Διανύει μία από τις πιο δραστήριες και εξωστρεφείς περιόδους της καριέρας του, με φετινό 3ο δίσκο (Xenos), διεθνή διάκριση στον διαγωνισμό Unsigned Only και μπόλικες συναυλίες σε Ευρώπη και Αμερική. Λίγο λοιπόν πριν την τελευταία του στάση στην Αθήνα (Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου, στη Blender Gallery), μιλήσαμε μαζί του για το επίπεδο της ελληνικής μουσικής παραγωγής και τους «ξένους» αυτού του κόσμου...
Διαδικτυακά κυκλοφορεί ένα trailer με στιγμιότυπα από τις περιοδείες με τη μπάντα σου. Θα δούμε σύντομα κάποιο ολοκληρωμένο ντοκιμαντέρ; Εάν ναι, τι θα περιλαμβάνει και πώς πήρες την απόφαση να γυρίσεις ένα τέτοιο, αυτοβιογραφικό, κινηματογραφικό έργο;
Η ιδέα προέκυψε από έναν φίλο μου κινηματογραφιστή, τον Άλεξ Δημητριάδη, ο οποίος ζει μόνιμα στην Αμερική πλέον. Φέτος κάναμε τρεις περιοδείες στις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώτα στον Νότο, μετά στην ανατολική πλευρά και πιο πρόσφατα στη Δυτική Ακτή. Ο Άλεξ ταξίδεψε μαζί μας σε όλα αυτά τα μέρη για τις συναυλίες. Το ντοκιμαντέρ θα διαρκεί περίπου 10 λεπτά και θα κυκλοφορήσει την άνοιξη.
Τα κομμάτια και τα βιντεοκλίπ σου δέχονται σχόλια όπως «παραγωγή εξωτερικού» ή «παραγωγή που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από παραγωγές εξωτερικού». Πώς σου ακούγονται, αλήθεια; Έχουν νόημα πλέον τέτοιου είδους αναγωγές, με την πληθώρα μέσων και εργαλείων που προσφέρει η εποχή;
Όχι, αντιθέτως. Υπάρχουν τρομερά ταλαντούχοι Έλληνες σκηνοθέτες με τους οποίους έχω συνεργαστεί και πολλοί άλλοι με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ. Ένα έργο το δημιουργούν οι άνθρωποι και οι ιδέες τους, πρωτίστως.
Εάν πράγματι θες να επιστρέψεις στην Ελλάδα κάποια στιγμή στο μέλλον, για ποια πράγματα αποτελεί γέφυρα η διαμονή σου στο Λονδίνο;
Η μετακόμιση μου στο Λονδίνο με βοήθησε πολύ στο να χτίσω το εγχείρημα στα πρώτα του βήματα. Πλέον, μετά από αρκετή δουλειά, θέλω να πιστεύω ότι είμαι κοντά στο να έχω τη δυνατότητα να ζω όπου επιλέξω, χωρίς αυτό να παρεμβαίνει στον τρόπο λειτουργίας της μπάντας.
Θα ήθελες να μας συστήσεις με λίγα λόγια τη Mimosa’s Dream; Ποια είναι η δραστηριότητά της και τι σημαίνει για εσένα να κρατάς τη φλόγα της ελληνικής σκηνής αναμμένη περίπου δυόμιση χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά;
Ξεκινήσαμε με την πρώτη συναυλία του αγαπημένου Παύλου Παυλίδη. Πήγε τόσο ωραία, ώστε σκεφτήκαμε ότι αξίζει να το κάνουμε πιο συχνά και να φέρουμε και άλλους καλλιτέχνες που μας αρέσουν, όπως τον Γιάννη Αγγελάκα, τον Κ. ΒΗΤΑ, τους Imam Baildi και πολλούς άλλους. Δεν θα ήταν εφικτό χωρίς τον συνεργάτη μου, Γιάννη Κουλουκάκο· έχει παίξει τεράστιο ρόλο στην επιτυχία του εγχειρήματος αυτού.
