Ακόμα ακούς το “Hypnotize” του Notorius B.I.G. σχεδόν σε οποιοδήποτε μαγαζί σέβεται τους πελάτες του, Παρασκευοσάββατο στο κέντρο της Αθήνας, γνωρίζεις όμως ότι η βάση του είναι το Rise του Herb Alpert από το 1979; Είναι που τα 90s δεν σταμάτησαν να είναι επίκαιρα, ειδικά σε δεκαετίες όπως αυτή, όπου οι άνθρωποι που τα έζησαν σαν παιδιά ή σαν έφηβοι έχουν ξεκινήσει να φιλτράρουν τις αναφορές τους σε κάθε τι δημιουργικό που κάνουν. Για παράδειγμα, λίγος κόσμος στη χώρα μας έδωσε βάση στο φίλμ "mid 90s" (2018) που ήταν το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Jonas Hill, αλλά σίγουρα χιλιάδες από τους αναγνώστες μας εκεί έξω αναγνωρίζουν την φάτσα του Hill (από το Superbad) ή έχουν δει μία έστω από τις ταινίες που πρωταγωνιστεί.
(*Στο Netflix stream-άρει μια νέα κωμωδία του με συμπρωταγωνιστή τον Eddy Murphy).
Και αν κάτι σημάδεψε τα 90s πέρα από το grunge και το alternative rock κίνημα (είδη που στη χώρα αποθεώθηκαν από τα μουσικά media), οι αλλαγές που έμελλε να φέρει στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα η hip hop μουσική και οι επόμενοι σούπερσταρ που θα την εκπροσωπούσαν ήταν για πολλούς το τελευταίο σημαντικό κομμάτι που έλειπε από την ολοκλήρωση του παζλ που ονομάζουμε ποπ μουσική.
Για τις εποχές και την εξέλιξη της hip hop έχουν ανοίξει άπειρες συζητήσεις κατά καιρούς. Στις μέρες μας, ευτυχώς, ζητήματα τύπου πόσες golden age υπάρχουν, πως τις ξεχωρίζουμε και ποιος ορίζει τις παραγωγές που καθόρισαν τη κάθε εποχή της ραπ, έχουν απαντηθεί αφενός από τους ίδιους τους μουσικούς και αφετέρου από ουκ ολίγα ντοκιμαντέρ με το “Hip Hop Evolution” να είναι μέχρι στιγμής το πιο συγκεντρωτικό.
Αυτό μάλιστα που ορίζει και η Wikipedia σαν golden age, δηλαδή το διάστημα από τα μέσα των 80s μέχρι και τα μέσα των 90s είναι (και όντως είναι αυτό όπως αποδυκνείεται με την πάροδο του χρόνου) η εποχή που μπήκαν τα θεμέλια για την παγκόσμια εμπορική επέλαση του είδους. Σε αυτή τη περίοδο η παλιά σχολή aka oldschool με μπροστάρηδες ονόματα όπως Grandmaster Flash, Afrika Bambaata, Kurtis Blow, συνάντησε την επόμενη γενιά των Run-D.M.C., Eric B &Rakim, Native Tongues, Public Enemy καθώς και το gangsta rap κίνημα της Δυτικής Ακτής και οι κυκλοφορίες ήταν τόσο οριακές που μετέτρεψαν το hip hop, από απαγορευμένο και underground μουσικό είδος σε σοβαρό ανταγωνιστή των charts.
Οι μεγαλύτεροι επικριτές του, τόσο στη χώρα μας όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, δυσκολεύονται να θεωρήσουν ακόμα και σήμερα το hip hop σαν πρωτότυπη μουσική φόρμα. Και ο λόγος είναι η συστηματική χρήση των samples. Δειγμάτων δηλαδή από άλλα μουσικά είδη που υπηρετώντας τον ρυθμό, τη μελωδία ή την ατμόσφαιρα γίνονταν δάνειο στα χέρια των DJs ή των παραγωγών προκειμένου να στηθεί η βάση πάνω στην οποία θα άπλωναν ή θα στρίμωχναν τα ραπς, τις μπάρες ή την ροή της ρίμας, όπως επιθυμούσαν να την καταγράψουν οι MCs...
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και ακούστε το podcast στο MyPodcasts του Avopolis.gr
