Στην αναζήτηση ενός pop καλλιτέχνη που να συνέβαλε στο ξεστράτισμα της metal μουσικής από το true μονοπάτι των ‘80s, δύσκολα θα εντοπίσουμε κάποιον με μεγαλύτερη επιρροή από τους Depeche Mode, που έρχονται σε λίγες μέρες στην Ελλάδα, για μια μοναδική συναυλία, με χορηγό τη Visa. Η εντατικοποίηση της χρήσης των synths στην ροκ σκηνή είχε σαν αποτέλεσμα όλο και περισσότερες (ευρωπαϊκές, κυρίως) βαρυμεταλλικές μπάντες, σταδιακά, να εθίζονται στον ηλεκτρονικό ήχο που οριοθέτησαν οι Βρετανοί με τα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν από το Black Celebration και έπειτα.
Του Αλέξανδρου Τοπιντζή
Προσπαθώντας να χαρτογραφήσουμε την διάχυση της επίδρασης αυτής στον σκληρό ήχο, παρατηρούμε ότι κυρίως το gothic metal, η σουηδική (μελωδική) death metal σκηνή και κάποια πιο σύγχρονα, progressive metal γκρουπ, κατάφεραν να αφομοιώσουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό τους νεωτερισμούς της μουσικής των Depeche και νομοτελειακά επήλθε ένας ακόμα «μικρός» εμφύλιος στις τάξεις των metalheads, οι οποίοι στήριζαν ή όχι τις νέες πρακτικές. Κοινός τόπος αυτής της νέας τάσης, που άκμασε στο δεύτερο μισό των ‘90s, ήταν η προσέλκυση νέων ακροατών (κυρίως γένους θηλυκού) στο σκληρό ήχο, αλλά και η μετεξέλιξη του σκληρού ήχου από κάτι οριοθετημένο και συχνά-πυκνά απρόσιτο στο μεγάλο κοινό, σε ένα μουσικό ιδίωμα που αλληλεπιδρά έντονα με το περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύσσεται. Ακόμα και σήμερα, η καλλιτεχνική αξία αυτής της τάσης έντονων πειραματισμών, αποτιμάται με μετριοπάθεια από τους ‒«πιστούς» στις βασικές αρχές του metal‒ μουσικοκριτικούς. Κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό, αφού αφενός ήταν μια μεταβατική περίοδος και αφετέρου τα περισσότερα από τα γκρουπ που αναφέρονται παρακάτω, με τον έναν ή άλλο τρόπο έχουν πλέον μετριάσει τις παραπομπές σε «τρίτες» μουσικές, με στόχο να διατηρήσουν τον πυρήνα των ακροατών τους.
Gothic Metal Gets “Stripped”
Paradise Lost
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ακραία περίπτωση αλλοίωσης του στυλ ενός γκρουπ (από την ενορχήστρωση, την παραγωγή έως και την εμφάνιση), λόγω της καταλυτικής παρουσίας ενός άλλου. Οι Depeche Mode με τα άλμπουμ Violator και Songs Of Faith and Devotion έχουν κατακτήσει τον κόσμο και πλέον θεωρούνται ως ένα από τα μεγαλύτερα pop/rock γκρουπ όλων των εποχών. Οι, επίσης Βρετανοί, Paradise Lost έχουν μόλις κυκλοφορήσει το θρυλικό άλμπουμ Draconian Times και οι απανταχού μεταλλάδες ήδη μιλούν για τους διαδόχους των Metallica, μιας και οι τελευταίοι πειραματίζονταν με το heavy rock και το country. Oι κινητήριες δυνάμεις των Lost, Mackintosh και Holmes, αποφασίζουν ότι ένας ακόμα «κλασικός metal δίσκος» δεν προσφέρει τίποτα το εξαιρετικό στο μουσικό όραμα τους και έτσι εισάγουν στον ήχο τους μια γερή δόση από τον ηλεκτρονικό ήχο των Depeche Mode. Το άλμπουμ One Second κυκλοφορεί το 1997 και ο χαρακτηρισμός του, ως το «πιο βαρύ υλικό που έγραψαν ποτέ οι Depeche», δεν απέχει ιδιαίτερα από την πραγματικότητα. Μια μίξη από βαριές κιθάρες και synths που, ενώ στη συγκεκριμένη κυκλοφορία η αναλογία τους ήταν ισορροπημένη και αρκούντως επιτυχημένη, στα επόμενα δύο άλμπουμ (Host, Believe In Nothing) παρουσιάστηκε επιτηδευμένα, πλησιέστερη στην pop και δεν αγκαλιάστηκε από το κοινό, πράγμα που σίγουρα δεν ήταν έκπληξη. Έκπληξη θα είναι το live των Depeche Mode στην Ελλάδα και μάλιστα γι' αυτό θα φροντίσει και η Visa καθώς στον αποκλειστικό χώρο Visa, θα υπάρχουν εκπλήξεις, διαγωνισμοί και πολλά δώρα όπως προπληρωμένες κάρτες Visa , merchandise, μπύρες κτλ.
