Velvoids: Το να υποστηρίζει κάποιος ότι κάνουμε κάτι που έχει ξαναγίνει στο παρελθόν, είναι σαν να λέμε εμείς γι' αυτούς ότι φοράνε τα ίδια ρούχα με το 80% του υπόλοιπου πληθυσμού...

 

 

 

Φαντάζομαι η δυναμική ανάμεσά μας και το είδος ανθρώπων που είμαστε...

 

 

Καταβάλαμε μεγάλο κόπο για να φτιάξουμε το άλμπουμ, ειδικότερα τον καιρό που το μιξάραμε· ακριβώς επειδή δεν είχαμε απ’ την αρχή μια ξεκάθαρη αίσθηση του πώς θα θέλαμε ιδανικά να ακούγεται. Μιξάραμε λοιπόν κάποια τραγούδια, τα ακούσαμε για μερικές μέρες, και μετά γυρίσαμε και διαγράψαμε τα πάντα για να ξεκινήσουμε από την αρχή. Αυτό το πράγμα έγινε 3 ή 4 φορές. Ο Νίκος Αρκομάνης ήταν ο παραγωγός μας και του είμαστε ευγνώμονες που έδειξε τόση υπομονή μαζί μας. Μερικές φορές τα πράγματα ήταν πολύ αγχωμένα. Οι ηχογραφήσεις ήταν αρκετά ανορθόδοξες –είμαστε γνωστοί γι’ αυτό άλλωστε!– όμως έτσι η διαδικασία ήταν κάθε φορά συναρπαστική και φρέσκια. Όσο για τη σύνθεση των τραγουδιών, προέκυψε μέσα από την προσπάθειά μας να ακούγεται το Polynesia Baby σκοτεινότερο από τις προηγούμενες κυκλοφορίες μας, ειδικότερα λόγω των προσωπικών θεμάτων που βιώναμε εκείνη την περίοδο. 

 

 

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε στην αρχή της πορείας μας, γιατί τώρα πια ξέρουμε την κατεύθυνση στην οποία οδηγούνται τα τραγούδια μας. Είναι μια κατεύθυνση διαφορετική.

 

 

 

Δεν μας πειράζει μια τέτοια σκέψη, καθόλου. Δεν θέλουμε να αναβιώσουμε κανένα παρελθόν και πιστεύουμε επίσης ότι αυτή δεν είναι η άποψη της μεγαλύτερης μερίδας των υποψιασμένων ακροατών. Οποιοσδήποτε όμως μπορεί να το πιστεύει ελεύθερα –το σεβόμαστε. Ίσως πρόκειται για μια υποσυνείδητη προκατάληψη την οποία πολλοί έχουν όταν τα φωνητικά ή οι κιθάρες θυμίζουν κάτι που προϋπήρξε. 

 

Επίσης, δεν υποστηρίξαμε ποτέ ότι είμαστε ψυχεδελική μπάντα, γιατί απλά δεν ήμασταν ποτέ και δεν θα είμαστε. Μάλλον έχει να κάνει περισσότερο με αυτή τη σύγχρονη παγκόσμια σκηνή που είναι λογικό να μας έχει επηρεάσει·  ίσως δηλαδή να περνάμε κι εμείς μια «ψυχεδελική φάση» τα τελευταία χρόνια. Αλλά δεν αλλάξαμε ύφος ξαφνικά, παραμένουμε στο δικό μας προσωπικό στυλ. Εννοώ ότι δεν ζούμε σε μια δική μας φούσκα: επηρεαζόμαστε από οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας. Γνωρίζουμε ότι στο Polynesia Baby ακούγονται πολύ έντονα τα 1960s –το ξέρουμε επειδή εμείς το μιξάραμε, εμείς το κάναμε να ακούγεται έτσι– δεν νομίζουμε όμως ότι αφαιρεί κάτι από την προσωπική μας ακεραιότητα. Αλλά το να υποστηρίζει κάποιος ότι κάνουμε κάτι που έχει ξαναγίνει στο παρελθόν, είναι σαν να λέμε εμείς γι' αυτούς ότι φοράνε τα ίδια ρούχα με το 80% του υπόλοιπου πληθυσμού.

 

 

 

Κάπου διαβάσαμε αυτήν την άποψη, πρόσφατα. Δεν ξέρουμε κατά πόσο έχει δημιουργηθεί σαν «φήμη». Αν είναι μια άποψη που ασπάζονται πολλοί εκεί έξω, είναι μια χαρά. Όπως για κάθε μπάντα, ακούγονται και θετικά και αρνητικά για τις ηχογραφήσεις μας και για τις ζωντανές εμφανίσεις μας. Είναι απολύτως λογικό. Δεν μπορούμε προσωπικά να γνωρίζουμε τις απόψεις του κόσμου. Γνωρίζουμε πάντως με σιγουριά πως αντιμετωπίζουμε τις ηχογραφήσεις στο στούντιο με τελείως διαφορετικό τρόπο απ’ ότι στο λάιβ και ξέρουμε τι κάνουμε... Δεν είμαστε στιλιζαρισμένο συγκρότημα, με στιλιζαρισμένο ήχο, δεν ήμασταν ποτέ. Είμαστε αυθεντικοί και είναι λογικό το αποτέλεσμα σε κάποιους να αρέσει και σε άλλους όχι, ή κάποιοι να προτιμούν τις ηχογραφήσεις ενώ άλλοι τα λάιβ. Είμαστε μαζί από το 2003, ελπίζουμε να έχουμε χτίσει περισσότερες φήμες.

 

Μπορεί ένα ελληνικό συγκρότημα να έχει μεγάλες φιλοδοξίες στη σημερινή εποχή, με την παρούσα κατάσταση στη δισκογραφία; 

 

Ένα συγκρότημα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, μπορεί να είναι ό,τι θέλει και να στοχεύσει όσο ψηλά θέλει. Αρκεί να πιστεύει σε αυτό όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, πρέπει να κυνηγήσει τους στόχους του.

 

 

 

Δεν ακούμε πολλά πράγματα, εκτός από τα συνηθισμένα που ακούμε στο υπόγειο. Το δικό μας label μας κρατάει απασχολημένους όταν δεν ασχολούμαστε με το συγκρότημα, που είναι πάντα η πρώτη μας προτεραιότητα. Ανάμεσα στις υποχρεώσεις, ο Vice έχει πολλά σημειωματάρια στα οποία γράφει, οπότε λέμε κάποια στιγμή να δημοσιεύσουμε τα όσα περιέχουν. Η Δώρα επίσης σχεδιάζει και ζωγραφίζει πολύ.

 

 

Μερικές ζωντανές εμφανίσεις, ένα video και νέες ηχογραφήσεις. Θα δούμε τι θα προκύψει.