Κυκλοφορήσαμε δίσκο φέτος, οπότε θα έχουμε καινούριες προσθήκες στο set. Αλλά και δίχως αυτόν, έχουμε φροντίσει να εναλλάσσουμε τα παλιότερα τραγούδια, ώστε κάθε συναυλία να αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία. Φυσικά θα υπάρχει και άφθονος αυτοσχεδιασμός, οπότε κάθε βραδιά θα στέκει αυτούσια και μοναδική.
Για πολλά συγκροτήματα, οι επανασυνδέσεις τείνουν να είναι μεγάλα συμβάντα, με αρκετή δημοσιότητα, στηριζόμενα στον παράγοντα της έκπληξης. Στη δικιά σας περίπτωση, συνέβη με πιο αργούς και οργανικούς ρυθμούς. Τι συνέβαλε ώστε να ξαναβρεθείτε ως μπάντα;
Πλέον αισθανόμαστε σαν μία νέα μπάντα, σαν ένα συγκρότημα που απλώς τυχαίνει να έχει το ίδιο όνομα με το παλιό. Ο ενθουσιασμός της δημιουργίας 2 δίσκων τα τελευταία χρόνια –πόσο μάλλον 2 δίσκων που στέκονται επάξια δίπλα στο παλιό μας υλικό– είναι πραγματικά ηδονικός.
Για να απαντήσω όμως στην ερώτηση, επανασυνδεθήκαμε μόνο για λίγο. Αλλά αποφασίσαμε να παραμείνουμε μαζί, γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι συνέβαινε κάτι που έπρεπε να μοιραστούμε με το κοινό μας.
Το Days Οf Wine Αnd Roses (1982) είναι ένας περίφημος δίσκος, ο οποίος έχει αντέξει το πέρασμα του χρόνου με τρομερή χάρη. Ξέρατε ότι φτιάχνετε κάτι τόσο επιδραστικό, κατά τη δημιουργία του;
Σαφώς! Θυμάμαι να οδηγώ προς το σπίτι στις 8 το πρωί, μετά από μία ολονυχτία τζαμαρίσματος που κατέληξε να είναι το άλμπουμ. Άκουγα το αποτέλεσμα στο αμάξι και σκεφτόμουν «Διάολε, αυτός ο δίσκος θα έμπαινε στους αγαπημένους μου, ακόμα κι αν δεν ήμουν μέρος αυτού του συγκροτήματος!». Ήταν εμφανές ότι είχαμε πετύχει το ανέφικτο.
Προς τα πού οδεύουν οι Dream Syndicate, πλέον;
Αισθάνομαι ότι τα τελευταία άλμπουμ μάς γύρισαν στο πνεύμα που είχαμε το 1982: στο πνεύμα δηλαδή ενός ψυχεδελικού, πειραματικού συγκροτήματος. Μέσα στα χρόνια εξελιχθήκαμε βέβαια και απομακρυνθήκαμε από αυτήν τη συνθήκη, μέσα στη φιλοδοξία των 1980s. Αλλά πλέον επιστρέψαμε και σκοπεύουμε να εξελίξουμε τους εαυτούς μας και το κοινό μας με κάθε τραγούδι, δίσκο και εμφάνιση.
Διάβασα κάπου ότι οι στίχοι για το φετινό These Times γράφτηκαν μετά την ηχογράφηση των ορχηστρικών μερών. Πώς διαμόρφωσε αυτό το υλικό;
Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να αντιδράσουμε στις αλλαγές των συγχορδιών και στον τρόπο με τον οποίον παίζαμε, αντί να προσαρμοζόμαστε στο ύφος των στίχων. Μας απελευθέρωσε. Οι λέξεις κατέληξαν να συνταιριάζουν στην αίσθηση που είχαμε ήδη δημιουργήσει.
Ήταν δύσκολο να συνεχίσετε μετά από το How Did I Find Myself Here? (2017); Πώς βαδίσατε μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια;
Ήμασταν πολύ χαρούμενοι με εκείνο τον δίσκο: τόσο εμείς, όσο και το κοινό μας. Οπότε υπήρχε όντως μία πίεση. Αλλά ένα από τα πλεονεκτήματα της πολύχρονης πορείας μας, είναι ότι έχουμε αποκτήσει αντίληψη. Μπορούμε λοιπόν να χαλαρώνουμε και να αφήνουμε τη μουσική να λειτουργήσει αυτούσια. Επίσης, έχουμε παίξει σε πολλές συναυλίες από τότε, οπότε έχουμε βρει νέους τρόπους σύνδεσης με το υλικό. Και αυτό φαίνεται στην καινούρια μας δουλειά.
Οι θαυμαστές σας έχουν παραμείνει συνεπείς μέσα στα χρόνια, αλλά πλέον έχετε κερδίσει και μία καινούρια γενιά κοινού. Πώς έχει αλλάξει η ενέργεια του κόσμου, κατά την πορεία σας;
Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις νέους ανθρώπους να έρχονται στις συναυλίες μας τελευταία. Αλλά είναι και κάτι που καταλαβαίνω: κι εγώ ήμουν έτσι στα 18 μου, έψαχνα μουσική του παρελθόντος και ήθελα να δω τους δημιουργούς της ζωντανά, με τα ίδια μου τα μάτια. Είναι κόλπο παραπλάνησης εκ μέρους μας αυτό, βέβαια, αφού έρχονται να δουν ένα μουσειακό έκθεμα και μας βρίσκουν ζωντανούς εξερευνητές.
Πώς έχει συμβάλλει αλήθεια στους Dream Syndicate η συμμετοχή σας σε άλλα projects;
Δεν έχω φτιάξει σόλο δίσκο εδώ και μία δεκαετία, οπότε ίσως έχει έρθει ο καιρός για κάτι τέτοιο –ίσως επίσης φτιάξουμε και έναν δίσκο για το Baseball Project, το 2020. Αλλά εδώ έρχεται το καλό! Μπορείτε να περιμένετε ένα καινούριο Dream Syndicate άλμπουμ κοντά στον επόμενο Απρίλη. Θα το συζητήσουμε με τα άτομα που θα καθίσουν στο Fuzz το Σάββατο, μετά τη συναυλία. Οπότε τα λέμε εκεί, για περισσότερες λεπτομέρειες!
{youtube}wGaXfuTWx4k{/youtube}
