Τα μεν αρχαία λόγια του Ευριπίδη παραμένουν αιχμηρά και επίκαιρα, σε εποχές όπου πάλι συζητάμε για δίκαιους και άδικους πολέμους, η δε μουσική κινήθηκε μεταξύ ενός έξυπνου sound design και ενός ηλεκτρονικού soundtrack, με μια αισθητική κοντά στις σπουδαίες δουλειές των Boards Of Canada...

Ο Dave Brock είναι ο περίεργος ροκάς θείος σου που τρώει κολληματάρες με το διάστημα και το σπίτι του μυρίζει φούντα. Αλλά εκεί στη σκηνή εξακολουθεί να δίνει ρέστα, παρά την απογοητευτική προσέλευση στη Θεσσαλονίκη, τη φτηνή κιτς ψυχεδέλεια των visuals και το κάμποσο μα μάλλον μεσόκοπο κοινό που μαζεύτηκε στην Αθήνα...

Το gloomy, γκαραζο-χέβι μέταλ των Βρετανών τιμήθηκε με τον ιδρώτα πλήθους πιστών ακολούθων στο An Club. Λίγο πριν, οι Αθηναίοι στοουνεράδες (στα χαρτιά μόνο) υποστήριξαν με εντυπωσιακό στυλ το φετινό, αξιόλογο ντεμπούτο τους...

Χαλαρή, άνετη και μουσικώς ποιοτική βραδιά στο Fuzz, με τη μπάντα από το Μάντσεστερ να κερδίζει τις εντυπώσεις κατεβαίνοντας από τη σκηνή και παίζοντας ανάμεσα στον κόσμο...

Μπροστά σε ένα γεμάτο Παλλάς, περιδιάβηκε τα πρόσωπα και τα έργα που τον σημάδεψαν, θυμήθηκε ιστορίες και διαλόγους, έδωσε το πολιτικό και φιλοσοφικό του στίγμα...

To πρόσφατο chillwave παρελθόν μάλλον βαραίνει ακόμα δυσανάλογα σε σύγκριση με τη dream pop στροφή που πλέον επιχειρούν, πάντως στη σκηνή του Ρομάντσο μπόρεσαν να εκλύσουν ενέργεια με ιδιότητες ευεξίας και επιδημικής ευδιαθεσίας...

Δεν υπήρξε 25ετία κάποιας εγχώριας indie pop σκηνής, όπως έδειξε η χαμηλή προσέλευση στο Ρομάντσο. Ήταν όμως ένα Σαββατόβραδο γεμάτο με αναθυμιάσεις από Stone Roses και Smiths και από τις ανέμελες ποπ μνήμες της Sarah Records...

Ακόμα ένα sold-out, ακόμα ένας θρίαμβος για τον σημαντικότερο θεσμό της ελληνικής hard rock/metal σκηνής, με βετεράνους, νυν πρωταγωνιστές και ανερχόμενα αστέρια να ενώνουν δυνάμεις για την κοινωνική αλληλεγγύη, τιμώντας τη μνήμη του μέγιστου Ronnie James Dio...

Ένα γεμάτο Μέγαρο Μουσικής καταχειροκρότησε τον διάσημο συμπατριώτη μας και τους εξέχοντες Γάλλους συνοδοιπόρους του: η θαλερή, ανοιχτόκαρδη ανάγνωσή τους στο Τρίτο Κοντσέρτο για βιολί του Μότσαρτ στάθηκε αξέχαστο highlight μιας λαμπερής βραδιάς...

Οι Αμερικανοί έπαιξαν με θέληση και άφησαν ικανοποιημένο τον κόσμο που κατέκλυσε για χάρη τους το An Club. Έλειψε όμως ο όγκος των στούντιο ηχογραφήσεών τους, στη θέση του οποίου ήχησε μια fuzzy θόλωση...