Η συναυλία του Ιρακινοαμερικανού δεξιοτέχνη στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος πληρούσε τα κριτήρια τόσο της βαθιάς αισθαντικότητας της αραβικής παράδοσης, όσο και του ένστικτου της περιπέτειας από το οποίο γενικώς διακατέχεται η προοδευτική πλευρά της τζαζ...

Στα 28 της, προσπαθούσε να αφήσει το στίγμα της στον κόσμο, δίνοντάς μας έναν απίστευτα πυκνό και συγκεντρωμένο δίσκο. Στα 70 –μητέρα, χήρα και ζωντανό είδωλο– έχει να προσφέρει ακόμα πολλά, όπως απέδειξε στις 2 μέρες της στην Αθήνα, γεμίζοντας το Piraeus 117 Academy...

Στις εγκαταστάσεις του φαραωνικών διαστάσεων Ιδρύματος Νιάρχου, η σπουδαία Αμερικανίδα κατάφερε να ευθυγραμμίσει το πολυπληθές κοινό με βαθύτερα νοήματα, χωρίς να γίνει δύσβατη ή δυσνόητη. Λίγο μετά, το φαινόμενο από τη Συρία ενθουσίασε με ήχους παρεμφερείς προς το δικό μας «παρακμιακό» σκυλάδικο των δεκαετιών του 1980 και 1990...

Κόσμος πολύς μαζεύτηκε στην ταράτσα της Αναξαγόρα για το χαρμάνι από Βαλκάνια, Τουρκία και λοιπές γειτονικές περιοχές που λανσάρουν οι Αμερικανοί. Οι οποίοι έπαιξαν όμως μόλις 50 λεπτά (και με σημαντική καθυστέρηση στην έναρξη), ενώ δεν συζήτησαν καν το ενδεχόμενο ενός encore...

Γέμισε το Gagarin από μουστάκια, αφάνες και χαϊμαλιά, για μια εμφάνιση που μπορεί να μην έφτασε στα υψίπεδα της προηγούμενης αθηναϊκής επίσκεψης των Σουηδών, μα οπωσδήποτε δεν άφησε και παράπονα...

Και τι δεν έκανε στο Βερολίνο, προξενώντας παραλήρημα στους 22.000+ παρευρισκόμενους: και σόου υψηλών προδιαγραφών παρουσίασε και τη σημαία του LGBT κινήματος ανέμισε, μα και τις απουσίες ενός μικρού από την Ιαπωνία υπέγραψε, για να έχει δικαιολογία όταν γυρίσει στο σχολείο του! 

Παρά τα προβλήματα ήχου, τα Πέτρινα Ρόδα του Μάντσεστερ έπιασαν φανταστική απόδοση, παρασέρνοντας το γεμάτο Etihad: ο κόσμος άναβε σωρηδόν καπνογόνα, ενώ με την πρώτη ευκαιρία ανέβαινε στις πλάτες των φίλων του για να τραγουδήσει...

Το πρώτο live των Αμερικανών στην Ελλάδα δεν ήταν πολυαναμενόμενο, ούτε «talk of the town». Αλλά το να παρακολουθείς thrash συναυλία σε μικρό και κλειστό χώρο εν μέσω καύσωνα, παρέα με υπερκινητικούς, τριχωτούς μεταλλάδες, είναι από μόνο του μια πολύ όμορφη εμπειρία...

Μια αστραπή πίσω από τη σκηνή και η ξαφνική μπόρα που έλουσε το πολυπληθές κοινό στην Πλατεία Νερού, πρόσφεραν σπουδαίο φόντο στην εμφατική παρουσία των Sigur Rós, οι οποίοι έδωσαν μια άρτια παράσταση, με εντυπωσιακό οπτικό σόου...

Επιδαπέδια κηροπήγια και σκοτεινός ρομαντισμός στο Second Skin, μα εν τέλει την παράσταση από τον φτωχό φωνητικά «βασιλιά» της βραδιάς έκλεψε η ξυρισμένη γουλί μπασίστριά του...