Δεν είναι πολύ εύκολο να είσαι αντικειμενικός καθώς παρακολουθείς το Bohemian Rhapsody. Όχι όταν ανήκεις στη γενιά που ερωτεύτηκε τους Queen και τον larger than life frontman τους. Όχι όταν κάθε νότα του "Love Οf Μy Life", κάθε αναφορά στο "I'm In Love With My Car", κάθε παλαμάκι στο "We Will Rock You" και κάθε beat του μπάσου στο "Another One Bites The Dust" συντονίζεται με ένα βαθιά θαμμένο κομμάτι σου, με μνήμες που νόμιζες ότι είχες ξεχάσει. Αν είσαι συναισθηματικός, μπορεί και να βουρκώσεις· και αν είσαι μελό μπορεί –καθώς παρακολουθείς τον παθιασμένο πρωταγωνιστή Ράμι Μάλεκ να σηκώνει πανάξια το λάβαρο της απόλυτα μοναδικής περσόνας του Freddie Mercury– να θρηνήσεις μαζί με τον αξέχαστο performer και όσα δικά σου χάθηκαν νωρίς και αμετάκλητα.
Ακόμα και όταν παραμερίσεις τους συναισθηματισμούς, πάντως, το Bohemian Rhapsody παραμένει ένα πειστικό, απολαυστικό, χορταστικό rewind στον χρόνο και στις κορυφαίες στιγμές μιας μυθικής μπάντας, την οποία ακολουθεί μέχρι το 1985, όταν οι Queen έπαιξαν στο Live Aid (μια φιλανθρωπική συναυλία τεράστιων ονομάτων για τα πεινασμένα παιδιά της Αφρικής), μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων, σε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις τους.
Η ταινία σε ανεβάζει συχνά στη σκηνή αλλά γίνεται πιο ενδιαφέρουσα όταν σε περνάει στα παρασκήνια. Σου δίνει, μεταξύ άλλων, την ευκαιρία να είσαι παρών στην μετ’ εμποδίων γέννηση του A Night Αt Τhe Opera (1975), ενός θρυλικού concept άλμπουμ στο οποίο φαινόταν απίθανο να πιστέψει κανείς τότε, στα μέσα των 1970s. Τι δουλειά έχει η όπερα στον δίσκο μιας ροκ μπάντας, αναρωτήθηκε ο executive της EMI Ρέι Φόστερ (φανταστικός χαρακτήρας, τον οποίον υποδύεται ο Μάικ Μάιερς). Ποιος στην ευχή είναι αυτός ο Γκαλιλέο; Τι σημαίνουν, σε απλά αγγλικά, οι ακατάληπτοι στίχοι του "Bohemian Rhapsody"; Και ποιος παλαβός θα δώσει air play σε ένα εξάλεπτο single;
Όλα έγιναν, όμως. Και η γέννηση του δίσκου, και η επιτυχία, και οι επόμενες επιτυχίες, και η παγκόσμια φήμη για ένα συγκρότημα το οποίο ο σταρ του θεωρούσε «οικογένεια» και άγκυρά του, την ώρα που κλυδωνιζόταν σε μια θάλασσα γεμάτη προσωπικούς δαίμονες. Το σενάριο του Άντονι ΜακΚάρτεν (Η Πιο Σκοτεινή Ώρα, Η Θεωρία Των Πάντων) και του Πίτερ Μόργκαν (The Crown) προσφέρει πολύ χώρο στη σύντροφο και μετέπειτα καλύτερη φίλη του Mercury, Mary Austin (Λούσι Μπόιντον), τον άνθρωπο δηλαδή που εκείνος εμπιστεύθηκε μέχρι τέλους. Επίσης, προσπαθεί να είναι δίκαιο απέναντι σε όλα τα μέλη των Queen όσον αφορά το ποσοστό της δημιουργικότητας, αλλά και της επιτυχίας που τους αναλογούσε. Να σημειωθεί, πάντως, ότι ο κιθαρίστας Brian May, ο ντράμερ Roger Taylor και ο μάνατζερ των Queen Jim Beach αναμίχθηκαν στην δημιουργία της ταινίας και πέρασαν αρκετό χρόνο στο πλατό. Τον Δεκέμβριο του 2017, επίσης, λίγο πριν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων, ο σκηνοθέτης Μπράιαν Σίνγκερ αποχώρησε λόγω διαφωνιών, αφήνοντας τον Ντέξτερ Φλέτσερ να τελειώσει το project.
