Επιστρέψατε με καινούργιο δίσκο, μετά από χρόνια αποχής από το «άθλημα». Πώς αποφασίσατε να ηχογραφήσετε ξανά καινούργια μουσική και πώς βλέπετε μέχρι στιγμής την υποδοχή των ακροατών στο Everything Ever Written;
Δεν έχω κάποια καλύτερη απάντηση από το ότι απλά μας φάνηκε ως η κατάλληλη στιγμή για να επιστρέψουμε. Διατηρούσαμε βέβαια επαφές με τους υπόλοιπους, καθώς είμαστε και φίλοι. Ακούγαμε μάλιστα και ο ένας τις δουλειές του άλλου, οπότε, όταν είδαμε ότι βρισκόμαστε σε κοινό δημιουργικό τόπο, καθίσαμε και γράψαμε κάποιες ιδέες μας. Το νιώθαμε σωστό και φρέσκο όλο αυτό και μετά, με τη συνδρομή όλων, οι ιδέες επεκτάθηκαν. Αισθανόμασταν σαν καινούργια μπάντα ξανά! Οι αντιδράσεις έχουν υπάρξει απίστευτες μέχρι στιγμής: μας δίνουν μια διαβεβαίωση ως προς το ορθό της προσπάθειας, ενώ έχουμε λάβει και πολλά μηνύματα καλωσορίσματος από νέους οπαδούς.
Όταν πρωτομαθεύτηκαν τα νέα της επιστροφής σας, αρκετός κόσμος έδειξε ενδιαφέρον και ανυπομονησία για το νέο άλμπουμ. Όλη αυτή η εκτίμηση από πλευράς των παλαιότερων οπαδών ήταν κάτι που ξέρατε ήδη ή σας έπιασε λίγο εξ απροόπτου;
Γνωρίζαμε ότι είχαμε μια πιστή οπαδική βάση, αλλά ποτέ δεν περιμέναμε πόσο ιδιαίτερες αντιδράσεις θα αντικρίζαμε, ειδικά από το ραδιόφωνο και τον τύπο. Είναι μια εμπειρία που μας έκανε να κοκκινίσουμε ορισμένες στιγμές.
«Οι R.E.M. είναι μια σπουδαία μπάντα, οπότε είναι ωραίο να μας συγκρίνουν μαζί τους. Πάντα ήμασταν μεγάλοι οπαδοί τους και κάθε σύγκριση μας κολακεύει». Πολλές μπάντες προσπαθούν να αποποιούνται σχόλια για πράγματα που τους επηρέασαν ηχητικά, όμως εσείς –με την παραπάνω απάντησή σας σε παλιότερη συνέντευξη– αγκαλιάσατε αυτή τη σύγκριση. Γιατί θεωρείτε ότι οι μουσικοί απορρίπτουν συνήθως παρόμοια σχόλια;
Όλοι είμαστε επηρεασμένοι από όσα μας περικλείουν, συμπεριλαμβανομένης και της μουσικής που ακούμε. Κάποιοι ίσως ανησυχούν πως ο κόσμος θα τους κατηγορήσει ότι αντιγράφουν ιδέες, όμως για εμάς είναι περισσότερο πηγή έμπνευσης και ζήτημα κάποιας απότισης φόρου τιμής σε εκείνους που θαυμάσαμε.
