Ο Nick Cave μπαίνει μόνος του στο Alexandra Palace και αφήνει τον ποιητικό λόγο να κυριαρχήσει και τις λιτές μελωδίες του πιάνου να ακολουθήσουν.
O Nick Cave, ένας κενός συναυλιακός χώρος ποτισμένος με την πατίνα του χρόνου από σπουδαίες εμφανίσεις, τα τραγούδια, ένα πιάνο, οι δαίμονες, η μοναξιά, οι λέξεις, η μόνιμη θλίψη της απώλειας. Όλα έτοιμα για το μιούζικαλ της ερημιάς...
Όπως στα μιούζικαλ το λιμπρέτο βρίσκεται σε πρώτο πλάνο και οι στίχοι των τραγουδιών είναι που δίνουν ώθηση στην πλοκή, ενώ η μουσική έχει έναν συνοδευτικό χαρακτήρα, έτσι κι εδώ η αφήγηση και ο ποιητικός λόγος κυριαρχούν ενώ οι λιτές μελωδίες του πιάνου ακολουθούν.
Ο Nick Cave είχε από καιρό στο μυαλό του να πλησιάσει ξανά αυτά τα τραγούδια με έναν νέο τρόπο που να είναι πιο κοντά σε αυτό που είναι και που αισθάνεται τώρα. Η πανδημία και ο εγκλεισμός έφερε την ιδέα γι' αυτό το μιούζικαλ της ερημιάς στο αγαπημένο του Alexandra Palace. Η μοναχικότητα του ταιριάζει, η θλίψη τον συντροφεύει μόνιμα, ο λόγος γίνεται όλο και περισσότερο η αγαπημένη του καλλιτεχνική έκφραση, η αγάπη του για τον ήχο του πιάνου είναι μεγαλύτερη ακόμη κι απ΄ αυτή για την μπριγιαντίνη και τη μαύρη βαφή μαλλιών και στις 19 Ιουνίου του 2020 «δημιουργήσαμε κάτι πολύ περίεργο και πολύ όμορφο, που έχει κάτι να πει σε αυτούς τους αβέβαιους καιρούς, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν δημιουργήθηκε απ' αυτούς», όπως σημειώνει ο ίδιος στο ένθετο του δίσκου.
Ο Nick Cave εκτίθεται δημοσίως με την τέχνη του, τα τελευταία χρόνια εκτίθεται και προσωπικά απαντώντας ειλικρινά σε δύσκολες ερωτήσεις μέσω της σελίδας του The Red Hand Files, τώρα αποφάσισε να προσευχηθεί δημοσίως με την ηχογράφηση και την μαγνητοσκόπηση αυτής της μοναχικής συναυλίας, κοινωνώντας πρώτα ο ίδιος από τα τραγούδια του πριν μας καλέσει να κοινωνήσουμε κι εμείς.
Όλα αυτά μπορούν να γίνουν κατανοητά και να λειτουργήσουν σε ένα ακροατήριο που έχει ισχυρούς δεσμούς με τον Nick Cave, που τον παρακολουθεί και τον ασπάζεται εδώ και πολλά χρόνια, που αντιλαμβάνεται την πορεία του και ενστερνίζεται την καλλιτεχνική του μεταστροφή, που επικοινωνεί με τον ποιητικό του λόγο. Τότε μόνο αυτό το διπλό άλμπουμ με τα 22 τραγούδια μπορεί να γίνει ένα απολαυστικό ακρόαμα και να οδηγήσει στην μυσταγωγία.
Οι περιστασιακοί και ευκαιριακοί ακροατές του, αυτοί που τυχαία θα βάλουν κάτι ν' ακούσουν από περιέργεια, όσοι ήδη είναι επικριτικοί γι' αυτό που είναι ο Cave τώρα, δεν θα μπορέσουν να βρουν εδώ σημεία επαφής και επικοινωνίας και το άλμπουμ θα τους φανεί βαρετό. Δίκιο έχουν. Αυτός ο δίσκος, όχι απλώς δεν τους απευθύνεται, αλλά τους ζητάει ευγενικά να μείνουν μακριά του.
