Κοίταξε, δεν υπήρχε κανένας λόγος να βιαστούμε. Και αν σε αυτούς τους βιαστικούς καιρούς που ζούμε, ο αναστοχασμός και η σχόλη θεωρούνται μειονέκτημα, εμάς επί της ουσίας μας έδωσαν τον χρόνο να διερευνήσουμε τις μεταξύ μας σχέσεις και να πειραματιστούμε με τον ήχο μας και τη μουσική μας, χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Έτσι, από τη στιγμή που βρήκαμε τους βηματισμούς και την ώσμωσή μας, η δημιουργικότητά μας απογειώθηκε. Σε τέτοιον βαθμό, μάλιστα, ώστε αυτή τη στιγμή που μιλάμε κυκλοφορεί ήδη ο πρώτος μας δίσκος και έχουμε έτοιμα και τα τραγούδια του δεύτερου. Νομίζω πως είναι καλή συγκομιδή.
Στη σύνθεση του γκρουπ συναντώνται διαφορετικές γενιές. Υπάρχουν προκλήσεις στις συζητήσεις για την προσέγγιση της μπάντας ή ακόμα και της ίδιας της μουσικής ως κουλτούρας; Ποια στοιχεία θα λέγατε ότι διακινούνται μεταξύ σας, και με ποιον τρόπο, χάρη σε αυτές τις (όχι και τόσο σημαντικές, ενδεχομένως) διαφορές;
Σαφώς και οι όποιες ηλικιακές διαφορές δεν έχουν καμία σημασία [και σίγουρα δεν τίθεται θέμα γενεών, δεν είμαι δα και ο Μαθουσάλας]. Το αντίθετο, θα 'λεγα: η μουσική ως πολιτισμική κουλτούρα, που παίζει το ρόλο της εικόνας και του κλειδιού για την κατανόηση του κόσμου, χρησιμεύει σαν σύνδεσμος για την κοινότητα που τη μοιράζεται και επιτρέπει στα μέλη της να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Στην περίπτωσή μας, τα στοιχεία που διακινούνται μέσα από αυτήν την επικοινωνία αφορούν κυρίως τη χαρά της συνύπαρξης, το βάθος των αναζητήσεών μας και τη βεβαιότητά μας ότι δεν αρκούμαστε σε μία βιολογική ζωή, αλλά θέλουμε να νιώθουμε πραγματικά πως υπάρχουμε. Και συγχρόνως, ένας καφενειακού τύπου χαβαλές, που ξεσπάει αυθόρμητα για να ελαφρύνει τη βαρύτητα τέτοιων θεμάτων.
Στις Μπαλάντες Για Φόνους συναντώνται μέλη από δύο παλαιότερα συγκροτήματα, τους Grain και τα Διάφανα Κρίνα. Ποιες είναι οι προκλήσεις της νέας αρχής, για μια μπάντα η οποία απαρτίζεται από ανθρώπους που έρχονται από διαφορετικές μουσικές διαδρομές;
Θα έλεγα πως η πρόκληση είναι πάντα η ίδια: η δημιουργία και ενεργοποίηση ενός ζωτικού πυρήνα που σκέφτεται και δραστηριοποιείται διαφορετικά, εξελίσσοντας τον χαρακτήρα του και την καθημερινότητά του μέσα από την ανθρώπινη επαφή και τη δημιουργικότητα.
Επιπροσθέτως, το διαφορετικό μουσικό παρελθόν όλων μας, το αντιλαμβανόμαστε σαν κληροδότημα και σαν μία παρακαταθήκη για το ποιοι είμαστε και πού πάμε.
Από μια σημειολογική/εννοιολογική σκοπιά, συνοδεία τι είδους «φόνων» στέκονται οι μπαλάντες σας;
Πραγματικά, δεν θα έλεγα ότι υπάρχει κάποιο σημειολογικό υπόβαθρο πίσω από την επιλογή του ονόματος. Η όποια παραπομπή αφορά μόνο σε έναν αγαπημένο, όλων μας, δίσκο του Nick Cave.
Ένα κορίτσι και ένα αγόρι είναι δύο φιγούρες που επιστρέφουν σε μια συνεχή πάλη με τον εαυτό, την ιστορία, αλλά και το περιβάλλον τους· το οποίο σχεδόν πάντοτε διαγράφεται δυστοπικό, στήνοντας μια αλυσίδα «ιστοριών», κατά κάποιον τρόπο. Τι αναζητούν λοιπόν οι «πρωταγωνιστές» του δίσκου;
Το βασικά μοτίβα του δίσκου κινούνται σε δύο επίπεδα: το ένα είναι η αναζήτηση του Άλλου, ως μία δυνατότητα του έρωτα μέσα στη φρίκη και στη θλίψη αυτού του κόσμου.
Το δεύτερο, είναι η απόλυτη παραδοχή της δύναμης της ένωσης ως μίας απόλυτης αναγκαιότητας. Υπάρχουν βέβαια και τραγούδια –όπως το "Φάντασμα Του Αγοριού Στο Κελάρι" ή το "Ένας Κόσμος Ανάποδα"– που μοιάζουν να κινούνται σε διαφορετικούς δρόμους, όμως ακόμα και πίσω από αυτά, υποκρύπτονται οι ίδιες ιδέες.
Και αυτό άλλωστε υπονοεί και το εξώφυλλο του δίσκου. Δεν θα έλεγα πως πρόκειται για ένα άλμπουμ με κοινή θεματική. Τα τραγούδια αποτελούν ετερόκλητες ψηφίδες, όμως τις ενώνει ένας κοινός προβληματισμός.