Depeche Mode Friendly Album: One Second
Depeche Mode Friendly Song: Mercy
Moonspell
Μια από τις κύριες συνισταμένες της mediterranean black metal σκηνής (βλέπε Rotting Christ, Necromantia, Varathron, Melechesh), που σχηματίσθηκε στα ‘90s και ωρίμασε στα ‘00s, ήταν και οι Moonspell. Πορτογάλοι στην καταγωγή, έκαναν αισθητή την μαυρο-μεταλλική παρουσία τους μόνο σε demo και EP, αλλά διατήρησαν την ακραία τους διάσταση και στις επόμενες δύο, κλασικές πλέον, κυκλοφορίες τους, Wolfheart (1995) και Irreligious (1996). Κάπου εκεί, η επιλογή του πειραματισμού ήρθε στο προσκήνιο και η πρόκληση για αλλαγή του ήχου, αποτέλεσε μονόδρομο. Η διασκευή στο “Sacred” των Depeche Mode, στο “2econd Skin” EP (1997) αποτέλεσε προάγγελο της νέας κατεύθυνσης της μουσικής, ενώ η επιβεβαίωση ήρθε με την αμέσως επόμενη full length κυκλοφορία τους, το Sin/Pecado. Εξαίρετο δείγμα ηλεκτρονικού metal μείγματος, που δεν προσέφυγε στην εύκολη λύση των ξεκωλέ ρυθμών αλλά αντίθετα αναζήτησε αυθεντικά σκοτεινές και απόκοσμες μελωδίες. Δυστυχώς, οι μεταλλάδες ακόμα δεν έπαιρναν χαμπάρι από τέτοιες ανοιχτομυαλιές και νομοτελειακά οι Moonspell καταδικάστηκαν στο πυρ το εξώτερο. Το άλμπουμ The Butterfly Effect που ακολούθησε, ενώ είχε και αυτό πλείστα ηλεκτρονικά στοιχεία, είχε εμφανώς πιο industrial κατεύθυνσηκαι κάπου, εκεί πριν καν αρχίσει, ουσιαστικά έληξε η «πειραματική» διάθεση των κατά τ' άλλα ταλαντούχων Ιβήρων.
Depeche Mode Friendly Album: Sin/Pecado
Depeche Mode Friendly Song: Magdalene
Samael
Ποιος άραγε φανταζόταν ότι μετά το ιστορικό Ceremony of Opposites, ένα από τα σημαντικότερα black metal άλμπουμ των ‘90s, οι Ελβετοί Samael θα έρχονταν σε τόσο στενή επαφή με τον αναδυόμενο electro industrial/gothic ήχο και η επόμενη κυκλοφορία τους (Passage, 1996) θα τους έβρισκε να ηγούνται του ινταστριαλιζέ gothic metal ήχου. Οι Depeche Mode φάνηκαν στον ήχο τους λίγα χρόνια αργότερα, στο Eternal του 1999, στο οποίο ο Vorph αρχίζει να εγκαταλείπει τα γρυλιστά φωνητικά και ο ηλεκτρονικός παροξυσμός γίνεται πιο μελωδικός, παρά ρυθμικός. Όμως, το κοσμικό concept και η εμμονή στον τευτονικό, kitsch γοτθισμό δεν έφερε ποτέ το γκρουπ στο προσκήνιο. Το άλμπουμ Reign of Light του 2004, συνέχισε τη «βιομηχανική» πρακτική και, παρότι αντενδείκνυται προς ακρόαση (εκτός και αν συμμετέχεις ενεργά σε κάποια βαυαρική, σαδομαζοχιστική λέσχη φίλων latex), περιλαμβάνει ως b-side μια αρκετά, ενδιαφέρουσα διασκευή στο “I Feel You” των D.M.
