Ακόμα μία σπουδαία συναυλιακή εμπειρία μας χάρισαν οι Αμερικανοί. Όσοι μάλιστα τους είδαν για πρώτη φορά χθες στον Βοτανικό, δύσκολα θα το ξεχάσουν αυτό το live...

Το βρωμερό punk των New Bomb Turks δεν προορίζεται για πράους ψυχεδελέ τύπους, ούτε για αρωματισμένες garage νοικοκυρές. Είναι η μπότα που κρατά τη μάπα σου κολλημένη στο κράσπεδο, γύρω από σπασμένα γυαλιά και κάθε λογής σκουροπράσινες ροχάλες...

Παρότι βουτυρόπαιδα εμφανισιακώς, οι Useless Eaters αποδείχθηκαν ατίθασα αγρίμια, έτοιμα να λυγίσουν κάθε κάγκελο του στενάχωρου κλουβιού τους. Αδιαφιλονίκητοι όμως πρωταγωνιστές στάθηκαν οι παλαίμαχοι The Kids: τόσο τουμπανιασμένη απόδοση, ούτε ο πιο αρματωμένος πάνκης δεν ξεπερνά...

Κάποιοι από μας περιμέναμε μια συγκλονιστική συναυλία. Και οι Νορβηγοί έπαιξαν μεν μανιασμένα στο γεμάτο An Club, όμως το βαρύ τους πυροβολικό –ο Einar Solberg– εμφανίστηκε βραχνιασμένος και καταπονημένος...

Οι Γάλλοι Magnetix αποτέλεσαν την πιο ευχάριστη έκπληξη της πρώτης μέρας, δίκαιοι όμως headliners ήταν οι Βολιώτες Gay Anniversary, που έπαιξαν σε «μόνο θρας» ταχύτητες...

Με μπροστάρη τον Andrew Savage –αυτόν τον φλογισμένο πάστορα του ατίθασου rock 'n' roll– οι Αμερικανοί ήταν χάρμα να τους ακούς, μα και χάρμα να τους βλέπεις εκεί πάνω στη σκηνή του An Club...

Ανερμάτιστη παρέλαση ενός (γοητευτικού) παγωνιού, σε ένα πρόγραμμα που πάσχιζε να βρει ταυτότητα και, ενώ είχε αφορμή τη Μαρία Κάλλας, δεν ψέλλισε τελικά μήτε μισή συλλαβή από τη λέξη «Ελλάδα»...

Διφορούμενη, πολυσχιδής, μέτρια για τα 2/3 της συναυλίας και συγκλονιστική στο τελευταίο τέταρτο. Σε μια νύχτα που «μας ρούφηξε ο ήχος»...

Έπαιξαν μόλις 50 λεπτά, μπροστά σε περίπου 300 άτομα. Αλλά ο Alexander "Alle" Hagman –η ατσάλινη αυτή φωνή του ευρωπαϊκού hardcore– ηγήθηκε μιας εξαιρετικής εμφάνισης...

Όλα όπως θα έπρεπε να είναι: η ενέργεια, η μουσική, οι ατυχίες επί σκηνής και η άφατη ευχαρίστηση μεστωμένου, σύγχρονου post-punk, άρρηκτα δεμένου με EBM αισθητική...