Ποιοι είναι οι "Ξένοι"; Πώς έγραψες αυτό το κομμάτι και πώς αποφάσισες να χρησιμοποιήσεις ελληνικό τίτλο στην πιο διεθνή φάση της καριέρας σου μέχρι σήμερα;
Στο κομμάτι αυτό χρησιμοποίησα ως παραπομπή τη γενοκτονία των γηγενών Αμερικανών, αλλά όταν το έγραφα είχα κατά νου όλους τους «ξένους» αυτού του κόσμου. Σε προσωπικό και υπαρξιακό επίπεδο, αναφέρεται στην αποξένωση από τον ίδιο μας τον εαυτό. Το τέλος του είναι ελπιδοφόρο, όμως –είναι μια εκκωφαντική κραυγή λύτρωσης και ελευθερίας, η οποία νικάει τον φόβο και συνθλίβει τα τείχη. Χρησιμοποίησα την ελληνική λέξη «Ξένος», γιατί το νόημά της είναι μοναδικό και περιεκτικό. Η αγγλική μετάφραση, ας πούμε, είναι τουλάχιστον πέντε λέξεις: stranger, foreigner, enemy, friend, guest.
Τι κρύβεται μέσα στο "Serpent’s Egg"; Συναναστρέφεσαι με πολλούς ανθρώπους, εκτίθεσαι, ο πήχης ανεβαίνει, οι προκλήσεις πληθαίνουν. Νιώθεις ότι «σκληραίνεις» μεγαλώνοντας στη μουσική; Ποιο είναι το πιο χρήσιμο μάθημα που έχεις πάρει μέχρι σήμερα;
Όταν ξεκίνησα, είχα μια πολύ αγνή και ρομαντική ιδέα για τη μουσική. Όταν έγινε πλέον το επάγγελμά μου, η εικόνα αυτή άρχισε να τσαλακώνεται· καμιά φορά έως τον βαθμό που ένιωθα ματαιότητα. Τότε αναγκάστηκα να γυρίσω το μυαλό μου πίσω στον χρόνο, στις ρίζες της αγάπης μου για τη μουσική, στον ενθουσιασμό και τη μαγεία που ένιωθα παίζοντας και γράφοντας τα πρώτα μου τραγούδια· στην πίστη ότι η μουσική και η τέχνη μπορούν να προσφέρουν στους ανθρώπους. Όποτε λοιπόν νιώθω ότι σκληραίνω ή γίνομαι κυνικός μεγαλώνοντας στη μουσική βιομηχανία, επισκέπτομαι ξανά αυτές τις σκέψεις και ξαναβρίσκω τον εαυτό μου.
Πώς ένιωσες όταν έμαθες για τη διάκρισή σου στον διαγωνισμό Unsigned Only; Ήσουν έτοιμος για την επικοινωνιακή φρενίτιδα που ακολούθησε –κυρίως από τα ελληνικά μέσα; Ποια είναι τώρα τα επόμενα βήματά σου, εκτός από το «ακουστικό» πέρασμά σου από την Αθήνα (14/12, The Blender Gallery);
Δεν το περίμενα ποτέ, χάρηκα πολύ. Ήταν μια διοργάνωση με 6.000 συμμετοχές απ' όλον τον κόσμο και μια κριτική επιτροπή αποτελούμενη από σημαντικούς τραγουδοποιούς, όπως η Aimee Mann. Το κομμάτι μου “Aeroplane” βγήκε πρώτο στην κατηγορία singer-songwriter.
Μετά από μια χρονιά γεμάτη συναυλίες και κόσμο (έχουμε παίξει πάνω από 70 lives φέτος), το επόμενο βήμα είναι να γράψω καινούργιο υλικό. Τους επόμενους 3 μήνες θα είμαι λοιπόν στο στούντιο.
{youtube}pXT-CjiAtu0{/youtube}
