Ειδικό Κουπόνι Avopolis
Απόκτησε από τους πρώτους, με δωρεάν μεταφορικά έξοδα, την αυτοβιογραφία του Moby και κέρδισε κάτι μοναδικό από το Avopolis, χορηγό επικοινωνίας της έκδοσης!
Μπες εδώ, κάνε την αγορά σου χρησιμοποιώντας το κουπόνι AVOPOLIS και θα παραλάβεις επιπλέον ένα αντίτυπο «Η Μουσική Βίβλος των '90s»!
Η χρήση του κουπονιού ισχύει έως τις 31/3 ή τη λήξη των αποθεμάτων. Η παραλαβή θα πραγματοποιηθεί με την κυκλοφορία του βιβλίου.
........................................
Είναι μια κρυφή σύμβαση σε αυτήν τη ζωή, ότι κάνουμε τα περισσότερα πράγματα σαν να χρωστάμε ρέστα στις φαντασιώσεις του έφηβου εαυτού μας. Καλώς ή κακώς, ή απλώς ρεαλιστικά μιλώντας. Έτσι και τo Animal Rights: μοιάζει σαν ένας δίσκος που ο Moby χρωστούσε στη νεαρότερη εκδοχή του, σε κανέναν άλλο.
Το ημερολόγιο δείχνει 1996. Και τα παιδιά που κάποια χρόνια νωρίτερα έλυσαν με τη σκηνή του Madchester το δίλημμα κιθάρες ή κονσόλες, πλέον έχουν προσθέσει δειλά-δειλά το λήμμα «big beat» στο λεξικό τους (έστω όσοι από αυτούς δεν κολύμπησαν στα νερά της brit pop). Το Trainspotting γίνεται έμβλημα μιας περιθωριακής γενιάς, αλλά και το σημείο της ποπ κουλτούρας όπου ο Iggy Pop μπορεί να συναντά τους Underworld χωρίς αναστολές (γιατί αφότου συναντήθηκαν δισκογραφικά το 2018, κάποιες αναστολές θα έπρεπε να τις έχουν…).
Σε μια στιγμή αναλαμπής, ο μικροκαμωμένος φαλακρός και λιγάκι μυστήριος ήρωάς μας άφησε στην άκρη το «χημικό» techno και τη rave μανία των προηγούμενων δουλειών του, για να γυρίσει μία κι έξω το περίστροφό του (pun intended) και να «σκοτώσει» τα είδωλά του, αναβιώνοντάς τα. Αποφάσισε δηλαδή να κάνει σύνθημα τo «παίχτε hardcore (punk)» –με ολίγη από τον alternative ήχο της εποχής.
Και, τελικά, το πείραμα πετυχαίνει; Πετυχαίνει τον σκοπό του, αλλά αυτός δεν αγιάζει πάντα τα μέσα. Για παράδειγμα, ενώ ο Moby μοιάζει να έχει επιλέξει απαλότερα μέρη για να ανοίξει και να κλείσει τον δίσκο –σαν να θέλει να τονίσει μια αφηγηματικότητα που υπάρχει εκεί– τελικά περισσότερο σε «πετάει» εκτός, και χάνεται έτσι το κέντρο βάρους.
{youtube}oLAgeBkC0Ps{/youtube}
Όσα όμως συμβαίνουν ανάμεσα στο αρχικό “Now Let It Go” και τα καταληκτικά “Living” και “Love Song For My Mom”, συνιστούν ένα ενιαίο σώμα. Το πρώτο στοίχημα που κερδίζει ο Little Idiot είναι το να σε ξαφνιάσει γιατί «δεν του το 'χες». Στις κραυγές του, αλλά και στις fuzz κιθάρες μπορεί να συμπυκνωθεί η απόσταση ανάμεσα στον οργισμένο έφηβο που κάνει στα κρυφά ναρκισσιστικές air guitar φιγούρες μπροστά στον καθρέφτη και στον άντρα που περνάει όλα τα 20s του κυνηγώντας εμμονικά το σεξ, το οποίο μοιάζει με την κατάκτηση του κόσμου.
Γι' αυτό, όσο πιο πολύ τσιτώνει ο Moby στο Animal Rights, τόσο καλύτερα λειτουργεί. Όπως στο κολλητικό “Someone To Love” ή στο «straight-from-Washington-D.C.» “You”, κομμάτια ικανά να χρυσώσουν το χάπι στην 10άλεπτη υπερβολή των μερακλωμένων σόλο του “Face It” (4-5 λεπτά θα αρκούσαν). Πρόκειται, σε κάθε περίπτωση, για τον δίσκο που όλοι (θα) θυμούνται για τη διασκευή στο “That’s When I Reach For My Revolver” των Mission Οf Burma. Ε, και δεν θα τους κατηγορήσουμε.
Εκεί άλλωστε κρύβεται και η αλήθεια του Animal Rights: «Once I had my heroes / Once I had my dreams / But all of that is changed now». Έχει μια κάποια σημασία να κλείνεις τους λογαριασμούς σου, ακόμη και με τον όποιο εγωκεντρισμό μπορεί να έχει ένα εγχείρημα που ανατρέχει στην εφηβεία σου και θέλει (έστω κι ασυνείδητα) να πιάσει τους ακροατές εξαπίνης, πέφτοντας ως μάννα εξ’ ουρανού. Τα εξωτερικά στοιχεία αγωνιούν μάλιστα να το υπογραμμίσουν: ο ίδιος ο Moby σε μια βρεφική φωτογραφία μαζί με τον παππού του στο εξώφυλλο, η αγάπη του για τη μητέρα του στο κλείσιμο της αυλαίας (“Love Song For My Mum”) και μια υπενθύμιση για τους φίλους μας τα ζώα, πριν η 4g εποχή του επιτρέψει να γίνει σοσιαλμιντιακός πασιονάριος του βιγκανισμού.
Έχει πάντως μια πηγαία ειλικρίνεια μέσα στην ποζεριά του το άλμπουμ, η οποία σε κάνει να το θυμάσαι ως ακόμα μία αξιομνημόνευτη (για τους λόγους της) περίπτωση όπου ένας μουσικός άλλαξε δέρμα από τη μία μέρα στην άλλη.
Όταν 3 χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το σπουδαίο Play (1999), εκτοξεύοντας στα ουράνια τόσο τον ίδιο τον Moby, όσο και την έννοια του sample, εκείνος έλεγε ότι ήθελε απλά ο κόσμος να ακούσει τη μουσική του. Στο Animal Rights, πάλι, ήθελε απλά να παίξει τη μουσική του –κι όσοι πιστοί προσέλθετε.
Με ένα «When you're fucking me, it powers up my soul» να αιωρείται προς πάσα πιθανή κατεύθυνση.
{youtube}76gGKpH44V0{/youtube}
