Ξεκινάει κάπως επαναλαμβανόμενα, αλλά από την μέση και μετά γίνεται ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των Epica.
Το προηγούμενο άλμπουμ των Epica, το The Holographic Principle με είχε αφήσει με την αίσθηση του ανικανοποίητου: Ένιωθα ότι είχαν βρει μια φόρμουλα η οποία ήταν άκρως επιτυχημένη στο The Quantum Enigma , αλλά δεν είχε λειτουργήσει στο The Holographic Principle.
5 χρόνια μετά οι Epica έχουν έτοιμη την 8η δισκογραφική δουλειά τους και μιλώντας για φόρμουλα, ξεκινάνε πάλι με ένα ατμοσφαιρικό intro το "Alpha – Anteludium" και μετά ξέρεις ότι θα ακολουθήσει το συναυλιακό τραγούδι, που συνήθως το παίζουν και πρώτο στις συναυλίες τους, το "Abyss of Time – Countdown to Singularity". Εάν έχεις ακούσει έστω και λίγο Epica γνωρίζεις ότι θα ξεκινήσει με τα «γρυλίσματα» του κιθαρίστα Mark Jansen για να ακολουθήσει η Simone Simons με τα αιθέρια φωνητικά της, ξανά μετά ο Jansen να πετάει τα «γρυλίσματα» και το μοτίβο αυτό συνεχίζεται και στο επόμενο τραγούδι το "The Skeleton Key". Βέβαια εάν δούμε τα νούμερα στο Spotify, τα δύο αυτά τα τραγούδια έχουν τις περισσότερες ακροάσεις, σημάδι ότι το κοινό των Epica, περιμένει πως και πως τέτοια τραγούδια. Ξέρουμε επίσης ότι κάπου θα υπάρχει και κάποιο ανατολίτικο riff, και αυτό υπάρχει κυρίως στο "Code Of Life" στο οποίο, όμως, η Simone Simons κατορθώνει και το απογειώνει με τα φωνητικά της. Έχοντας φτάσει περίπου στα μισά του άλμπουμ δεν υπάρχει κάτι που δεν έχεις ακούσει ξανά και σου δίνει την αίσθηση της επανάληψης, όμως από το "Code Of Life" και μετά, το άλμπουμ αρχίζει να αλλάζει προς το καλύτερο: Ξεκίνημα με το "Freedom-The Wolves Within" στο οποίο υπάρχει η τέλεια ισορροπία ανάμεσα στα φωνητικά του Mark Jansen με την Simone Simons, υπάρχει η μπαλάντα "Rivers" στο οποίο σωστά οι Epica αφήνουν την Simone Simons να παίξει μπάλα με την φωνή της και φυσικά υπάρχει το "Kingdom of Heaven prt 3 - The Antediluvian Universe" στο οποίο τα 13 λεπτά που διαρκεί, είναι ένα επικό τραγούδι, με πολλές μουσικές εναλλαγές, χωρισμένο σε 6 parts, όπου το κάθε part είναι σαν να περιγράφει την ιστορία ενός ταξιδευτή και τις περιπέτειες που περνά μέχρι να φτάσει στο όποιο τέλος του ταξιδιού.
Σε διάφορες συνεντεύξεις τους, οι Epica είχαν παραδεχθεί ότι είχαν κάνει κάτι λάθος με το The Holographic Principle, καθώς το θεωρούσαν παραφορτωμένο δίχως τα τραγούδια να «αναπνέουν». Για αυτό το λόγο, το πρώτο πράγμα που πρόσεξαν, ήταν η μίξη για το Omega να είναι περισσότερο οργανική και να υπάρχει ο απαραίτητος χώρος για το κάθε όργανο, όπου χρειάζεται. Μάλιστα, έχουν χρησιμοποιήσει την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας για τα συμφωνικά μέρη, καθώς και μια παιδική ορχήστρα, που δεν καπελώνουν τα τραγούδια, αλλά βρίσκονται στα σημεία που πρέπει.
Και τα τραγούδια από την μέση και μετά είναι καλύτερα σε σχέση με αυτά του The Holographic Principle με την Simone Simons να δηλώνει ότι το αγαπημένο της είναι το "Code Of Life", υπάρχει φυσικά το "Kingdom of Heaven prt 3 - The Antediluvian Universe" το οποίο κλείνει την τριλογία των τραγουδιών, και το "Rivers" που σε καθηλώνει με την φωνή της η Simone Simons. Για τον περισσότερο κόσμο το γράμμα ΩΜΕΓΑ είναι το τέλος ενός κύκλου. Για τους Epica είναι η αρχή ενός επόμενου κύκλου, και όσο γράφουν ποιοτικά άλμπουμ σαν το Omega, πιστεύω ότι ο κύκλος θα είναι μεγάλος.
