φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου (1,4,6), Ντιάνα Καλημέρη (2,3), Χάρης Σφακιανάκης (5)
3 acts που θα ξαναφέρναμε χωρίς δεύτερη σκέψη
1. Bill Kouligas (2017)
Αν και η «πρωινή» του δουλειά δεν είναι DJ, αλλά (κυρίως) ιδιοκτήτης μίας από τις σημαντικότερες μοντέρνες δισκογραφικές εταιρείες (PAN), το set του ήταν ένα αψεγάδιαστο δίωρο με αναφορές στη dub, στην techno, στο electro και στο post-punk. dio.
2. FM Belfast (2010 + 2013)
Tο αποδείξαμε άλλωστε, μιας και τους φέραμε και το 2010 και το 2013. Η απόλυτη fun μπάντα, τόσο onstage όσο και backstage. Ξεσηκωτικοί όσο ελάχιστοι στο live, οι Ισλανδοί είναι ακριβώς αυτό το συγκρότημα που δεν ξέρεις πριν πας στο φεστιβάλ, αλλά στην ανασκόπησή σου μετά αναφέρεις πρώτο-πρώτο.
3. Lee 'Scratch' Perry (2014)
Τιμή μας που εμφανίστηκε στο φεστιβάλ μας ένας από τους αντικειμενικά μεγαλύτερους μουσικούς παραγωγούς όλων των εποχών. Η συνομιλία που είχε με τον Michael Gira των Swans στη Θεσσαλονίκη θα μείνει για πάντα από εμάς επτασφράγιστο, ανέκδοτο μυστικό. Ελπίζουμε να ζήσει πολλά χρόνια ακόμα και να μας ξανάρθει.
3 acts που θα πηγαίναμε για μπίρες μαζί τους μια βροχερή Δευτέρα
1. Μac DeΜarco (2017)
Ο Mac και η μπάντα του, πέρα από διασκεδαστές της σκηνής, ήταν εξίσου απολαυστικοί και backstage. Αμέτρητες ποσότητες μπίρας, αμέτρητες πειράγματα, fun fun fun. Ο διαγωνισμός «Ποιος έχει μεγαλύτερο προγούλι;» κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
2. King Krule (2013)
Κανένας δεν ξεπερνούσε τα 20 χρόνια όταν ήρθαν το πρωί για soundcheck. Μέχρι το μεσημέρι, ήταν όλοι σε κατάσταση ευφορίας. Μέχρι το βράδυ, τραυματίες. Μέχρι τα ξημερώματα, δεν έφευγαν από το φεστιβάλ!
3. King Khan & The Shrines (2012)
Πιο large περσόνα από τον ίδιο τον Black Mamba (όπως αυτοαποκαλείται) δύσκολο να βρεθεί. Καταλήξαμε την επόμενη της εμφάνισής τους σε κουτούκι στον Βοτανικό, όπου παίξανε με μπουζούκια διασκευές σε γνωστά garage κομμάτια.
3 acts που αγαπήσαμε και μας συμπάθησαν κι αυτά (ή τουλάχιστον έτσι μας είπαν)
1. Zomby (2016)
Oύτε κατά διάνοια δεν μας αγάπησε, όμως όχι μόνο ήρθε στην Αθήνα, αλλά έπαιξε κιόλας. Kι εξηγούμαστε: σε μια περίοδο όπου ο Zomby ακύρωνε τη μία εμφάνιση μετά την άλλη, τον παράτησε η ατζέντισά του 3 εβδομάδες πριν εμφανιστεί στο Plisskën και μέχρι και 24 ώρες πριν έρθει στην Αθήνα μας διαμήνυε ότι δεν θα μπει στο αεροπλάνο. Το ότι εμφανίστηκε λοιπόν στο φεστιβάλ μας, ήταν ό,τι πιο κοντά σε αυτό που λένε αγάπη.
2. Dead Skeletons (2012)
Ήταν η πρώτη ζωντανή εμφάνιση του μυστηριώδους ισλανδικού συγκροτήματος. Στις συνομιλίες μας μέχρι τότε, δεν το είχαμε καταλάβει. Το συνειδητοποιήσαμε αφού πέρασε καιρός μετά το φεστιβάλ, οπότε θα κρατάμε αυτήν την πρώτη τους εμφάνιση ως μια κίνηση μεγάλης αγάπης :)
3. Black Athena (2014, 2016, 2017, 2018)
Ο Κωστής και η Τζο ή αλλιώς οι Black Athena, είναι πλέον οικογένεια. Το θεωρούμε δεδομένο ότι θα βρίσκονται εκεί μαζί μας κάθε χρόνο, σε οποιοδήποτε πόστο (curators, DJs, stage managers, baby sitters). Aυτοί πάλι όχι, οπότε κάθε φορά που «κλείνουμε» για το Plisskën, τα θαυμαστικά στο τέλος είναι αναζωογονητικά για τη χρόνια σχέση μας.
3 acts που θα καλούσαμε να παίξουν στον γάμο μας ή στην κηδεία μας
1. Fuck Buttons (2014)
Θόρυβος και μελωδία σε απόλυτη αρμονία.
2. Fucked Up (2013)
Θόρυβος και μελωδία σε απόλυτη αρμονία.