Οι ήρωες αναζητούν τον εαυτό τους μέσα στα άλλα ανθρώπινα όντα, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτά είναι ο μοναδικός τους ορίζοντας. Και, ανεξαρτήτως αν το καταφέρνουν ή αν συντρίβονται, εγώ θεωρώ ότι σε αυτήν τους την αναζήτηση μόνο κερδισμένοι βγαίνουν, αφού καίγονται από πάθος, σαν τα μυθικά Ρωμαϊκά κεριά του Τζακ Κέρουακ.
Ανάμεσα στα τραγούδια ακούμε και το “Πώς Με Κοιτάζει Απόψε Το Φεγγάρι”, σε στίχους της Κατερίνας Γώγου. Πώς επιλέχθηκε το συγκεκριμένο ποίημα της για τον πρώτο σας δίσκο; Ποιοι άλλοι ποιητές/στιχουργοί εμπνέουν τις Μπαλάντες Για Φόνους;
Τα ποιήματα που μελοποιούμε, τα επιλέγουμε επειδή τα θεωρούμε πλούσια και βαθιά, επειδή ανοίγουν και εκλεπτύνουν το πνεύμα μας και επειδή μας επιτρέπουν να καταλαβαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τον κόσμο μας.
Στον πρώτο μας δίσκο, πέρα από αυτήν τη συρραφή στίχων της Κατερίνας Γώγου, έχουμε χρησιμοποιήσει επίσης στίχους των Μίλτου Σαχτούρη και Εντουάρντο Γκαλεάνο. Και ακολουθούν –για το δεύτερο άλμπουμ μας– στίχοι των Νικανόρ Πάρα, Μαρίας Πολυδούρη και Κωστή Μοσκώφ.
Συντελείται για εσάς μια δυναμική έναρξη σεζόν, τόσο με την κυκλοφορία του Εκείνη Έρχεται Μέσα Απ' Τις Στάχτες σε βινύλιο, όσο και με το δυνατό release live show που έρχεται την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου στο An Club, μαζί με τους The Man & His Failures. Τι να περιμένουμε λοιπόν στο εξής;
Μόλις έχει βγει ο πρώτος μας δίσκος και πρωταρχικό μας μέλημα, όπως καταλαβαίνεις, είναι να τον υποστηρίξουμε με όσο το δυνατόν περισσότερες συναυλίες.
Από εκεί και πέρα θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε τις λεπτομέρειες στα τραγούδια του δεύτερου δίσκου, έτσι ώστε κάποια στιγμή να μπούμε να τον ηχογραφήσουμε.
Ως μπάντα με εμπειρίες, ιστορίες και αναμνήσεις από τις μουσικές σκηνές των Εξαρχείων (και με ιδιαίτερη αφορμή την πρόσφατη συμμετοχή σας στην εκδήλωση «Αναψυκτήριο - Τα Ωραία Εξάρχεια»), πώς κρίνετε/σχολιάζετε τα όσα συμβαίνουν στη γειτονιά τις τελευταίες εβδομάδες;
Επειδή τυχαίνει να ζω στην περιοχή εδώ και 30 συναπτά έτη, να σου ότι προσωπικά τη θεωρώ –πολιτισμικά και πολιτιστικά– την πιο ενδιαφέρουσα περιοχή της Ελλάδας.
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη για τους κατοίκους της, τους εργαζόμενους και τους επισκέπτες της, από διάφορες μαφίες που λυμαίνονται την περιοχή και δημιουργούν καταστάσεις πραγματικά επικίνδυνες.
Έχω την αίσθηση, όμως, ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να επιλύσει τα όποια ζητήματα άπτονται του ποινικού κώδικα, αλλά να ικανοποιήσει –για ιδεολογικούς κυρίως λόγους– μία χρόνια ονείρωξή της, που είναι η άλωση της συγκεκριμένης περιοχής. Και, κατά αυτόν τον τρόπο, να κλείσει θριαμβευτικά το μάτι στην ακροδεξιά πτέρυγά της, αλλά και σε ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της με παρόμοιες απόψεις.
Υπεισέρχονται βέβαια και οικονομικοί παράγοντες, αφού γνωρίζουμε όλοι ότι τα τελευταία χρόνια η περιοχή αποτελεί «φιλέτο» εξαιρετικού ενδιαφέροντος για πολλούς ξένους επενδυτές.
Όπως και να 'χει, αυτό που θα πρέπει να καταλάβει ο αδαής και ανύποπτος θεατής των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων, είναι ότι το πραγματικό του πρόβλημα δεν είναι οι μετανάστες, οι άστεγοι ή όσοι έχουν διαφορετικό ιδεολογικό προσανατολισμό, αλλά η αλήθεια εκείνη της λαϊκής σοφίας των παππούδων του, που έλεγε πως «στη φωλιά του λαγού κρύβεται η αρκούδα».
Και η «αρκούδα», στη συγκεκριμένη περίπτωση, αντί να πουλάει ψευδαισθήσεις κανονικότητας και ασφάλειας (για επικοινωνιακούς λόγους), καλά θα κάνει να δώσει εξηγήσεις για τα διαχρονικά εγκλήματα της οικονομικής –και όχι μόνο– καταστροφής της χώρας, της φτωχοποίησης των πολιτών της και της αποστέρησης της έννοιας του μέλλοντος από τις επερχόμενες γενεές της.
{youtube}P36X1YGM7ao{/youtube}
