φωτογραφίες: Δανάη Αθανασιάδη (το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι του Πλάτωνα Γιαννακάκη)
«Distracted» και «Domesticated». Πέρα από τη μουσικότατη παρήχηση, οι χαρακτηρισμοί αυτοί φέρουν και ειδικό σημειολογικό βάρος. Ποια η βάση τους;
Εκεί αναφερόμουν στο πώς ένιωθα ότι επηρεάζονται οι κοινωνικές σχέσεις από τα social media, σήμερα που μπορούμε να επιμεληθούμε το «brand» του εαυτού μας από το υπνοδωμάτιό μας. Βέβαια οι χαρακτηρισμοί αυτοί εκφράζουν τη δική μου εμπειρία. Άλλωστε, μόνο γι' αυτήν θα ένιωθα αρκετά άνετα να γράψω.
Τη μουσική σας εκφράζει ένας καλομετρημένος μινιμαλισμός. Είστε έτσι και στη ζωή σας;
Το αντίθετο. Είμαι αρκετά χαοτικός. Μπορεί ο λόγος που μου αρέσει να γράφω «μινιμαλιστική μουσική» είναι γιατί είναι αυτό που δεν έχω, αλλά θα ήθελα να έχω: ένας τρόπος να δώσω υπόσταση σε κάτι το οποίο έχω ανάγκη.
Ποιες είναι οι αναφορές, μουσικές και μη, που διέπουν το EP Indoors/Outdoors;
Οι φάσεις μου στη μουσική είναι λιγάκι αλλοπρόσαλλες, αλλά νομίζω ότι οι σταθερές για την περίοδο που έφτιαχνα το EP είναι Leonard Cohen, Κhruangbin, Βill Frisell, Shlomo, Alt-J και τα soundtrack του Joe Hisaishi. Επίσης, μη μουσικές επιρροές ήταν η ποίηση της Mary Oliver, τα short stories της Kelly Link και τα βιβλία της Ursula Le Guin.
Αισθάνεστε συγγένεια με άλλους Έλληνες καλλιτέχνες;
Ναι και όχι.
Πολλές φορές στα κομμάτια σας επαναλαμβάνονται εμμονικά μουσικά και φραστικά μάντρα. Γύρω από ποιες ιδέες περιδινάται το ΕΡ;
Όταν έγραφα το EP αυτό, μου άρεσε πολύ η ιδέα ότι μια σκέψη (ή μια σχέση ή μια συζήτηση) επηρεάζεται από το περιβάλλον μέσα στο οποίο βιώνεται. Π.χ. μια σκέψη που μπορεί να είναι ΟΚ όταν είσαι σε ανοιχτό χώρο, μπορεί να σε κάνει να ασφυκτιάς όταν βρίσκεσαι κάπου πιο στενά. Με τον ίδιο τρόπο ήθελα να πειραματιστώ με το να τοποθετώ το ίδιο θέμα μέσα σε διαφορετικά κομμάτια. Το πώς κάτι, τελείως καινούριο, μπορεί να γίνει οικείο. Και πώς αυτή η οικειότητα αλλάζει με τη δεύτερη, την τρίτη ή τη δέκατη ακρόαση.
Αν δεν απατώμαι, μεγάλο μέρος της μουσικής σας δημιουργήθηκε στο Λονδίνο. Παρόλαυτα, οι ήχοι κουβαλούν μια έντονη ζεστασιά, η οποία απλώνεται στον χώρο, αλλά και μία αρκετά «νότια» θαλπωρή. Πώς και βαδίζετε σε αυτό το δίπολο;
Σίγουρα η μουσική που έγραψα στο Λονδίνο επηρεάστηκε από το ότι ζούσα εκεί και συγχρόνως από τις καταβολές μου από την Ελλάδα. Πέρα από αυτό, όμως. τα κομμάτια του EP άρχισα μεν να τα γράφω στο Λονδίνο, αλλά τα ολοκλήρωσα στην Αθήνα. Έχουν δουλευτεί επομένως και εκεί και εδώ –και μπορεί σε αυτό να οφείλεται το δίπολο.
Μετά από το πολλά υποσχόμενο EP, πού βλέπετε να οδεύει η μουσική των Smalfeels;
Έχουμε ξεκινήσει ήδη να προετοιμάζουμε καινούριο υλικό, το οποίο ευελπιστούμε ότι θα μπορέσετε να ακούσετε σύντομα.
Έπειτα από προτροπή του αρχισυντάκτη μου, πρέπει και θέλω να ρωτήσω για το cover art του EP: γιατί φραγκόσυκα;
Το κομμάτι "Forget Me Not" προέκυψε από νοσταλγία για την ελληνική φύση και το καλοκαίρι. Το γράψαμε με την κοπέλα μου, ένα καλοκαίρι στο Λονδίνο που μας έλειπε πολύ η Ελλάδα. Είναι ένα είδος love song για τη φύση των παιδικών μας χρονών. Γι' αυτό διάλεξα και τη συγκεκριμένη φωτογραφία, τραβηγμένη από τον αδελφό μου, από φραγκοσυκιές στην Κρήτη όπου πέρασα πολλά καλοκαίρια ως παιδί.
{youtube}3ni6LOLgj4E{/youtube}