3. Holy Fuck (2017)
Θόρυβος και μελωδία σε απόλυτη αρμονία.
3 acts που αδικήσαμε με τον προγραμματισμό μας
1. Doc Daneeka (2016)
Δυστυχώς εμφανιζόταν στο Aquarium την ώρα που οι La Femme ήταν στο Main Stage και oι Babyfather στο Tunnel –και τα 2 stages, γεμάτα. Έπαιξε όλο το set του με τον XXXY, εμάς και το προσωπικό των μπαρ από κάτω. Ήταν όμως ο πιο σημαντικός καλλιτέχνης όλου του φεστιβάλ σ' εκείνη την άδεια αίθουσα εκείνη τη στιγμή.
2. Perfume Genius (2015)
Η μετεωρική άνοδος του Perfume Genius ήταν έυκολο να προβλεφθεί εκεί γύρω στις 4 το απόγευμα, όταν ανέβηκε στο Main Stage. Ένας εκκολαπτόμενος σταρ, που σίγουρα δεν ταίριαζε με τον συννεφιασμένο αττικό ουρανό, την κουφόβραση, το φως της ημέρας, τον δυνατό αέρα και τους μόλις 200 θεατές εκείνη τη στιγμή.
3. Sleaford Mods (2015)
Οποιoσδήποτε και να είχε απέναντί του τους Mogwai, είχε δύσκολο έργο. Από τα χειρότερα stage clashes που είχαμε ποτέ ως Plisskën (πονοκέφαλοι που μόνο μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού αντιμετωπίζουν), όμως το live των Sleaford Mods για τους 50 που βρέθηκαμε από κάτω ήταν ένα από τα καλύτερα live όλων των εποχών επί ελληνικού εδάφους.
3 acts που θα θέλαμε να δούμε σε άλλα φεστιβάλ, ως κοινό:
1. Cooly G (2014)
Με το που ανέβηκε στα decks, ζήτησε από τον ηχολήπτη να της κλείσει τους δορυφόρους και να αφήσει μόνο τα μπάσα. Αυτό που επακολούθησε μουσικά για τις επόμενες 2 ώρες ήταν ένα ζωώδες set, αποκλειστικά με μπασοσυχνότητες. Όταν τελείωσε, είχε αφήσει πίσω της μια αίθουσα εξαντλημένη, ιδρωμένη και ερωτευμένη.
2. Andrew Weatherall (2012)
Ο Andrew δεν χρειάζεται φυσικά τις δικές μας συστάσεις, όμως τα sets του είναι πάντα τόσο πρωτοποριακά, τόσο αψεγάδιαστα και τόσο ιδιαίτερα φρέσκα, ώστε δεν γίνεται να μην βρίσκεσαι στο dancefloor. Το 2012 έπαιξε ένα αμιγώς african-beats influenced set, όταν ακόμα τότε η μόνη μας σχέση με την Αφρική ήταν ο Fela Kuti.
3. Pharmakon (2015)
Ισοπεδωτική. Ο θόρυβος που παρήγαγε εκείνο το βράδυ στο Aquarium ήταν εκκωφαντικός· και, σε συνδυασμό με τα A/V, έκαναν τα 35 λεπtά του set να φαντάζουν πολύ λίγα. Κοιτώντας το κοινό πίσω από το stage, ζηλέψαμε που δεν ήμασταν από τη μπροστινή μεριά.
3 acts που θα θέλαμε να ξαναφέρουμε, αλλά δεν υπάρχουν πια
1. Wild Beasts (2014)
Δυστυχώς μας το διέλυσαν πέρσι. ΜΙα ιδιοφυής pop μπάντα, ίσως πιο εύθραυστη από ό,τι θα έπρεπε προκειμένου να επιβιώσει στο σημερινό μουσικό τοπίο. Πιθανότητες Επανασύνδεσης το 2022: 100%
2. Handsome Furs (2010)
Όταν τους ακούσαμε και live στη σκηνή μας το 2010, αποφασίσαμε εκείνη τη στιγμή ότι μας αρέσουν περισσότερο από τους Wolf Parade. Χαρακτηριστική περίπτωση side project που είναι πιο fun από τη μάνα-μπάντα. Χαρακτηριστική περίπτωση duet band που είναι και εραστές, οπότε, όταν χωρίζουν, διαλύονται όλα. Πιθανότητες Επανασύνδεσης το 2022: 50%
3. Egyptian Hip Hop (2013)
Ήταν το τελευταίο act του τετραήμερου (ουσιαστικά) τότε φεστιβάλ. Εμφανίστηκαν πριν από τον ισοπεδωτικό Shigeto και ήταν 4 πιτσιρίκια με τα πιο nerdy ρούχα, τα οποία παίξανε όμως την πιο υπέροχη weird pop που είχαμε ακούσει μέχρι τότε. Στο closing party μετά χόρεψαν Prince με φιγούρες Michael Jackson. Πιθανότητες Επανασύνδεσης το 2022: 0%
Υ.Γ.: το άρθρο αποτυπώνει σε λέξεις ό,τι λίγο-πολύ ειπώθηκε και στον αέρα του Avopolis Radio, στην εκπομπή της Άννας Γυπαράκη
{youtube}i6y0XYAf_Uk{/youtube}
