Ο δίσκος της εβδομάδας
Mount Eerie – Now Only
Ακριβώς έναν χρόνο πριν, ο Phil Elverum διέλυε τα σωθικά μας με έναν σπαραχτικό δίσκο, απαύγασμα της νωπής ακόμα εμπειρίας του χαμού της αγαπημένης του Geneviève. Έναν δίσκο βαρύ κι ασήκωτο, που αποτύπωνε με συγκλονιστική αμεσότητα τον θρήνο του δημιουργού του κατά τους πρώτους μήνες της θλιβερής απώλειας.
Το Now Only πιάνει, έναν χρόνο μετά, τα πράγματα από εκεί που τα άφησε το A Crow Looked At Me. Τουτέστιν, ακούμε έναν Phil Elverum που δεν έχει καταφέρει μεν να ξεπεράσει το γεγονός –οι αναμνήσεις της ακόμα τον στοιχειώνουν, το άδικο του χαμού της ακόμα τον πονάει– αλλά εμφανίζεται να μετουσιώνει συχνά τον πόνο του σε υπαρξιακή περισυλλογή, στην προσπάθειά του να διαχειριστεί τον θάνατο σε μια φιλοσοφική βάση. Το ψυχικό αυτό ερέθισμα για πρώτη φορά διαθλάται προς διαφορετικές οπτικές γωνίες, σε μια διαρκή παλινδρόμηση ανάμεσα σε εξιστορήσεις από το παρελθόν, συναισθήματα από το παρόν και αμηχανία απέναντι στο μέλλον.
Παράλληλα, στον νέο αυτόν δίσκο ο Αμερικανός τραγουδοποιός παρουσιάζει και τα πρώτα σημάδια συμφιλίωσης με την απώλεια. Στο τελευταίο κομμάτι “Crow, Pt.2” –ο τίτλος του το οποίου υπογραμμίζει την αλληλουχία ανάμεσα σε αυτόν και τον προηγούμενο δίσκο, που τελείωνε με το κομμάτι “Crow”– ο Elverum για πρώτη φορά δείχνει τάσεις διαφυγής από την παραλυτική ισχύ του πένθους, στο όνομα της συνέχισης της ζωής: «Every day that comes, the echo of you living here gets quieter/Obscured by the loud wind of us now/Wailing and moaning for you/But also living, talking about school/Making food, just surviving and still containing love».
Είναι περιττό να επισημάνει κανείς την ποιητικότητα και τη συγκινησιακή δύναμη που διαθέτουν για μία ακόμη φορά οι γραμμές του Elverum, αλλά και το ειδικό συναισθηματικό βάρος που αυτές φέρουν, ως (δυστυχώς) ακατέργαστες αποτυπώσεις του συναισθηματικού αντίκτυπου μιας τραγικής πραγματικότητας. Ίσως είναι περιττό και να γκρινιάξουμε για τη χτυπητή ανισορροπία ανάμεσα στο στιχουργικό και ατο μουσικό σκέλος του δίσκου: το τελευταίο κουτσαίνει και παραπατά και πάλι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες για μεγαλύτερη ποικιλομορφία στις ενορχηστρώσεις, σε σχέση με την περσινή κυκλοφορία. Διότι οι δίσκοι αυτοί των Mount Eerie είναι καθαρά στιχοκεντρικοί˙ ως τέτοιοι πρέπει να ακούγονται και ως τέτοιοι ανταμείβουν.
{youtube}ul-gSdnQnlg{/youtube}
Ακούστε επίσης
A.A.L. – 2012-2017
Πίσω από τους Against All Logic (A.A.L.) δεν βρίσκεται άλλος από τον δημοφιλή (και στη χώρα μας) παραγωγό Nicolas Jaar και μάλιστα έναν Nicolas Jaar σε μεγάλη φόρμα, με ορισμένο από το καλύτερο υλικό που έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα στη δισκογραφία του. Στη νέα του συλλογή θα βρείτε και κομμάτια που έχουν την προοπτική να αποτελέσουν μελλοντικά classics του είδους –το “Some Kind Of Game” αποτελεί υπόδειγμα πρωτοκλασάτης house, ενώ το “Cityfade” θα μπορούσε να ομορφύνει οποιαδήποτε ραδιοφωνική playlist. Προσβάσιμο, αλλά απόλυτα ουσιαστικό.
{youtube}9Ngoh3kqdLI{/youtube}
Young Fathers – Cocoa Sugar
Στον τρίτο πλέον δίσκο των Young Fathers, σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει τις hip hop καταβολές τους. Όχι ότι κατατάσσονται εύκολα σε κάποιο είδος ούτως ή άλλως˙ το σκωτσέζικο τρίο παίζει με τα είδη με εντυπωσιακό χαμαιλεοντισμό, παραδίδοντας (περισσότερο από ποτέ αυτήν τη φορά) ένα ηχητικό μίγμα απροσδιόριστο και ως εκ τούτου ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Και παρόλο που το Cocoa Sugar δίνει την αίσθηση ότι η δημιουργικότητά τους δεν έχει εξαντλήσει τη δυναμική της και μπορεί να πιάσει πολύ ψηλότερα ταβάνια, αποτελεί μάλλον τον καλύτερό τους δίσκο μέχρι στιγμής.
{youtube}qQFPikYSalg{/youtube}
Hot Snakes – Jericho Sirens
14 ολόκληρα χρόνια είχε εξαφανιστεί από τη δισκογραφία η punk μπάντα από το San Diego, αλλά η επιστροφή αυτή αποζημιώνει με το παραπάνω. Μπορεί τα μέλη να 50αρίζουν, αλλά το νεύρο τους βάζει κάτω αρκετούς από τους 20άρηδες που επιχειρούν να παίξουν punk. Κομμάτια σαν το “I Need A Doctor” ή το “Having Another?” θα σας πείσουν.
{youtube}QujoetVXCpY{/youtube}
Και επειδή η στήλη απείχε για 2 εβδομάδες και στο μεταξύ κυκλοφόρησαν αρκετοί αξιοπρόσεκτοι δίσκοι, παρακάτω μερικοί ακόμα καλοί δίσκοι που δεν χώρεσαν:
Gwenno – Le Kov
Lucy Dacus – Historian
Screaming Females – All At Once
Soccer Mommy – Clean
