Στο Mad Men (ίσως την πιο αγαπημένη μου τηλεοπτική σειρά όλων των εποχών) υπάρχει μία σκηνή (βρισκόμαστε στη δεκαετία του 60), όπου η οικογένεια Draper ετοιμάζεται να αποχωρήσει από το πάρκο όπου έκανε πικ νικ. Ο Don Draper τελειώνει το αναψυκτικό του και απλά εκσφενδονίζει το κουτάκι στο διπλανό χωράφι, ενώ η σύζυγός του τσεκάρει αν είναι καθαρά τα χέρια της μικρής κόρης τους, πιάνει από τις άκρες το πανί του πικ νικ, τινάζει όλα τα αποφάγια και σκουπίδια εκεί μπροστά της, διπλώνει το πανί -κυρία- το βάζει με τα υπόλοιπα συμπράγκαλα στο πορτ-μπαγκάζ, ο Don πατάει γκάζι και έτσι απλά φεύγουν. Το κάδρο παγώνει για αρκετά δευτερόλεπτα πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους κι εσύ μένεις παγωτό, προσπαθώντας να επεξεργαστείς αυτό που είδες.
Τι θέλω να πω. Ότι οι καιροί αλλάζουν, ο άνθρωπος εξελίσσεται και ο πολιτισμένος κόσμος υποτίθεται ότι γίνεται ολοένα και πιο πολιτισμένος (ή έστω, κατ'επίφαση), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ιστορία μπορεί να ξεγραφτεί, επειδή μας είναι «άβολο» να σκεφτόμαστε πως κάποτε ήταν ΟΚ να πετάς τα σκουπίδια σου όπου να 'ναι, να κοροϊδεύεις τους παχύσαρκους, ή να μιλάς υποτιμητικά για τις γυναίκες / τους μαύρους / τους Ρομά. Βρίσκω την όλη ιστορία με την επιβεβλημένη από την Αστυνομία της Πολιτικής Ορθότητας λογοκρισία στα βιβλία της Agatha Cristie ή του Roald Dahl (αγαπημένος συγγραφέας των παιδικών μου χρόνων παρεμπιπτόντως) ανεπίτρεπτη και εξοργιστική και συμφωνώ με κάθε λέξη του Θανάση Μήνα (ο οποίος επιμελείται μεγάλο μέρος της ενότητας βιβλίο του Avopolis και του οποίου τη γνώμη ζήτησα επί του θέματος):
«Το κάθε κείμενο εντάσσεται στα ιστορικά συμφραζόμενα της εποχής του και ο συγγραφέας του κρίνεται για τις αισθητικές και γλωσσικές επιλογές του. Η απαλοιφή στη συγχρονία από κείμενα προηγούμενων εποχών χαρακτηρισμών ή όρων που θεωρούνται μειωτικοί ή προσβλητικοί δεν διορθώνει καμιά ιστορική αδικία ούτε βελτιώνει την ποιότητα των κειμένων. Είναι απλώς λογοκρισία προς χάρην της πολιτικής ορθότητας. Προσιδιάζει κάπως στη συντηρητική αντίληψη περί αρχαιολογίας που επικρατούσε κάποτε: αντί να αναδειχθούν να ερείπια των αρχαίων κτισμάτων όπως ήταν, προσπαθούσαν να τα αναστυλώσουν όπως τα φαντάζονταν.»
Αντί να αφαιρούν τη λέξη nigger και τσιγγάνα από τα μυθιστορήματα της Agatha Cristie και να προσποιούνται πως ο Roald Dahl δεν έγραψε ποτέ τη λέξη «άσχημος» ή «χοντρός», οι εκδοτικοί οίκοι θα μπορούσαν να ακολουθήσουν την (πολύ τίμια, κατά την ταπεινή μου γνώμη) μέθοδο της Disney και να προλογίζουν τα βιβλία τους με μια προειδοποίηση σαν αυτή που βλέπει κανείς πριν από τη Λαίδη και τον Αλήτη (που περιέχει δυο μοχθηρές Ασιάτισσες γάτες) ή το Βιβλίο της Ζούγκλας (στο οποίο οι Ιθαγενείς Αμερικανοί αναφέρονται ως «ερυθρόδερμοι»): «Αυτό το πρόγραμμα περιέχει αρνητικές απεικονίσεις και/ή εικόνες κακομεταχείρισης άλλων λαών ή πολιτισμών. Αυτά τα στερεότυπα ήταν λάθος τότε και είναι λάθος τώρα. Αντί να αφαιρέσουμε αυτό το περιεχόμενο, θέλουμε να αναγνωρίσουμε την επιβλαβή επίδραση του, μαθαίνοντας από αυτήν και να πυροδοτήσουμε μία συζήτηση που θα δημιουργήσει ένα κοινό μέλλον για όλους χωρίς αποκλεισμούς».
Σε εντελώς άλλα νέα, μαζί με τον «δόξα τω θεώ μια χαρά παιδί» πέφτουλα με τα ηχητικά «ούτε ψάχνομαι, ούτε μου λείπει κάτι» και το «ΜΟΥ» της Β. Σέργη που έγιναν viral στην ημεδαπή, το μεγαλύτερο celebrity κουτσομπολιό της εβδομάδας ήταν η δίκη της Gwyneth Paltrow για ένα περιστατικό που έλαβε χώρα το 2016. Εν ολίγοις, ένας 76χρονος συνταξιούχος οπτικός ονόματι Terry Sanderson μήνυσε την Paltrow ισχυριζόμενος πως η ηθοποιός έπεσε πάνω του σε πίστα σκι του Deer Valley Resort, προκαλώντας του εγκεφαλικό τραύμα, 4 σπασμένα πλευρά και άλλους τραυματισμούς, καθώς και «σοβαρά, ψυχολογικά προβλήματα». Η δίκη διήρκησε 8 μέρες και ήταν σαν comedy show, με την Paltrow να εστιάζει περισσότερο στα υπέρκομψα συνολάκια της στο δικαστήριο και λιγότερο στις ανακρίσεις, το παγωμένο ύφος της να αναπαράγεται σε εκατοντάδες MEMEs και την απάντησή της στην ερώτηση «εσάς πώς σας έβλαψε το ατύχημα;» «well, έχασα μισή μέρα σκι» να γράφει ιστορία, ως το απόλυτο first world problem, που μοιάζει σαν να ξεπήδησε από το σύμπαν του Succession ή του White Lotus.
https://www.instagram.com/p/CqbWmQ8pTrU/
https://www.instagram.com/p/Cqamq29orOd/
https://www.instagram.com/p/CqOGU0ordHl/
This trial is fully an Adderall talking to a Xanax pic.twitter.com/R3DP1Wic41
— Steve Morris (@stevemorris__) March 24, 2023
"I lost half a day of skiing" is my new ice cold response for everything
— Rachel Shukert (@RachelShukert) March 24, 2023
Για την ιστορία, οι ένορκοι του δικαστηρίου στο Park City της Utah έκριναν ότι για το ατύχημα ευθυνόταν εξ ολοκλήρου ο Terry Sanderson, ενώ ως αποζημίωση η ηθοποιός έλαβε το συμβολικό ποσό (που είχε ζητήσει στην αντιμήνυσή της προς τον 76χρονο) του 1 δολαρίου.
