Η όλη σκοτεινή (αρρωστημένη πολλές φορές) θεατρικότητα και οι περίεργοι, αφιλόξενοι ήχοι προκάλεσαν στο κοινό μια σύγχυση. Όμως η παρουσία τους ήταν αυθεντική, με έντονο προσωπικό χαρακτήρα...

Η απαράδεκτη οχλαγωγία από το μέσον του Fuzz και προς τα πίσω και κάποιες μάλλον ατυχείς επιλογές στη setlist, στέρησαν από μια καλή βραδιά την αιχμή εκείνη που θα μπορούσε να την κάνει συναρπαστική...

Το Σάββατο στο Gazarte ένωσαν δυνάμεις και δεξιοτεχνία σε μια αξιοζήλευτη σύμπραξη, που εύκολα καταχωρείται στις πιο δυνατές συναυλιακές συγκινήσεις του 2014...

«Έσπασε» 20 μήνες συναυλιακής σιωπής με την αφορμή ενός νέου δίσκου, ικανοποιώντας και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Πώς αλήθεια να μην περάσεις καλά, όταν όλοι επί σκηνής βρίσκονται σε τόσο τρελά κέφια;

Γέμισε το Six d.o.g.s. τη Δευτέρα, κυρίως από γυναίκες, μία εκ των οποίων έπιασε μάλιστα εξ απροόπτου τον Nathan Nicholson εκεί προς το τέλος της βραδιάς, φωνάζοντας «you are beautiful»...

Το ελληνικό κοινό δεν θα σταματήσει να αγαπάει οτιδήποτε έχει μέσα στον ήχο του σκοτάδι, θάνατο και απόγνωση, έναν πολύ καλό frontman και μερικά πιασάρικα riffs...

Δεν «σείστηκε» η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Η κεντρική σκηνή έμοιαζε μισογεμάτη, ενώ η εμφάνιση άφησε ορισμένους με ένα χάσμα μεταξύ της ηχογράφησης του Ten Freedom Summers και της ζωντανής απόδοσής του...

Αύξησαν θεαματικά το κοινό τους στην Ελλάδα, κυρίως μάλιστα ανάμεσα στις γυναίκες. Το απέδειξε τόσο η προσέλευση στη Θεσσαλονίκη (Principal), όσο και το αθηναϊκό sold-out στο Fuzz...

Μείναμε γοητευμένοι και συνάμα προβληματισμένοι στο φινάλε, να χειροκροτούμε ενόσω στα μυαλά μας επαναλαμβανόταν αδυσώπητο το ερώτημα: ήταν; δεν ήταν;

Σείστηκε το Gagarin όταν είπε το “Wish I Had An Angel” στο encore, σε μια συναυλία που είχε κόσμο, παλμό και πάθος...