Με μια φωνή βγαλμένη θαρρείς από τα έγκατα των μεσογειακών παραδόσεων και μία μπάντα που έδεσε άριστα τη Δύση με την Ανατολή, δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει τις εντυπώσεις. Έστω κι αν το κοινό στο μισοάδειο Κατράκειο δεν έδειξε να συνεννοείται μαζί της, κάτι που σχολίασε εν τέλει και η ίδια...

Μπορεί το εισιτήριο να ήταν ακριβούτσικο, πάντως το Piraeus 117 Academy γέμισε, ο Dave Mustaine είχε μεγάλα κέφια και δεν υπάρχει κάποιος που να μην πέρασε καλά στην 6η εμφάνισή τους στην Ελλάδα...

Στόχος των Αμερικανών παραμένει μια ανέξοδη διασκέδαση, που σερβίρεται κάτω από στρώματα αχρείαστου σκέρτσου, χάρη στα ερμηνευτικά τερτίπια της πληθωρικής Storm Large. Όμως η κοσμοπολίτικη διάθεσή τους, επιμένει να κουβαλάει όλη την αφέλεια του ντουνιά...

Χαρισματικός, αστείρευτος και ακατάβλητος, στάθηκε στο Olympiastadion του Βερολίνου ως τροβαδούρος της εργατικής τάξης και του μέσου ανθρώπου, μα και ως ο showman εκείνος που, μπροστά σε 65.000 κόσμου, εξύψωσε το ροκ σε εμπειρία σώματος, νου και ψυχής...

Με όλες τις νότες της κεντραρισμένες και κουρδισμένες, με τις ανάσες της τεράστιες και λειτουργικές, με τις «ψηλές» της άφοβες κι άκοπες, έδωσε μία ακόμα καταπληκτική συναυλία στο κατάμεστο Βεάκειο του Πειραιά...

Η συναυλία του Ιρακινοαμερικανού δεξιοτέχνη στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος πληρούσε τα κριτήρια τόσο της βαθιάς αισθαντικότητας της αραβικής παράδοσης, όσο και του ένστικτου της περιπέτειας από το οποίο γενικώς διακατέχεται η προοδευτική πλευρά της τζαζ...

Απέναντι σε ένα κοινό που ξεπόρτισε για να κάνει χάζι και να δροσιστεί, παρά για ν' ακούσει μουσική (πόσο μάλλον μελοποιημένη ποίηση), η προσπάθειά της να ψυχαγωγήσει έγινε καπνός...

Στα 28 της, προσπαθούσε να αφήσει το στίγμα της στον κόσμο, δίνοντάς μας έναν απίστευτα πυκνό και συγκεντρωμένο δίσκο. Στα 70 –μητέρα, χήρα και ζωντανό είδωλο– έχει να προσφέρει ακόμα πολλά, όπως απέδειξε στις 2 μέρες της στην Αθήνα, γεμίζοντας το Piraeus 117 Academy...

Στις εγκαταστάσεις του φαραωνικών διαστάσεων Ιδρύματος Νιάρχου, η σπουδαία Αμερικανίδα κατάφερε να ευθυγραμμίσει το πολυπληθές κοινό με βαθύτερα νοήματα, χωρίς να γίνει δύσβατη ή δυσνόητη. Λίγο μετά, το φαινόμενο από τη Συρία ενθουσίασε με ήχους παρεμφερείς προς το δικό μας «παρακμιακό» σκυλάδικο των δεκαετιών του 1980 και 1990...

Κόσμος πολύς μαζεύτηκε στην ταράτσα της Αναξαγόρα για το χαρμάνι από Βαλκάνια, Τουρκία και λοιπές γειτονικές περιοχές που λανσάρουν οι Αμερικανοί. Οι οποίοι έπαιξαν όμως μόλις 50 λεπτά (και με σημαντική καθυστέρηση στην έναρξη), ενώ δεν συζήτησαν καν το ενδεχόμενο ενός encore...