Η ταινία υπονοεί ότι ο ίδιος ο Mercury δεν χρίστηκε ποτέ επισήμως αρχηγός των Queen, αν και σε κάποιες φάσεις φέρθηκε στον May, στον Taylor και στον μπασίστα John Deacon σα να ήταν. Εκτός από την ευαισθησία, την αφοσίωση του σε όσους θεωρούσε δικούς του και την ανάγκη να είναι όσο έντιμος γινόταν απέναντι στο κοινό του, το στόρι εκθέτει και τις κρίσεις αλαζονείας του, την παιδιάστικη ασυνέπειά του, τη σαρκαστική (και αυτοσαρκαστική) του διάθεση, χωρίς όμως να χάνει ούτε λεπτό την τρυφερότητα απέναντι στο πρόσωπό του. Γίνεται πάντως σαφές ότι χωρίς τον Freddie οι Queen δεν θα ήταν αυτοί που ήταν. Χωρίς εκείνον, δεν θα υπήρχε καν η ταινία.
Το Bohemian Rhapsody στηρίζει ένα μεγάλο μέρος της χάρης του στη μουσική που το πλημμυρίζει και στη ζωηρή ενέργεια που εκπέμπει. Όμως, το μεγαλύτερο ατού (το οποίο δεν εκμεταλλεύτηκε όσο θα μπορούσε) είναι ο κεντρικός του ήρωας. Ένας γεννημένος σταρ, που δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον σε μια εποχή στην οποία η διαφορετικότητα προκαλούσε από αμηχανία μέχρι εχθρότητα και το ροκ ήταν συνδεδεμένο με την τεστοστερόνη. Ο Farrokh Bulsara, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Mercury, δεν έπαψε μέχρι τέλους να λαχταρά την αποδοχή του συντηρητικού πατέρα του, ενός Ινδού με μακρινές ρίζες από την Περσία. Όμως έλεγε σχεδόν από την αρχή «Είμαι ακριβώς αυτός που γεννήθηκα να είμαι» και δεν προσπάθησε να κρύψει τον εαυτό του από τα μάτια των άλλων, ακόμα και την περίοδο που δεν είχε ακόμα πλήρως συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί τη σεξουαλικότητά του. Αντιθέτως, τον επέβαλλε ειρηνικά και σχεδόν αβίαστα. Και αυτό, μαζί με το εξωπραγματικό συνθετικό του ταλέντο, την ανεπανάληπτη φωνή και το χάρισμά του στη σκηνή, ήταν τα συστατικά που τον έχρισαν ένα από τα μεγαλύτερα είδωλα όλων των εποχών.
Αναπόφευκτα, η ταινία αναφέρεται στα πάθη, στους έρωτες, στις προδοσίες και στις καταθλίψεις που ταλάνισαν τον Μercury, και βέβαια στο AIDS που τον οδήγησε στο πρόωρο τέλος του. Όμως, χωρίς να αγνοεί τα σκοτάδια της ιστορίας του, δεν τα διασχίζει στ' αλήθεια. Τα ακουμπά αρκετά επιδερμικά, χωρίς η επιφάνεια να τσαλακώνεται αρκετά, προτιμώντας το φως και την «αγάπη μόνο», αφήνοντάς σε με ένα χαμόγελο πολύ πιο ζαχαρωμένο από αυτό που θα απαιτούσες από μια γενναία κινηματογραφική βιογραφία. Σήμερα, που η πάλη για όσα διεκδίκησε ο Mercury είναι πιο παθιασμένη από ποτέ, το Bohemian Rhapsody θα μπορούσε και να θεωρηθεί χαμένη ευκαιρία.
Η.Π.Α., 2018
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Σίνγκερ
Πρωταγωνιστούν: Ράμι Μάλεκ, Λούσι Μπόιντον, Μπεν Χάρντι, Γκουίλιμ Λι, Τζο Ματζέλο, Άλεν Λιτς
Διανομή: Odeon
