φωτογραφίες: Μανώλης Χιώτης
Μεθαύριο Παρασκευή 18 Νοεμβρίου κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ της Δήμητρας Γαλάνη, με τίτλο Το Βαλς Των Χαμένων Μετά. Πρόκειται για μια έκδοση της EMI/Universal, στην οποία η μεγάλη ερμηνεύτρια συναντιέται με τον νεότατο συνθέτη Ευστάθιο Δράκο και τον παλιό της γνώριμο, τον στιχουργό Νίκο Μωραΐτη.
Ως προοίμιο της επίσημης κυκλοφορίας, πραγματοποιήθηκε προχθές στο Μικρό Παλλάς μια σεμνή απογευματινή σύναξη, στην οποία οι εκπρόσωποι του Τύπου (και κάποιοι τυχεροί μουσικόφιλοι) είχαν την ευκαιρία να ακούσουν για πρώτη φορά το σύνολο των νέων τραγουδιών (2 από τα οποία έχουν ήδη κάνει πρεμιέρα στα ραδιόφωνα). Παρόντες ήταν, βέβαια, και οι 3 κύριοι συντελεστές του δίσκου, αλλά και ο Γιώργος Ανδρέου -ο οποίος συνέβαλε στο κομμάτι των μίξεων- και η Μαργαρίτα Μάτσα, ως εκπρόσωπος της δισκογραφικής εταιρείας.
Έπειτα από έναν σύντομο πρόλογο της Γαλάνη, τα φώτα χαμήλωσαν και από τα ηχεία έσκασε μύτη η μουσική που προέκυψε από την συνεργασία της τριπλέτας: 8 νέα τραγούδια, ένα ορχηστρικό, ένα remix από τον Papercut. Το πιάνο του Ευστάθιου Δράκου κυριαρχεί στον ήχο της εν λόγω δουλειάς, ενώ η παρουσία της φωνής του έχει σχεδόν ισόποση συμμετοχή με εκείνη της Γαλάνη. Το κλίμα, μελωδικά και ηχητικά, είναι πολύ κοντά σε όσα ξέρουμε από τους Minor Project, το συγκρότημα του Δράκου, από του οποίου το ρεπερτόριο, άλλωστε, δανείζονται μελωδίες κάποια από τα τραγούδια.
Μετά το τέλος της ακρόασης, οι 3 πρωταγωνιστές μοιράστηκαν κάποιες σκέψεις και αναμνήσεις τους σχετικά με την εμπειρία της συνεργασίας τους, με τη Γαλάνη να βρίσκεται σε μεγάλα κέφια και να δίνει ρεσιτάλ με το χιούμορ της. Μεταξύ άλλων, μάθαμε ότι η συνεργασία ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Νίκου Μωραΐτη, ο οποίος, ακούγοντας τα τραγούδια των Minor Project, θέλησε να τους βάλει ελληνικό στίχο. Επικοινώνησε έτσι με τον Δράκο, ζητώντας του να προχωρήσουν, χωρίς να ανακοινώσουν στη Δήμητρα Γαλάνη ότι έγραφαν τραγούδια για εκείνη. Στη συνέχεια Γαλάνη και Δράκος κινήθηκαν προς το πιάνο, για να μάς χαρίσουν μερικές χαλαρές εκτελέσεις τραγουδιών από τον δίσκο, ενώ στο τέλος έκανε την εμφάνισή της και μια ευμεγέθης τούρτα, αφού η Γαλάνη έκλεινε εκείνη την ημέρα τα 64.
Με μία μόνο ακρόαση είναι, φυσικά, ιδιαίτερα παρακινδυνευμένο να εκφέρει κανείς άποψη για οποιονδήποτε δίσκο, οπότε θα αρκεστώ να αναφέρω ότι ξεχώρισα τα τραγούδια “Εκδρομή” και “Ευτυχισμένοι Άνθρωποι” και να ευχηθώ καλή επιτυχία στη νέα καλλιτεχνική τριπλέτα.
{youtube}VK5s9t5GoO8{/youtube}
