Θυμόμαστε την εμφάνιση των Saxon στο Gagarin το 2014

 

 

Το πολυφορεμένo μότο που πιέζει ψυχολογικά όσον κόσμο γεμίζει τα clubs στα ίδια και στα ίδια συγκροτήματα, αδιαφορώντας για ονόματα τα οποία δεν επισκέπτονται συχνά τη χώρα μας, με βρίσκει σε γενικές γραμμές σύμφωνο. Ένας όμως από τους λόγους που δεν μπορώ να το ασπαστώ στην ολότητά του, εμφανίστηκε λάιβ στη χώρα μας προ ολίγων ημερών. Αναφέρομαι φυσικά στους Saxon, οι ζωντανές παρουσίες των οποίων θα μπορούσαν να δώσουν την περιεκτικότερη και ταυτόχρονα ουσιαστικότερη απάντηση στο ερώτημα «τι εστί heavy metal». Δεδομένης μάλιστα της συναυλιακής φερεγγυότητας που περίλαμπρα επιδεικνύουν τα τελευταία άπειρα χρόνια, είναι μάλλον περιττό να μιλήσουμε για την ποιότητα της συγκεκριμένης εμφάνισης. 

 

 

Ας μιλήσουμε πρώτα για ένα σχήμα που, οποιοδήποτε όνομα και να ανοίγει, στέκεται πολύ παραπάνω από τον ρόλο ενός απλού support. Οι Innerwish μπορεί να μην έχουν καταφέρει να γεμίζουν τα μεγάλα αθηναϊκά clubs όπως κάποιοι νεόκοποι εγχώριοι αστέρες, αυτό όμως είναι αντιστρόφως ανάλογο με το εκτόπισμα των κυκλοφοριών τους –δίσκοι δηλαδή σπουδαίοι, στους οποίους αξίζει διεθνής αναγνώριση. Η Σαββατιάτικη εμφάνιση τους βρήκε κάπως κουμπωμένους στην αρχή, με τον (σχετικά) νεοφερμένο Εικοσιπεντάκη να μην βγάζει τη φωνή που μπορεί και με μέτριο ήχο, που πάντως στην πορεία βελτιώθηκε αισθητά. Η πορεία όμως της setlist τους ήταν ανοδική και τερμάτισε με ένα κρεσέντο σε μορφή τριπλέτας, με τα “Silent Faces”, “Burning Desires” και “Ready For Attack”. Ακόμα λοιπόν και για μια εμφάνιση την οποία δεν θα χαρακτήριζα και από τις καλύτερές τους, το «απλά ικανοποιητικοί», φαντάζει λίγο.

 

Bleeding Souls 

Eye Of The Storm

Chosen One

Lord Of Truth

No Turning Back

Inner Strength

Silent Faces

Burning Desires

Ready For Attack

Με τις εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη να αποτελούν την αφετηρία της φετινής περιοδείας των Saxon, κάποιος ανυποψίαστος ίσως και να τους περίμενε μουδιασμένους –ή έστω να προσπαθούν να βρουν ρυθμό. Περιττό ασφαλώς να πούμε ότι τέτοιες σκέψεις δεν είχαν περιθώρια επαλήθευσης, για ένα συγκρότημα με την καταπληκτική ικανότητα να σου δίνει την εντύπωση ότι τα λάιβ του παραμένουν αναλλοίωτα μέσα στα χρόνια. Έτσι, γραφικότητες τύπου «ο παλιός είναι αλλιώς», «τύφλα να έχουν τα νέα συγκροτήματα» και λοιπές αερολογίες, αποκτούν λόγο ύπαρξης μετά από μια συναυλία των γερο-Άγγλων. Ούτε η τελευταίας στιγμής αντικατάσταση του μπασίστα τους επηρέασε στο ελάχιστο τα όσα παρακολουθήσαμε στο Gagarin. 

 

Αντιμετώπισαν βέβαια κι εκείνοι μερικά προβλήματα με τον ήχο στην αρχή, αλλά από 'κει και πέρα αρκεί μια απλή παράθεση της setlist για να καταλάβει κανείς τι ακολούθησε. Πώς αλήθεια να μείνεις ασυγκίνητος όταν έχεις μπροστά σου έναν αγέρωχο Biff, ζωντανό σύμβολο του χέβι μέταλ (ναι, έτσι στα ελληνικά), να ερμηνεύει κλασικά κομμάτια-σύμβολα μια ολόκληρης σκηνής, με άσβηστο νεανικό πάθος; Τι κι αν το επιλεγμένο σετ δεν προσέφερε το παραμικρό στοιχείο έκπληξης, με τη διάρκεια να ακουμπά το δίωρο που μας έχουν πλέον συνηθίσει (δεν λησμονούμε βέβαια και τα μαγικά τρίωρα που μας χάριζαν παλιότερα…); Είναι αδύνατον να υπάρξει υποψία παραπόνου.

 

 

Αν τώρα επιμένει ο αναγνώστης να διαβάσει για επιδόσεις επί σκηνής και για τυχόν μικρολαθάκια, μάλλον έχει χάσει το νόημα. Ας φανταστεί ένα εκστασιασμένο κοινό (το Gagarin γέμισε), να τραγουδά κάθε στίχο με υψωμένες γροθιές, ώστε να νιώσει λίγη από τη μαγεία που ξεχείλιζε αυτό το σαββατιάτικο βράδυ. Και επειδή πολλοί αρέσκονται στο να βρίσκουν ντε και καλά highlights σε μια συναυλία, τους εύχομαι καλή τύχη αν προσπαθήσουν να τα περιορίσουν σε μονοψήφιο αριθμό. Το παρακάτω σετ έχει μόνο 16 από αυτά…

 

 

 

Motorcycle Man

Sacrifice 

Power And The Glory 

And The Bands Played On

20,000 Ft

Rock 'N' Roll Gypsy

The Eagle Has Landed 

Heavy Metal Thunder 

Ride Like The Wind 

Broken Heroes 

Strong Arm Of The Law

Crusader

Dallas 1 PM

747 (Strangers In The Night)

Princess Of The Night

 

 

Wheels Of Steel

Never Surrender

Denim And Leather