Το Πιετραπάρε, ένα χωριό της Σικελίας, μετράει τις πληγές του από την ανομία. Ως λύση βλέπουν τις εκλογές για την ανάδειξη ενός τίμιου δημάρχου και αυτός; Που βγαίνει υπόσχεται νόμο και τάξη στην περιοχή. Αλλά η διαφθορά είναι τόσο βαθιά, που και ο νέος δήμαρχος θα αρχίσει να παίζει με τους παλιούς κανόνες.
Ο 13χρονος Μπαστιέν βρίσκεται στο κέντρο μίας «πολυσυλλεκτικής» οικογένειας: με 6 ετεροθαλή αδέλφια, 8 «γονείς» και εξίσου πολλά σπίτια και μετακινήσεις, η οικογενειακή του ζωή είναι πολύ πιο περίπλοκη από την σχολική. Η υπομονή, όμως, έχει κι ένα όριο: τα παιδιά αποφασίζουν να επαναστατήσουν και να αντιστρέψουν τους κανόνες. Όλοι μαζί, καταλαμβάνουν ένα ευρύχωρο διαμέρισμα και βάζουν τους γονείς στη θέση τους!
Ο αριστοκράτης Τόνι μετακομίζει στο Λονδίνο και προσλαμβάνει ως υπηρέτη του τον Χιούγκο Μπάρετ, για όλα όσα αφορούν το σπίτι. Ο Μπάρετ δείχνει αφοσιωμένος και καλός στη δουλειά του, αλλά η φίλη του Τόνι, η Σούζαν, δεν τον συμπαθεί και καλεί τον φίλο της να τον απολύσει.
Η Χάνα, η μεγαλύτερη κόρη μιας οικογένειας καλλιτεχνών, είναι μια αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα και ταυτόχρονα μια πετυχημένη ηθοποιός. Υποστηρίζοντας με θέρμη τις δυο μικρότερες αδελφές της, αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μιας οικογένειας που μοιάζει να αντιπαθεί τη σταθερότητα τόσο όσο βασίζεται σ`αυτήν.
Ο καθηγητής Αμβρόσιος κι ο βοηθός του, Άλφρεντ, πηγαίνουν στην Τρανσυλβανία με σκοπό να βρουν και να εξοντώσουν βρικόλακες. Βρισκόμενοι σε ένα μικρό χωριό, δεν αργούν να βρουν τον δρόμο σε ένα κοντινό κάστρο όπου ζει ο κόμης Κρόλοκ με τον γκέι γιο του.
Ένας οδηγός ασθενοφόρου ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την θετή κόρη μιας γυναίκας που πέθανε μυστηριωδώς από αέριο. Γρήγορα θα την ερωτευτεί, αλλά και θα διαισθανθεί κίνδυνο πίσω από το αγγελικό της πρόσωπο.
Με σκοπό να βγάλει εύκολα χρήματα, ο Μπράιαν Φλάναγκαν, ένας νεαρός κι επιδέξιος μπάρμαν, πηγαίνει στην εξωτική Τζαμάικα. Σύντομα, όμως, παρασύρεται από τη νέα του ζωή και σιγά-σιγά χάνει τον εαυτό του, αλλά και την κοπέλα που αγαπά.
Η «αντικειμενικότητα» είναι για πολλούς ο απαράβατος οδηγός του ντοκιμαντερίστα. Στην περίπτωση του «La Traversée» όμως, ο Λιφσίτς τον καταρρίπτει εκ τω προτέρων, όταν αποφασίζει να ακολουθήσει με την κάμερά του έναν φίλο που ταξιδεύει στην Αμερική, προς αναζήτηση ενός πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Το ταξίδι του Στεφάν Μπουκέ, όπως παρουσιάζεται στην οθόνη, μπορεί να καταγράφει την προσπάθειά του να ανακαλύψει έναν άντρα που δεν είναι σίγουρος ότι θέλει να γνωρίσει, ταυτόχρονα όμως είναι και μια ευκαιρία εξερεύνησης των δικών ττου αισθημάτων, αλλά και μια καινούρια ματιά σε κάτι τόσο συμβολικό όσο ένα road trip στη αμερικάνικη ήπειρο. Στην ουσία, ακόμη κι αν το φιλμ είναι το οδοιπορικό μιας αναζήτησης, εμπεριέχει πολλά από τα βασικά στοιχεία της γραφής του Λιφσίτς, μέσα από το πρίσμα μιας διαφορετικής κινηματογραφικής φόρμας.
