Οι υγρές, μακρόσυρτες και νωθρές συχνότητες της Jana Winderen, συρμένες θαρρείς από τα βάθη των βόρειων θαλασσών, πρωταγωνίστησαν στη 2η μέρα του φεστιβάλ στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, ενώπιον ενός κοινού πιο διεθνούς και από συνέλευση του ΟΗΕ...

Η κατανυκτική, σχεδόν μοναχική ευλάβεια των Manes τους κατέστησε ουσιαστικούς headliners της 3ης μέρας. Άκρως συγκινητικοί οι Solefald, ανέλπιστα καλοί οι Arcturus (αν και ο ICS Vortex ανέβηκε στη σκηνή μπαούλο από τα ξύδια) και διακριτοί οι Djevel, ως η αμιγώς καλύτερη black metal μπάντα του φετινού φεστιβάλ...

Δεν υπήρξε ένας θεατής που να απογοητεύτηκε για κάποιον λόγο από την εμφάνιση και την εντιμότητα της παρουσίας της Ολλανδέζας τραγουδίστριας. Είχε ωραία συμπεριφορά στη σκηνή του Piraeus 117 Academy, καθώς και μια ομορφιά που τη διαχειρίστηκε με πολύ ασυνήθιστο τρόπο...

Με μια εντυπωσιακή τελετουργία βασισμένη σε μακραίωνη θρησκευτική παράδοση του Θιβέτ ξεκίνησε το φετινό φεστιβάλ, με τους Ρhurpa να εκμεταλλεύονται την υπέροχη ηχητική της Αγγλικανικής Εκκλησίας για να παρασύρουν το αθηναϊκό κοινό σε μια καθόλα υπερβατική εμπειρία...

Θριαμβευτικά ξεκίνησε το φετινό φεστιβάλ στο Ρομάντσο, με μπόλικο κόσμο έτοιμο να γευτεί κάθε αλλόκοτο «φρούτο» και με καλλιτέχνες που επιχείρησαν να αποκωδικοποιήσουν τη φρενίτιδα της σημερινής εποχής. Αδιαφιλονίκητοι πρωταγωνιστές, ο Shackleton και οι Senyawa από την Ινδονησία...

Πιο ωμοί και από ανεγκέφαλη γηπεδική βία εντυπώθηκαν οι headliners Gorgoroth, με τους Taake να αποτελούν την έκπληξη της 2ης μέρας και τους In The Woods... να καταλήγουν η ντροπή του φετινού φεστιβάλ

Μπορεί να μην το γέμισαν το Fuzz, παραμένουν όμως άμεσοι και εντυπώνονται υπόκωφοι καθώς τραγουδούν για τη Φτώχεια και τα Κατεστραμμένα Αγαθά, με τον Andy Gill να αναδεικνύεται ξανά σε Μίδα της κιθάρας...

Κατάφερε να «σηκώσει σκόνη ερήμου» στο Tiki, μεταφέροντας νοερά τους θαμώνες του αθηναϊκού μπαρ στην Αριζόνα, σε μια παράσταση μικρή σε φιλοδοξία, μα καθόλα γενναία σε στυλ και άποψη...

Εμφατικό sold-out στο Badminton, για μια βραδιά καλοστημένη, προβαρισμένη, μελετημένη και συγκινητική. Ό,τι έπρεπε για να τιμηθεί ένας συνθέτης που έγραφε όμορφα, λαϊκά, στιβαρά, «χρηστικά» τραγούδια...

Παίζοντας για πρώτη φορά στο Κύτταρο, ο τραγουδοποιός εξέφρασε το δημιουργικό του παρόν ερμηνεύοντας βαθιά και διαπεραστικά. Κι απέδειξε γιατί είναι μία από τις πιο αποτελεσματικές μα και αναγκαίες γέφυρες μεταξύ του δημώδους τραγουδιού και της λόγιας μουσικής...