O Τodd Hyman, ο οποίος αποδείχθηκε αρκετά κουλ ώστε να βρει χρόνο και να απαντήσει 5 βασικές ερωτήσεις για λογαριασμό ενός μουσικού site στην Ελλάδα (όπου το label του πιθανόν να μην ξεπερνά τον τριψήφιο αριθμό πωλήσεων), ξεκίνησε την ετικέτα το 1999 στη Νέα Υόρκη, πριν αποφασίσει όπως είπαμε να μετακομίσει στην πρωτεύουσα των Η.Π.Α., το 2005. Το βασικό χαρακτηριστικό της Carpark είναι η μουσική διαφορετικότητα των ονομάτων που ανήκουν στην ευρύτερη οικογένειά της, καθώς και τα ποικίλα υπο-labels, με τα οποία υποστηρίζει είδη που είχαν το τάιμινγκ με το μέρος τους στις αρχές των '00s. Όπως π.χ. η Αcute Records, που ειδικεύτηκε στην post-punk αναβίωση, η Paw Tracks των Avey Tare & Panda Bear και πιο πρόσφατα η Company Records του Toro Y Moi.
Βέβαια, όπως επιβεβαιώνει και η συνέντευξη που ακολουθεί, οι κυκλοφορίες της Carpark φέρουν σχεδόν αποκλειστικά την έγκριση και τη σφραγίδα γούστου ενός και μόνο τύπου. Φίλες και φίλοι, ο Todd Hyman!
H Carpark είναι πλέον 20 ετών, αλλά μουσικά τόσο φρέσκια. Ποιο είναι το μυστικό; Τι ρόλο παίζει η τοποθεσία (Νέα Υόρκη παλιότερα, Washington D.C. πλέον) στη συγκέντρωση όλων αυτών των καλλιτεχνών; Δώστε μας ένα σύντομο μάθημα ιστορίας...
Ίσως το μυστικό είναι να μην δίνεις δεκάρα; Δύσκολο να πω! Σίγουρα δεν αποσκοπούμε να ευχαριστήσουμε τον καθένα, προσπαθώντας να βρούμε το next big thing. Ψάχνουμε απλώς για συναρπαστική νέα μουσική, που να μας αρέσει. Δεν είμαι σίγουρος επίσης αν το να έχεις δύο πόλεις σαν βάση κάνει κάποια διαφορά. Οπωσδήποτε βοηθάει πάντως που έχουμε ανθρώπους μας και στη Νέα Υόρκη, καθότι είναι κύριος κόμβος για την indie μουσική στις Η.Π.Α.
Η ετικέτα ξεκίνησε στη Νέα Υόρκη πριν από σχεδόν 21 χρόνια, ως ένα πειραματικό, ηλεκτρονικό label. Μετά από κάποιον καιρό, όμως, κατάλαβα ότι το να υποστηρίζεις δισκογραφικά ένα μόνο είδος μουσικής, ήταν μια κουλτούρα η οποία είχε κάνει τον κύκλο της. Άρχισαν λοιπόν να εντάσσονται στο ρόστερ περισσότερα indie σχήματα και, από τη στιγμή που μετακομίσαμε στην Ουάσινγκτον (2005), σταμάτησα πλέον να ενδιαφέρομαι για το είδος στο οποίο θα κατατάσσονταν οι δίσκοι που κυκλοφορούμε. Όσο αυτό που άκουγα μου άρεσε, ένιωθα άνετα να το βγάζω.
Στις μέρες μας βέβαια έχει γίνει πια αρκετά φυσιολογικό για μια ετικέτα να κυκλοφορεί δίσκους από ποικίλα και διαφορετικά είδη. Αλλά πώς και αποφάσισες να τρέξεις το όλο θέμα με sub-labels; Και πώς έχει λειτουργήσει αυτή η στρατηγική;
Δεν ξέρω αν είναι σωστό να πεις ότι τρέχουμε το όλο θέμα με επιμέρους ετικέτες. Η αλήθεια είναι ότι πίσω στα '00s, όταν η Carpark ήταν κυρίως ηλεκτρονική εταιρεία, έψαχνα τρόπους για να εξερευνήσω άλλα ενδιαφέροντα. Λίγο οι μπάντες μου Wendyfix και Remy, λίγο η έξω από το κουτί μουσική των Animal Collective και του sub-label Paw Tracks, λίγο ότι βρέθηκα να απολαμβάνω το post-punk του Dan Selzer και της Acute.
