Ποιος είπε ότι πέθανε το garage rock; Όσο υπάρχει το φαντασιακό του τυπικού καλιφορνέζικου γκαράζ που κρατάνε την όποια δροσιά μπορούν κόντρα στον ήλιο του L.A. με στριμωγμένους oldschool ενισχυτές και ετερόκλητο εξοπλισμό, όσο υπάρχουν πίνακες ανακοινώσεων σε σχολεία, κολέγια και παντός είδους νεανικά hubs όπου ακόμα βρίσκεις λιτές και απέριττες ανακοινώσεις «Ζητείται ντράμερ» ή/και συναφές περιεχόμενο, τόσο θα υπάρχουν μπάντες που θα παίζουν κιθάρες που μυρίζουν γράσο και σανίδες του surf και ντραμς που ισορροπούν στα όρια του κουρδίσματος, ανακατεύοντας blues, punk, ψυχεδέλεια και σκοτεινό, βρώμικο λυρισμό.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και το γέννημα-θρέμμα του L.A girls trio των Sade Sanchez, Irita Pai και Ellie English, οι μάγισσες του Los Angeles, οι L.A. Witch που πρόσθεσαν στο όνομά τους αναγκαστικά το πρόσημο της εντοπιότητας καθώς το Witch που ήθελαν αρχικά να τυπώσουν πάνω στην ντραμς τους αποδείχτηκε πολύ δημοφιλές στο σύμπαν των συγκροτημάτων και ως εκ τούτου πιασμένο. Λέγεται ότι η Sanchez σχημάτισε την μπάντα όταν ο τότε φίλος της της απαγόρευσε να παίζει μουσική σε «συμβατικά» ανδροκρατούμενα σχήματα. Κι αν και θέλουμε να πιστεύουμε ότι τέτοιου τύπου απαγορεύσεις ήταν η αιτία που ο «τότε» έγινε «πρώην» το αποτέλεσμα που έχουμε στα ακουστικά μας σήμερα είναι ένα από τα πιο δυναμικά female groups της Δυτικής Ακτής του σήμερα.
Με κυρίαρχο το ηχητικό σήμα κατατεθέν της garage εποποιίας, που δεν είναι άλλο από το vintage κιθαριστικό fuzz που μιλάει απευθείας στην καρδιά όλων των alt rockers αυτού του κόσμου και ένα χαρακτηριστικό χαρμάνι επιρροών που εκτείνεται από τους The Brian Jonestown Massacre μέχρι τους Gun Club, από τους Black Sabbath μέχρι τους Black Flag κι από το ορθόδοξο garage rock των ‘60s μέχρι το punk rock των ‘70s οι L.A. Witch έχτισαν σταθερά τη φήμη τους μέσα από το 2013 με back-to-back σινγκλάκια και ηλεκτρισμένες εμφανίσεις μέχρι το ντεμπούτο self-titled album τους το 2017, που ξεκλείδωσε τον δρόμο για την ευρύτερη αναγνώριση από τον μουσικό τύπο της πολιτισμικής φυλής τους και διεύρυνε το fan base τους. Ενώ το 2020 έρχεται το δεύτερο ορόσημο στην πορεία τους, με ένα album που θα καθορίσει την εξέλιξη του ήχου τους. Στο Play with Fire οι L.A. Witch παίζουν με τη φωτιά με όλους τους σωστούς τρόπους φτιάχνοντας cult phsych bangers που πέρα από καθόλα αναμενόμενους διαλόγους με τους Cramps και τους Stooges εντάσσουν στη φαρέτρα της μπάντας στοιχεία από πιο out-of-the-box «εναλλακτικά» ιδιώματα, εξερευνώντας νέα όρια της ψυχεδελικής lo-fi παλέτας.
Παράλληλα, οι L.A. Witch βελτιώνουν live το live τις εντυπώσεις που αφήνουν οι ζωντανές εμφανίσεις τους με την ωμή ενέργεια της σκηνικής τους παρουσίας να τις διαμορφώνει σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα acts της αμερικανικής garage σκηνής. Από μικρά clubs και venues μέχρι και μεγαλύτερες φεστιβαλικές σκηνές, δύσκολα θα βρεθεί live review για τις L.A. Witch που να τις περιγράφει ως κάτι λιγότερο από “must-see”. Τα πρόσφατα support acts τους στο πλάι ονομάτων όπως οι Black Angels και οι Jane’s Addiction μιλάνε από μόνα τους.
Ναι, είναι κάτι που πρέπει να δεις αυτά τα τρία κορίτσια να παίζουν επί σκηνής με τη φωτιά και τη σκόνη, Gen Z ταξιδιώτισσες του χρόνου σε dustbowl παραμύθια, που ξαναγράφουν το soundtrack για τις ταινίες του Steve McQueen. Οι εν Ελλάδι «γκαραζάκηδες» παλιάς και νέας κοπής θα έχουν την ευκαιρία τους στις 18 Μαίου, στη σκηνή του Temple. Και δεν πρέπει να την χάσουν.
Οι L.A. Witch εμφανίζονται live στο Temple την Πέμπτη 18 Μαΐου, με opening acts δύο ελληνικά σχήματα, τους Prince of Lilies και τους The Jet Black. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
