Ο Γιάννης Κουτουβός ήταν μαθητής ακόμα όταν ήρθε στη ζωή του το rock 'n' roll, ωθώντας τον να συγκροτήσει τους Mini Boys στην Αγία Βαρβάρα (1967), γκρουπ στο οποίο έπαιζε μπάσο και τραγουδούσε.
Το συγκρότημα εκείνο εξελίχθηκε τελικά στους GraveL το 1972, με τον Κουτουβό σταθερά ως τραγουδιστή/μπασίστα να πλαισιώνεται από τον Χρήστο Σπυρόπουλο (κιθάρα), τον Νίκο Σμυρνιόπουλο στη (κιθάρα, hammond), τον Σταμάτη Κάρτα (κιθάρα) και τον Παναγιώτη Αυλωνίτη (ντραμς). Οι GraveL έκαναν αίσθηση για τα επεισοδιακά τους live στα αναψυκτήρια και στους κινηματογράφους, καθώς έπαιζαν διασκευές σε Cream, Who, Santana και Grand Funk Railroad με τις κιθάρες στην πλάτη. Το 1975, μάλιστα, μπήκαν και στη δισκογραφία με δικά τους τραγούδια, κυκλοφορώντας στη Mallirphone το 45άρι single Τι Μένει Σε Μένα b/w The Girl From Leonberg, αμφότερα συνθέσεις του Κουτουβού. Ακολούθησε η συμμετοχή τους στο επιτυχημένο τηλεοπτικό σήριαλ Λούνα Παρκ (με το κομμάτι "Τι Μένει Σε Μένα"), καθώς κι ένα ακόμα single στη δική τους Vacant Records με τα τραγούδια "Δάκρυα" και "Αντώνης Ο Άγγελος", πριν την οριστική διάλυση του σχήματος, το 1982.
Έκτοτε, ο Κουτουβός κινήθηκε σε άλλες διαδρομές, ενώ σαν ακροατής στράφηκε ενεργά προς το heavy metal. Ήταν ο πρώτος ραδιοφωνικός παραγωγός που έπαιξε τέτοια μουσική στη χώρα μας πέρα από τους πειρατικούς σταθμούς (στον Αθήνα 9.84, είχε την εκπομπή "Metal Shock"), είχε εκπομπή στην ΕΡΤ1 ("Στον Ρυθμό της Νεολαίας"), ενώ δούλεψε και ως υπεύθυνος ξένου ρεπερτορίου στην ΕΜΙ (ως το 1992), όπου αποδείχθηκε άνθρωπος-κλειδί στη σχέση των Ελλήνων μουσικόφιλων με το heavy metal, επιμελούμενος ιστορικές συλλογές σαν το best των Saxon και των Whitesnake, αλλά και υπογράφοντας τους εγχώριους ήρωες Spitfire (1987). Ήταν επίσης ο άνθρωπος που έφερε τότε στην Ελλάδα τους Saxon και τους Iron Maiden, αλλά και τους Scorpions αργότερα, στην πρώτη τους επίσκεψη στα μέρη μας.
Πέρα όμως από αυτά, η ιστορία έγραψε ότι το 1984 έπεισε τον εκδότη Άρη Γκρίτζαλη να επενδύσει σε ένα περιοδικό για τη heavy metal κουλτούρα, έχοντας ορθώς αντιληφθεί ότι η μουσική αυτή είχε αποκτήσει μεγάλο έρεισμα στην ελληνική νεολαία της δεκαετίας του 1980. Έτσι λοιπόν άνοιξε το ιστορικό έντυπο Heavy Metal, που μετά την αποχώρηση του Κουτουβού μετεξελίχθηκε στο γνωστό σε όλους μας Metal Hammer.
Μετά το 1992, όταν και άφησε την ΕΜΙ, άνοιξε ένα στούντιο ηχογραφήσεων στο Αιγάλεω, δούλεψε ως μάνατζερ, ενώ βρέθηκε και για κάποια χρόνια στις Η.Π.Α. Το 2000 διατέλεσε για λίγο μπασίστας στα Κίτρινα Ποδήλατα, ενώ επανεμφανίστηκε στη δισκογραφία το 2005 με το rock συγκρότημα Κόρη, που άφησαν το άλμπουμ Ένα Αεροπλάνο Ανεβαίνει Στη Σελήνη προτού διαλυθούν.
Ο Γιάννης Κουτουβός πέθανε αυτές τις μέρες μόλις στα 60 του χρόνια, ξαφνικά, από ανακοπή καρδιάς. Η εγχώρια metal κοινότητα τον αποχαιρέτησε με διάφορους τρόπους, δείχνοντας ότι, παρά το πέρασμα των χρόνων, δεν ξέχασε τη συνεισφορά του. Σε ένα συγκινητικό post στο Facebook, ας πούμε, ο νυν διευθυντής του Metal Hammer, Κώστας Χρονόπουλος, τον ευχαρίστησε «για την περιπέτεια», χαρακτηρίζοντάς τον ως ρομαντικό, εξωγήινο ονειροπόλο εκείνης της εποχής που η metal κουλτούρα ρίζωνε για τα καλά στη χώρα μας.
{youtube}Zo8vfqGFnAo{/youtube}
