Η επική εμφάνιση των προπατόρων Pentagram έδωσε στίγμα στη 2η μέρα, στην οποία πρωταγωνίστησαν επίσης η εντυπωσιακή αύρα της Diamanda Galas, το «εμπρηστικό» set των G.I.S.M. και ένας κατανυκτικά συγκινητικός Steve Von Till...

Ένας ακόμα ελληνικός θρίαμβος για το hard-rock-για-όλη-την-οικογένεια των Γερμανών, οι οποίοι είχαν στα ντραμς τον Mikkey Dee της Motörhead εποποιίας και τραγούδησαν ακόμα και Μαρινέλλα στο εντυπωσιακό πλήθος που συγκεντρώθηκε στην Πλατεία Νερού... 

Όλη τη μέρα, το σκηνικό στη Μαλακάσα προϊδέαζε για μια μελαγχολική γιορτή. Το έναυσμα της έναρξής της το έδωσε τελικά η –εντυπωσιακή– είσοδος της Lana Del Rey στη σκηνή, η οποία έφερε μαζί της μπλαζέ μελαγχολία, παραισθησιογόνα θλίψη και την αίσθηση υγρής απόγνωσης μετά από ξοδεμένες ηδονές...

Και γέμισε το Gagarin, τελικά, και το live τελείωσε με ζητωκραυγές. Έστω κι αν οι Νεοϋορκέζοι δεν απέφυγαν τις χοντροκοπιές, με το πληθωρικό τους γκρουβ να μοιάζει, κάποιες φορές, με πρόωρη εκσπερμάτωση...

Μπορεί οι Paradise Lost να έπαιξαν ολόκληρο το (εμβληματικό) Gothic και οι Converge ολόκληρο το (επιδραστικό) Jane Doe, μα τελικά η 1η μέρα άνηκε στους Cult Of Luna, οι οποίοι επέβαλλαν κάθε αρετή της υποβλητικότητάς τους υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες...

Περίπου 6.000 κόσμου έδωσαν το παρών στην Πλατεία Νερού, όπου δίκαιοι headliners αναδείχθηκαν οι Editors, καθώς οι James –αν και επαγγελματίες– δεν ενθουσίασαν. Ωστόσο, το 1/3 του πλήθος (οι μικρότερες ηλικίες, συγκριτικά), φαίνεται να βρέθηκε εκεί για το δίδυμο των Ελληνοβέλγων DJs Dimitri Vegas & Like Mike...

Με μια φωνή βγαλμένη θαρρείς από τα έγκατα των μεσογειακών παραδόσεων και μία μπάντα που έδεσε άριστα τη Δύση με την Ανατολή, δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει τις εντυπώσεις. Έστω κι αν το κοινό στο μισοάδειο Κατράκειο δεν έδειξε να συνεννοείται μαζί της, κάτι που σχολίασε εν τέλει και η ίδια...

Μπορεί το εισιτήριο να ήταν ακριβούτσικο, πάντως το Piraeus 117 Academy γέμισε, ο Dave Mustaine είχε μεγάλα κέφια και δεν υπάρχει κάποιος που να μην πέρασε καλά στην 6η εμφάνισή τους στην Ελλάδα...

Στόχος των Αμερικανών παραμένει μια ανέξοδη διασκέδαση, που σερβίρεται κάτω από στρώματα αχρείαστου σκέρτσου, χάρη στα ερμηνευτικά τερτίπια της πληθωρικής Storm Large. Όμως η κοσμοπολίτικη διάθεσή τους, επιμένει να κουβαλάει όλη την αφέλεια του ντουνιά...

Χαρισματικός, αστείρευτος και ακατάβλητος, στάθηκε στο Olympiastadion του Βερολίνου ως τροβαδούρος της εργατικής τάξης και του μέσου ανθρώπου, μα και ως ο showman εκείνος που, μπροστά σε 65.000 κόσμου, εξύψωσε το ροκ σε εμπειρία σώματος, νου και ψυχής...