Η εβδομάδα ξεκίνησε με ένα live. Το μεγαλύτερο live που μπορεί να πραγματοποιηθεί παγκοσμίως, αφού το παρακολουθούν χιλιάδες από κοντά και εκατομμύρια ζωντανά στην τηλεόραση (και εν συνεχεία μέσα από τις μιλιούνια αναφορές στα μέσα και τα social media). Ο λόγος φυσικά για την πολυσυζητημένη εμφάνιση της Rihanna στο Super Bowl, από την οποία η κυρίαρχη είδηση που διαδόθηκε σε όλη την υφήλιο ήταν ότι η RiRi περιμένει και πάλι παιδί, λίγους μάλιστα μόλις μήνες από την γέννηση του πρωτότοκου γιού της, τον Μάιο του 2022. Πέρασα αρκετό (ίσως παραπάνω από όσο θα έπρεπε) χρόνο να διαβάζω ειδήσεις, άρθρα γνώμης και σχόλια στα social, και χόρτασα χολή (όλων των ειδών): από το «κακώς εμφανίστηκε αφού ήταν έγκυος, δεν μπορούσε ούτε να χορέψει, ούτε τίποτα, ήταν βαρετό», μέχρι «α καλά, πάει το νέο άλμπουμ πάλι με τα γεννητούρια», μέχρι «τεράστια απογοήτευση το lip synching».
https://www.instagram.com/p/ColZNxYLnLs/
Αναρωτιέμαι αν θα μάθουμε ποτέ να σεβόμαστε τις επιλογές των γυναικών για τις ζωές και τα σώματά τους και να βλέπουμε την μεγαλύτερη εικόνα: που είναι ότι η Rihanna, με αυτή την εμφάνιση ήθελε προτίστως (ως καλλιτέχνις αλλά και ως επιχειρηματίας) να δηλώσει παρούσα και να ενισχύσει το προσωπκό της brand: «εδώ είμαι, όσο badass όσο με θυμάστε, αλλά να, είπα να κάνω και οικογένεια, καλά δεν σας είπα, έρχεται και δεύτερο μωρό, hope you don't mind, πάμε να θυμηθούμε όλες τις κομματάρες που χορεύετε στα club τόσα χρόνια και όσο δεν με ξεχνάτε, μην μου άγχεστε, θα το ξαναπιάσουμε.» Ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.
Η φωτογράφισή της και η συνέντευξή της στη βρετανική Vogue λίγες μέρες αργότερα και μια δήλωσή της ότι ήδη βρίσκεται στα σκαριά νέο άλμπουμ, που πήρε το μάτι μου κάπου, νομίζω επιβεβαιώνουν σε ένα βαθμό τα παραπάνω.
https://www.instagram.com/p/CosM8iwrEp9/
Όσο για το show, ναι, το ντύσιμο κι εμένα με ξένισε, αλλά it's all fashion, baby.
https://www.instagram.com/p/Cole6kWNI19/
Όσο για το lip synching, μιλάμε για ένα show που βλέπουν πάνω από 100 εκατομμύρια τηλεθεατές, ρισκάρεις; Δεν ρισκάρεις.
Το άλλο trending topic της εβδομάδας, το οποίο κάπως καταβρόχθισε όλα τα υπόλοιπα ήταν αυτό το (ας το πούμε) challenge για boomers που διαθόθηκε από τοίχο σε τοίχο στο Facebook, σε σημείο που όλη την εβδομάδα (ειδικά αν λόγω δουλειάς και ενδιαφερόντων ο κύκλος σου αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από «συναυλιάκηδες») δεν υπήρχαν άλλες αναρτήσεις παρά μόνον αυτό.
To concept απλό. Συμπληρώστε το κενό:
01. First concert:
02. Last concert:
03. Next concert:
04. Worst concert:
05. Loudest concert:
06. Best concert:
07. Saw the most:
08. Most surprising:
09. Happy I got to see:
10. Wish I could have seen:
Κι έτσι απλά γέμισε το feed με αναμνήσεις συναυλιών από τα 90s, ιστορίες από Primavera και άλλα φεστιβάλ, κόντρες για το αν είναι πιο θορυβώδεις οι My Bloody Valentine ή οι A Place to Bury Strangers και διαφωνίες ως προς το αν η τελευταία ερώτηση αφορά καλλιτέχνες που είναι ακόμα ενεργοί ή αποκλειστικά πρόσωπα που έχουν πεθάνει.
Πάντα μου προκαλεί εντύπωση το πώς όλα αυτού του τύπου τα challenges γίνoνται αστραπιαία viral στα κοινωνικά δίκτυα. Το κάνουμε για το μοίρασμα; Για να πυροδοτήσουμε μια συζήτηση; Επειδή πιστέυουμε ότι εμείς έχουμε δίκιο «τώρα θα σας πω εγώ, λάθος τα λέτε». Ή είναι τελείως ψυχαναλυτικό το θέμα και αυτό που μας ιντριγκάρει είναι το ότι μας αναγκάζει να «τακτοποιήσουμε» τις αναμνήσεις μας; Σε κάθε περίπτωση, τι ωραία να μιλάμε για μουσική στα social, εγώ ωραιότατα τα πέρασα διαβάζοντας τις αναρτήσεις των άλλων, και (δεν μου είναι σαφές το γιατί αλλά) δεν ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τη δική μου λίστα. Πάντως αν με ρωτάτε, η χειρότερη συναυλία ήταν της Cat Power στο Fuzz το 2014, δεν ξέρω τι συνέβη και αρχίσαμε ξαφνικά να πέφτουμε ένας-ένας σαν τα κοτόπουλα, είχα λιποθυμήσει και εγώ.
