φωτογραφία: Θάνος Λαΐνας
Αν και μέχρι τη δεκαετία του 1980 τη θεωρούσαμε χαμένη, η ταινία του Στέλιου Τατασόπουλου Κοινωνική Σαπίλα (1932) όχι μόνο βρέθηκε τελικά -χάρη στις προσπάθειες του ίδιου του σκηνοθέτη και της Αγλαΐας Μητροπούλου- μα μπόρεσε πρόσφατα και να ψηφιοποιηθεί για πρώτη φορά, κάτι που βελτίωσε την εικόνα, επιτρέποντάς μας να έχουμε ένα αποτέλεσμα αρκετά κοντινό στην αρχική εκδοχή.
Έτσι, χαίρει σήμερα μεγάλης εκτίμησης, ως φιλμ εξαιρετικά πρωτοπόρο από άποψη θεματικής και διαπραγμάτευσης, το οποίο χρησιμοποίησε τα επιτεύγματα του βωβού κινηματογράφου για να κάνει ένα κοινωνικό σχόλιο, από την οπτική γωνία των περιθωριοποιημένων στρωμάτων, με φόντο τη μετατροπή της Αθήνας σε μεγαλούπολη ύστερα από την απότομη εισροή προσφύγων στα απόνερα της ήττας της Ελλάδας στον Μικρασιατικό Πόλεμο του 1922. Ο ίδιος μάλιστα ο σκηνοθέτης ενσάρκωσε και τον πρωταγωνιστή, τον φτωχό φοιτητή Ντίνο Βρυσθένη.
Ο Κ.ΒΗΤΑ σχετίστηκε με την Κοινωνική Σαπίλα ήδη από το 2015, όταν έφτιαξε ένα soundtrack για να τη συνοδεύει, το οποίο στη συνέχεια δούλεψε εκ νέου, όταν η ολοκλήρωση της ψηφιακής αποκατάστασης επέκτεινε τη διάρκεια της ταινίας.
Την Κυριακή 30 Ιουνίου (ώρα 21.00), το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει την Κοινωνική Σαπίλα στον θερινό κινηματογράφο Λαΐς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος (Μεγάλου Αλεξάνδρου 136, Κεραμεικός), συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής του Κ.ΒΗΤΑ.
Η προβολή εντάσσεται στο πρώτο μέρος του αφιερώματος «Κινηματογράφος και Πόλη» που στήνει η Ταινιοθήκη της Ελλάδος σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών. Θα προηγηθούν οι Κωμικές Περιπέτειες του Βιλλάρ (1924) του Ζόζεφ Χεπ και το Άνθρωποι την Κυριακή (1930), οι οποίες θα προβληθούν το Σάββατο 29 Ιουνίου.
{youtube}8W0gvjnZFuU{/youtube}