Depeche Mode Friendly Album: Eternal
Depeche Mode Friendly Song: Infra Galaxia
Lacuna Coil
Το άλμπουμ One Second των Paradise Lost έδειξε τον δρόμο σε πάμπολλα (κυρίως ευρωπαϊκά) metal γκρουπ να ενσωματώσουν στο gothic χαρακτήρα τους την pop χροιά των μελωδικών ρεφρέν των Depeche, καθώς και πλείστα γεμίσματα με synths, χωρίς όμως να χάσουν το mid-tempo riffing και το δυναμικό drumming. Οι Lacuna Coil, έχοντας κυκλοφορήσει δύο μέτρια άλμπουμ (In a Reverie - 1999, Unleashed Memories - 2001) και στηριζόμενοι κυρίως στα κάλλη της Cristina Scabbia, πλέον φημίζονται ως ένα από τα σημαντικότερα female-fronted metal σχήματα. Και αυτό το οφείλουν κυρίως στις δύο κυκλοφορίες (Comalies - 2002, Karmacode - 2006) που ακολούθησαν, όπου και εφάρμοσαν τέλεια την συνταγή των Βρετανώ. Και αν στο δεύτερο έδειξαν διάθεση να γίνουν αρεστοί στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, εντούτοις δεν φοβήθηκαν να διασκευάσουν το καρα-κλασικό “Enjoy The Silence” και μάλιστα να το κυκλοφορήσουν ως δεύτερο single. Κίνηση που αποδείχτηκε εκ των υστέρων άκρως επιτυχημένη.
Depeche Mode Friendly Album: Comalies
Depeche Mode Friendly Song: Angel's Punishment
“Swedish Death Metal” For The Masses
In Flames
H εκπληκτική διασκευή των In Flames στο “Everything Counts” των Depeche Mode (περιλαμβάνεται στο άλμπουμ Whoracle του 1997) είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση, μιας και το γκρουπ διατηρούσε ακέραιο μέχρι τότε το ακραίο death metal status του. Πέντε χρόνια αργότερα, το nu-metal (για πολλούς η μίξη του metal με το hip-hop και την rap) έχει μπει για τα καλά στις καρδιές των metalheads, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα (πρώην) ακραία σχήματα να μαλακώνουν τον ήχο τους, με σκοπό να ακολουθήσουν το ρεύμα. Οι Σουηδοί, με το άλμπουμ Reroute To Remain, κάνουν τεράστια στροφή στην καριέρα τους, συνθέτοντας πλέον με γνώμονα τα refrains, εμπλουτίζοντας τα riffs με πλήκτρα και αντικαθιστούν την «ανελέητη» δίκαση με «χορευτικό» groove. Ευτυχώς οι επιρροές που οι ίδιοι αναφέρουν ότι είχαν από το ξεκίνημα της καριέρας τους, τους προσδίδουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων – οι In Flames γνώριζαν πως να συνθέτουν pop μουσική με metal επικάλυψη, χωρίς να γίνονται γραφικοί.
Depeche Mode Friendly Album: Soundtrack To Your Escape
Depeche Mode Friendly Song: My Sweet Shadow
Dark Tranquillity
Οι έτεροι ηγεμόνες του μελωδικού death metal ιδιώματος αποδείχτηκαν πολύ λιγότερο επιρρεπείς στις επιταγές της σύγχρονης μουσικής. Παρότι ενσωμάτωσαν γρηγορότερα τις synth-pop επιρροές τους, δεν έκαναν καμία έκπτωση στην στιβαρότητα των riffs ή την τραχύτητα των φωνητικών. Έτσι, με την κυκλοφορία του άλμπουμ Projector το 1999 αποτέλεσαν το πρώτο γκρουπ της σκηνής του Gothenburg που τόλμησε να έχει τόσα πολλά πλήκτρα στον ήχο του, ενώ με το άλμπουμ Haven ένα χρόνο αργότερα, οι Dark Tranquillity πάτησαν κορυφή. Ο χαρακτηρισμός “Death Metal meets Depeche Mode” ακούγεται ιδιαίτερα πεζός ως περιγραφή του υλικού, αλλά τα ίδια τα μέλη του γκρουπ συνομολογούν σε συνεντεύξεις της εποχής τον θαυμασμό τους για τους πρωτοπόρους Βρετανούς, τους οποίους θα ακούσουμε σύντομα στο TerraVibe Park, σε ένα live με χορηγό τη Visa.
Depeche Mode Friendly Album: Haven
Depeche Mode Friendly Song: The Wonders At Your Feet