Ήσασταν μία από τις μπάντες του Ηνωμένου Βασιλείου που περιοδεύσανε και στις Η.Π.Α. στα πρώιμα '00s, όπου κάνατε μάλιστα κι ένα σεβαστό όνομα. Γιατί δεν τα καταφέρνουν κι άλλες επιτυχημένες μπάντες από τα δικά σας μέρη στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού;
Κάποιες καλές μπάντες τα έχουν πάει καλά στην Αμερική, αλλά υποθέτω πως για εμάς ήταν απλά θέμα εντατικών περιοδειών. Και ίσως έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι η μουσική που φτιάχναμε ήταν βαθιά επηρρεασμένη από καλλιτέχνες του ανεξάρτητου αμερικανικού ροκ. Ίσως γι' αυτό να βρήκε απήχηση στα εκεί ακροατήρια, ποιος ξέρει;
Δείξατε εξέλιξη στον ήχο σας, δίσκο με τον δίσκο. Πώς βλέπει αλήθεια η μπάντα που έγραψε ένα άλμπουμ σαν το Everything Ever Written δουλειές σαν το Captain και το Hope Is Important;
Το τελευταίο μας άλμπουμ είναι μια αντανάκλαση εκείνου που είμαστε σήμερα. Το Captain και οι πρώτοι μας δίσκοι ήταν κάτι σαν ημερολόγιο των εαυτών μας, πίσω όταν ήμασταν πολύ νεότεροι. Προφανώς έχουμε νέα μέλη πλέον, κάτι που βοηθάει να αλλάξεις την κατεύθυνση του ήχου σου. Κυρίως, όμως, αυτό προέρχεται από τις εμπειρίες που έχουμε αποκτήσει μέσα στην όλη πορεία.
Όταν ο αρχικός σας μπασίστας Bob Fairfoull εγκατέλειψε το συγκρότημα, γράφτηκε στον μουσικό τύπο ότι ήταν εκείνος που έφερνε το punk στοιχείο στη μουσική σας. Ήταν όντως έτσι τα πράγματα; Πώς είναι η σχέση σας μαζί του σήμερα;
Τον βλέπουμε πού και πού και τα πράγματα είναι καλά μεταξύ μας. Όσο για τον ήχο, νομίζω ότι όλη η μπάντα άκουγε περισσότερο punk εκείνη την εποχή, συν ότι ήμασταν και πιο νέοι, προφανώς. Σίγουρα πάντως ο Bob έφερνε μια επιπλέον ενέργεια στις συναυλίες μας, αλλά οι μπασογραμμές του ήταν πολύ μελωδικές για να τις πεις punk –ήταν δε, θεωρώ, η μεγαλύτερή του συνδρομή στους Idlewild. Είχε μερικά εξαιρετικά riffs.
Τα νεότερα μέλη, πώς επηρέασαν τον παρόντα ήχο σας;
Τον έχουν καθορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ειδικά ο Luciano Rossi, ο οποίος είχε εμπλακεί νωρίτερα, μας προσέφερε μια ολόκληρη καινούργια ηχητική παλέτα. Αυτός και ο Andrew Mitchell είναι επίσης πολύ καλοί τραγουδιστές, κάτι που προσθέτει πολλά στο τελικό αποτέλεσμα και μας δίνει περισσότερες ευκαιρίες για ιδιαίτερες αρμονίες.
Αν είχατε την ευκαιρία να διαλέξετε μονάχα τρία τραγούδια από όλη τη δισκογραφία σας, για έναν μουσικόφιλο που δεν έχει ακούσει καθόλου τους Idlewild, ποια θα ήταν αυτά και γιατί;
Θα ήταν πιθανότατα τα παρακάτω:
"Captain": Από την πρώιμη περίοδο μας, καθώς εξηγεί πώς ηχούσαμε (χοντρικά) εκείνες τις μέρες. Δυναμισμός, ενέργεια και αξιομνημόνευτοι στίχοι, οι οποίοι θα μπορούσαν να δώσουν στη μουσική ένα διαφορετικό νόημα.
"You Held The World In Your Arms": Αποτελεί κεντρικό κομμάτι της καριέρας μας, δείχνοντάς μας να αγκαλιάζουμε τις μελωδίες, μα και μερικούς πιο δουλεμένους και απαιτητικούς στίχους, κατά κάποιον τρόπο. Πιθανότατα γι' αυτό κατέληξε να είναι μία από τις μεγαλύτερές μας επιτυχίες.
"Utopia": Από τον τελευταίο μας δίσκο είναι το συγκεκριμένο και δείχνει μια μπάντα που δεν φοβάται να πειραματιστεί και κάποιες φορές να απογυμνώσει ένα τραγούδι στον σχεδόν άβολο σκελετό του.
{youtube}g4k29rpQGG4{/youtube}
