Αναλογίλα και ξερό ψωμί, που αποσπά θραύσματα της ηλεκτρονικής σκηνής των 1970s, κολλώντας τα στο σήμερα, ενίοτε με μερικά ισχυρά beats από κάτω...

Μετά από 1 περίπου ώρα συναυλίας κι ενώ η μπάντα είχε πια παίξει τα ¾ της setlist της, το “Bela Lugosi’s Dead” (των Bauhaus) έκανε ξαφνικά την ανατροπή. Και μετά άρχισε η διασκέδαση...

Τα διαμάντια (του γαλλικού μπαρόκ) είναι τελικά παντοτινά...

Η βραδιά ήταν από κάθε άποψη μια απογοήτευση, με το αφιέρωμα στο Funeral των Arcade Fire να εκφυλίζεται σε επιφανειακό χίπστερ πανηγυράκι, παρά τις καλές στιγμές από τους Egg Hell, Moa Bones, Gautier και Empty Frame...

Αν είσαι νέος, ζεις στην Αθήνα κι αγαπάς τις ηλεκτρικές κιθάρες, τότε δύσκολα δεν πέρασες μια βόλτα από το Gagarin το Παρασκευοσαββατοκύριακο...

Βραδιά αντάξια της φήμης αλλά και της δραστηριότητας των 4 συμμετεχόντων στη χιπ χοπ σκηνή του σήμερα, που αποκατέστησε την αλήθεια σε σχέση με τη χλιαρή συναυλία του Απριλίου...

Το ανελέητo mosh pit και τo crowd surfing που απλώθηκε από τα πρώτα κιόλας λεπτά στον διαθέσιμο χώρο του Gagarin, σταμάταγε μόνο για να τραγουδήσουν όλοι μαζί τους γνώριμους στίχους...

Δεν πήγαν πολλά πράγματα καλά στη φετινή τους εμφάνιση στη χώρα μας. Το κόλπο, μάλιστα, άρχισε να «στραβώνει» από νωρίς...

Στο γήπεδο του Tae Kwo Do δεν επαναλήφθηκε η υπέροχη βραδιά που μας είχε χαρίσει πριν 2,5 χρόνια στον Λυκαβηττό. Κι ας υπήρξαν σίγουρα οι στιγμές εκείνες στις οποίες η απόλαυση του κοινού πάτησε βουνοκορφή...

Βιομηχανικά ηχητικά ιντερλούδια, περιγραφές για μέρη απομονωμένα στο αστικό τοπίο, αφηγήσεις για την ψυχή, την κοινωνία και για τη νιότη που πέρασε ανεπιστρεπτί...