Η «αντικειμενικότητα» είναι για πολλούς ο απαράβατος οδηγός του ντοκιμαντερίστα. Στην περίπτωση του «La Traversée» όμως, ο Λιφσίτς τον καταρρίπτει εκ τω προτέρων, όταν αποφασίζει να ακολουθήσει με την κάμερά του έναν φίλο που ταξιδεύει στην Αμερική, προς αναζήτηση ενός πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Το ταξίδι του Στεφάν Μπουκέ, όπως παρουσιάζεται στην οθόνη, μπορεί να καταγράφει την προσπάθειά του να ανακαλύψει έναν άντρα που δεν είναι σίγουρος ότι θέλει να γνωρίσει, ταυτόχρονα όμως είναι και μια ευκαιρία εξερεύνησης των δικών ττου αισθημάτων, αλλά και μια καινούρια ματιά σε κάτι τόσο συμβολικό όσο ένα road trip στη αμερικάνικη ήπειρο. Στην ουσία, ακόμη κι αν το φιλμ είναι το οδοιπορικό μιας αναζήτησης, εμπεριέχει πολλά από τα βασικά στοιχεία της γραφής του Λιφσίτς, μέσα από το πρίσμα μιας διαφορετικής κινηματογραφικής φόρμας.
Έπειτα από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ο Άλεξ δεν μπορεί να θυμηθεί ούτε ποιο είναι το όνομά του. Για να μπορέσει να του επαναφέρει τη μνήμη, ο παππούς του ο Μπάι Νταν ταξιδεύει στη Γερμανία προκειμένου να οργανώσει ένα ταξίδι στο παρελθόν, ένα ταξίδι μνημών πίσω στη χώρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Βουλγαρία, 1980. Σύννεφα «γεμίζουν» τα μέχρι τότε ειδυλλιακά παιδικά χρόνια του Άλεξ, ο οποίος ζει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Η τοπική αστυνομία πιέζει τον πατέρα του να κατασκοπεύσει και να καταδώσει τον πεθερό του, τον Μπάι Νταν, που είναι ο βασιλιάς του ταβλιού στην περιοχή. Η οικογένεια πολύ γρήγορα αποφασίζει να μεταναστεύσει στη Δύση για να γλιτώσει από όλα αυτά. 25 χρόνια μετά ο Άλεξ βρίσκεται στο νοσοκομείο μετά από έναν βαρύ τροχαίο, στο οποίο σκοτώθηκαν και οι δυο του γονείς. Εκεί πηγαίνει να τον βρει ο παππούς του, που θέλει να τον βοηθήσει. Ενώ «ταξιδεύουν» διαμέσου του χρόνου και του τόπου, διασχίζουν τη μισή Ευρώπη παίζοντας τάβλι, το πιο απλό και συνάμα περίπλοκο από όλα τα παιχνίδια. Αυτή η καθημερινότητα βοηθά τον Άλεξ να συνειδητοποιήσει ποιος είναι, καθώς το τάβλι μπορεί να ξεκλειδώσει όλο του το παρελθόν. Ο Άλεξ βγαίνει από το νοσοκομείο, επιστρέφει στη Βουλγαρία, ανακτά τη μνήμη του, και πλέον ζει όπως πάντα ήθελε. Η ιστορία βασίστηκε στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Ilija Trojanow, που έγινε μπεστ σέλερ στη Βουλγαρία.
Ο Όσκαρ Γουάιλντ, διάσημος ποιητής και συγγραφέας δέχεται όλα όσα η ζωή του προσφέρει, μόνο που είναι περισσότερα απ’ όσα αντέχει η Βικτωριανή εποχή του. Ερωτευμένος μ’ έναν νεαρό φοιτητή της Οξφόρδης, δεν μπορεί να αποφύγει τα σχόλια αλλά ούτε και να κρυφτεί από ντροπή, επιλέγοντας να είναι αληθινά ο εαυτός του ... Η ταινία αφηγείται την πλέον κρίσιμη αλλά και δημιουργική 15ετία του κορυφαίου Βρετανού συγγραφέα, την εποχή που έγραψε κάποια από τα σημαντικότερα έργα του, όπως το «Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός» και «Ιδανικός σύζυγος». Η ταινία προσπαθεί να εξισορροπήσει την ομοφυλοφιλία του Ουάιλντ (που ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει ως ένα τραγικό ελάττωμα στη ζωή του), που τον οδήγησε στη φυλακή του Ρέντινγκ και την αγάπη του για την σύζυγό του Κονστάνς και τους δυο γιούς του, αναδεικνύοντας παράλληλα το ταλέντο αλλά και τη οξύτητα του πνεύματος μιας ιδιοφυίας.
Στα χρόνια που ο Τίτο και η “μαμά” Σοβιετική Ένωση δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις, ο Μέσα συλλαμβάνεται από το καθεστώς εξαιτίας μιας “απροσεξίας” του στην εφημερίδα. Ο γιος του, όμως, ο Μάλικ εξακολουθεί να πιστεύει την ιστορία της μητέρας του ό,τι ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές. Χρυσός Φοίνικας και Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Καννών, υποψήφια για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξένης Ταινίας, για την –όλο μαύρο χιούμορ- ιστορία που καθιέρωσε τον Σέρβο σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα, Έξοχες οι ερμηνείες τόσο του Μίκι Μανόιλοβιτς όσο και της Μιριάνα Καράνοβιτς.
Σελίδα 198 από 465
© 1996 - 2024 Avopolis. All Rights Reserved. Powered by Brainfoodmedia