, που πέρασαν πραγματικά σαν νερό, για να παραδεχτεί η γράφουσα αυτή για ακόμη μια φορά το μεγαλείο του Steven Soderbergh, που επέστρεψε δριμύτερος με το tech thriller της χρονιάς, αλλά και με μια από τις πιο feelgood στην παρακολούθηση ταινίες εκεί έξω εδώ και καιρό. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Μετά το No Sudden Move του 2021, ο Soderbergh επιστρέφει κινηματογραφικά με το Kimi, ένα tech thriller παραγωγής HBΟ, που stream-άρει αποκλειστικά στο HBO Max και δυστυχώς για την ώρα δεν φαίνεται να πρόκειται να λάβει διανομή στις αίθουσες στη χώρα μας. Κεντρική φιγούρα στο Kimi είναι η Angela, την οποία ερμηνεύει αριστοτεχνικά η Zöe Kravitz, η οποία και εργάζεται σε μια ανερχόμενη tech company του Seattle, που οδεύει με γοργούς ρυθμούς προς την ένταξή της στο χρηματιστήριο.
Η Angela εργάζεται από το σπίτι της και βασικός της ρόλος στην εταιρία είναι ο έλεγχος εισερχόμενων ηχητικών streams από μια συσκευή παρόμοια με αυτήν της Alexa, την Kimi. Τα streams αυτά είναι ηχογραφήσεις οι οποίες φαίνεται να είναι προβληματικές, κάνοντας τη συσκευή να μην μπορεί να «καταλάβει» την εντολή που λαμβάνει από τους χρήστες της. Έτσι, αυτό που καλείται η Angela να κάνει είναι να «εξηγήσει» στην Kimi τις εντολές αυτές, εκπαιδεύοντας ολόκληρο το σύστημα της συσκευής ώστε αυτό να αποδίδει στο 100%. Και επιβεβαιώνοντας αυτό που υπόσχεται ο CEO της εταιρίας κατασκευής της Kimi, ότι πίσω δηλαδή από αυτήν βρίσκονται πραγματικοί άνθρωποι.
Οι μέρες της Angela περνούν ολόιδιες στο loft όπου και διαμένει, με την ίδια να ζει σε καθεστώς απόλυτου εγκλεισμού, όχι μόνο εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού που σαρώνει, αλλά λόγω της έντονης αγοραφοβίας και αγχώδους διαταραχής από τις οποίες και πάσχει, ως αποτέλεσμα ενός άκρως τραυματικού περιστατικού της παρελθόντος της. Όλα αυτά θα αλλάξουν, όταν η Angela αντιληφθεί ότι ένα από τα streams που θα ακούσει από τη δουλειά της, δεν είναι άλλο από την ηχογράφηση μιας προμελετημένης γυναικοκτονίας. Και αυτό είναι που θα την κάνει να βγει επιτέλους από το σπίτι της, ώστε να καταγγείλει μέσω της εταιρίας της στο FBI το στυγερό έγκλημα που έχει ακούσει. Η Amygdala tech corporation θα έχει φυσικά διαφορετική γνώμη ως προς την καταγγελία του περιστατικού…
Ο Soderbergh με το Kimi καταφέρνει να συνδυάσει την καταιγιστική δράση, την εντεινόμενη αγωνία και την αριστοτεχνική χρήση της κάμερας, σε ένα thriller απολύτως επίκαιρο, που καταπιάνεται ταυτόχρονα με το ζήτημα της διαρκούς εξάρτησης και επιτήρησής μας στο high tech καπιταλιστικό πλαίσιο, όσο εμείς ασφυκτιούμε παράλληλα σε ένα δυστοπικό σκηνικό εγκλεισμών, επιβεβλημένων από το κράτος για την υγειονομική μας προστασία, ή αυτό-επιβεβλημένων από τους ίδιους μας τους εαυτούς, ως αποτέλεσμα τραυμάτων στα σώματα και τις ψυχές μας, δημιουργημένων από κακοποιητές που πάντα έχουν το σύστημα με το μέρος τους.
Εμπνεόμενος από κλασικές ταινίες thriller του παρελθόντος και κυριότερα από τη σχολή του Rear Window του Hitchcock, ο Soderbergh, με τη βοήθεια του εξαιρετικά ικανού David Koepp που υπογράφει το σενάριο (Jurassic Park, Spider-Man, War of the Worlds, Carlito's Way, Mission: Impossible), αφηγείται με τον καλύτερο πιθανό τρόπο την ιστορία μιας γυναίκας, που όσο βλέπει τις ζωές των ανθρώπων να εξελίσσονται (και τη δική της να παραμένει φυσικά βασανιστικά στάσιμη), γίνεται αυτήκοη μάρτυρας ενός εγκλήματος που δεν έπρεπε να ακούσει ποτέ. Και παρότι η λογική θα έλεγε να το αγνοήσει, το προσωπικό της βίωμα την κινητοποιεί ώστε να ξεπεράσει ακόμη και τους προσωπικούς της φόβους, στην προσπάθειά της να αναζητήσει τη δικαιοσύνη.
Αυτό που το Kimi καταφέρνει μέσα στα 89 του λεπτά δεν είναι μόνο να αφηγηθεί μια ιστορία απολύτως σημερινή και σχεδόν βγαλμένη από την πραγματική ζωή, αλλά και να διασκεδάσει πραγματικά το κοινό, με κάθε μία από τις καταιγιστικές και στυλιζαρισμένες σκηνές του να είναι απολύτως δικαιολογημένη και να προσδίδει ουσιαστικά στην πλοκή του. Όλο αυτό, παντρεύοντας μάλιστα και το χιούμορ, σε ένα κινηματογραφικό είδος που καθόλου εύκολο δεν είναι να συμπεριληφθεί στη γενικότερη εξίσωση.
Τελικά αυτό που κάνει το Kimi να αποτελεί μια «αποκάλυψη» στις φετινές κινηματογραφικές παραγωγές είναι το γεγονός ότι παρότι μιλάμε για μια ταινία στο genre των tech thrillers, η σύγχρονη τεχνολογία ουδέποτε δαιμονοποιείται. Διότι αυτό που τελικά μας υπενθυμίζει το Kimi, αλλά και τα προσωπικά μας βιώματα, δεν είναι άλλο από το ότι ο αδηφάγος ανθρώπινος παράγοντας, το άπληστο καπιταλιστικό σύστημα και η κοινωνία της εκμετάλλευσης είναι αυτά που θα πρέπει μάλλον να φοβόμαστε.
Δείτε εδώ το trailer του Kimi:
