Όλοι στο Κύτταρο πανηγύριζαν σαν να ήταν 1993 και οι Αυστραλοί να επισκέπτονταν για δεύτερη φορά το Ρόδον (μετά την ιστορική συναυλία του 1992). Πράγματι, αν έκλεινες τα μάτια, δεν θα καταλάβαινες τη διαφορά...

Η δεύτερη ζωντανή εμφάνιση των Αμερικανών στην Αθήνα ήταν μία ακόμα μεγάλη επιτυχία: η setlist ξεπέρασε τη μιάμιση ώρα, ο ήχος δόνησε το Κύτταρο, ο λαός που μαζεύτηκε γνώριζε καλά το παρελθόν και το παρόν του γκρουπ...

Σε μια θριαμβευτική επανεμφάνιση στην Αθήνα ανήμερα των γενεθλίων του, σε ένα γεμάτο Vox, ο Αυστραλός επαλήθευσε την έννοια του πάρτι, δίνοντας νέες διαστάσεις στη λέξη «αποθέωση»...

Death metal βιαιοπραγία και βαρβαρότητα στο An Club, με το συγκρότημα του John Gallagher να προκαλεί τις σωματικές αντοχές του κοινού... 

Αν και κυρίως ήρθαν οι παλιοί να τους δουν στο An, η προσέλευση αποδείχθηκε ευνοϊκότερη των προσδοκιών. Οι Αμερικανοί έπαιξαν με κέφι και τσαγανό, ο δε Greg Anderson γιόρτασε και τα γενέθλιά του επί σκηνής...

Ο Mercan Dede ήταν, υποτίθεται, το μεγάλο όνομα στο κλείσιμο του φετινού φεστιβάλ, αλλά την παράσταση έκλεψε τελικά το πολυπολιτισμικό κουαρτέτο των Hijaz...

Αισθητά μεγαλύτερη η προσέλευση το Σάββατο στον Ελληνικό Κόσμο, αισθητή όμως και η απουσία ενός πρωταγωνιστικού ονόματος: Mogwai, Electric Wizard και Andy Stott «μονομάχησαν» για τα πρωτεία, εμείς τα δώσαμε πάντως στον τελευταίο... 

Δεν μαζεύτηκε και λίγος κόσμος στην πρώτη μέρα του φετινού Plisskën, αν και ήταν μάλλον κατώτερος της αναμενόμενης προσέλευσης. Οι περισσότεροι αδημονούσαν για τις Savages και αποδείχθηκαν ολόσωστοι: η Jehnny Bath και η παρέα της σάρωσαν... 

Δύο μέρη είχε η βραδιά της Παρασκευής στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (με Emily Dickinson και Καρυωτάκη), διχασμένος βγήκα κι εγώ έπειτα στον δροσερό αέρα της Συγγρού...

Με το An sold-out για χάρη τους, έδειξαν πόσο απλό και φλογισμένο μπορεί να γίνει αυτό το ρημάδι το ροκ εν ρολ, όταν είσαι διατεθειμένος να πιαστείς από το πνεύμα του και να μην εγκλωβιστείς στο γράμμα του...