Η περιπέτεια και το ρίσκο πρέπει να ενυπάρχουν σε κάθε στουντιακή και –το κυριότερο– ζωντανή εμφάνιση ενός καλλιτέχνη. Ο Steve Turre, ωστόσο, έδειξε να μην δέχεται τον κανόνα αυτόν, προχθές στο Μέγαρο Μουσικής...

Τα κομμάτια δεν «δαγκώνανε», η μπάντα δεν τα τσίγκλαγε, οι εκτελέσεις δεν πετάγανε σπίθες. Έλειπε εκείνο το κάτι παραπάνω, που θα ανέβαζε επίπεδο την όλη εμπειρία...

Η (πολυτάραχη) ζωή του Claude Debussy και η (εκπληκτική) μουσική του, είχαν την τιμητική τους το βράδυ της Παρασκευής στον Ιανό...

Δισκοθετική εμπειρία αποδείχθηκε η εμφάνιση του Ιάπωνα μαέστρου του ρυθμού στο Κ44, κρίμα λοιπόν για όσους φίλους του παραδοσιακού dubstep τη χάσανε...

Αθήνα και Θεσσαλονίκη υποδέχτηκαν με εντυπωσιακά πλήθη τους πολυαγαπημένους Αμερικανούς, εκείνοι όμως έδωσαν ένα σόου με αρκετά σκαμπανεβάσματα, όντας σε αρκετά σημεία κατώτεροι των προσδοκιών...

Είναι απλά τα πράγματα: το αγνό, τίμιο και «αληθινό» χιπ χοπ προσγειώθηκε στο Blow την Κυριακή, σ' ένα live-θρίαμβο γι' αυτήν την πλευρά του σύγχρονου μαύρου ήχου...

«Sabbath-ιανή» βροχούλα έπιασε το Σάββατο το βράδυ στο Six d.o.g.s., με τους Γάλλους να παίζουν ψυχωμένα, δίχως να πτοούνται από τη μικρή προσέλευση...

Πολύς και ωραίος κόσμος συγκεντρώθηκε την Παρασκευή για τα μάτια του, οπότε έμενε μόνο να ικανοποιήσει και ο ίδιος με την απόδοσή του. Όπερ και εγένετο και μάλιστα από την πρώτη κιόλας στιγμή...

17 συγκροτήματα, μοιρασμένα στα 17 δωμάτια ενός παλιού ξενοδοχείου, να παίζουν ταυτόχρονα για μία ώρα. Ένα ηχητικό χάος που έμοιαζε με κολάζ από λάιβ ή αλλιώς ένα ολόκληρο φεστιβάλ στριμωγμένο στον ίδιο συμπιεσμένο χωροχρόνο...

Παρά την καλή τους διάθεση κι έναν πυρήνα 4-5 πραγματικών fans, οι οποίοι δεν σταμάτησαν στιγμή να επικροτούν, η ατμόσφαιρα θύμιζε λίγα από την αίγλη που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια μπάντα στην περίοδο των παχιών γοτθικών αγελάδων...