Να σημειωθεί βέβαια ότι αυτές οι ετικέτες δεν είναι ενεργές πια. Τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει καινούριες, με τον Chaz από τους Toro Υ Μoi και τη Sadie Dupuis από τους Speedy Ortiz. Είναι ένας τρόπος να επεκτείνoυμε τη δέσμευσή μας προς τους καλλιτέχνες και να φέρουμε νέα ονόματα στους κόλπους μας.
Πώς άλλαξε η ψηφιακή εποχή τις A&R γραμμές σας; Έχετε αλλάξει και το τι ψάχνετε πλέον σε έναν νέο, ανυπόγραφο καλλιτέχνη;
Νομίζω ότι οι αρχές μας παραμένουν οι ίδιες. Αν δηλαδή κάτι δεν «μιλάει» σε μένα στα πρώτα λίγα λεπτά, τότε μάλλον δεν θα καταφέρει να κυκλοφορήσει στο label. Aπλά, ξέρω τι μου αρέσει! Κατά τα λοιπά, εξακολουθούμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε, παρά τις όποιες αλλαγές στον ψηφιακό τρόπο ακρόασης.
Πόσο δύσκολο είναι να συνεργάζεσαι με δημιουργούς σε διαφορετικές ζώνες ώρας; Τι θα ήταν σοφό για έναν καλλιτέχνη να κάνει αφότου υπογράψει μαζί σας, αν ακολουθείτε το 360 μοντέλο; (σ.σ.: το μοντέλο των πολυεθνικών, που εκμεταλλεύονται το brand ενός καλλιτέχνη όχι μόνο δισκογραφικά, αλλά και ως προς το management και τις ζωντανές εμφανίσεις)
Δεν νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να συνεργάζεσαι με καλλιτέχνες και χώρες που βρίσκονται σε διαφορετικές χρονικές ζώνες –όχι τουλάχιστον στην εποχή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Συνεργαζόμαστε και με Αμερικανούς και με Ευρωπαίους κατά τη διάρκεια της ημέρας μας, ενώ στη συνέχεια λαμβάνουμε τα μηνύματα από Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Ασία κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Δεν ακολουθούμε το 360 μοντέλο, όχι. Και δεν νομίζω ότι ένας νέος καλλιτέχνης πρέπει να κάνει κάτι ιδιαίτερο μετά την υπογραφή του μαζί μας. Αν και οι πολλές και συχνές περιοδείες, τις περισσότερες φορές βοηθούν.
Τι ετοιμάζεται για τις ετικέτες κάτω από την Carpark ομπρέλα για το 2020; Προτιμάς να κυκλοφορείτε νέα ή καθιερωμένα ονόματα;
Xα! Σε εμάς δεν παίζει η φάση με τα εύκολα και αγαπημένα. Μας αρέσει ιδιαίτερα η εύρεση νέων καλλιτεχνών, όπως βέβαια μας αρέσει και να κυκλοφορούμε καινούρια μουσική από τους αγαπημένους μας. Μέχρι στιγμής έχουμε ήδη βγάλει τα άλμπουμ της Laumė και των Fat Tony & Taydex.
Την Τρίτη 3 Μαρτίου ανακοινώνουμε έναν σημαντικό νέο δίσκο, αλλά δεν μου επιτρέπεται να σας αποκαλύψω κάτι. Επίσης τον Απρίλιο αναμένεται το νέο άλμπουμ των Μelkbelly, ενώ τον Μάιο θα βγάλουμε τη νέα δουλειά της Johanna Warren, σε συνεργασία με τη Wax Nine. Τέλος, θα υπάρξει ακόμα μία, μπορεί και δύο δισκογραφικές εκπλήξεις για τον Μάρτη.
Πρέπει να σας κρατάμε σε επαγρύπνηση!
{youtube}nVMeOY5Y9VE{/youtube}
