Ανερμάτιστη παρέλαση ενός (γοητευτικού) παγωνιού, σε ένα πρόγραμμα που πάσχιζε να βρει ταυτότητα και, ενώ είχε αφορμή τη Μαρία Κάλλας, δεν ψέλλισε τελικά μήτε μισή συλλαβή από τη λέξη «Ελλάδα»...

Διφορούμενη, πολυσχιδής, μέτρια για τα 2/3 της συναυλίας και συγκλονιστική στο τελευταίο τέταρτο. Σε μια νύχτα που «μας ρούφηξε ο ήχος»...

Με τις ερμηνείες μα και με το χιούμορ του, έβαλε τη δική του βούλα στην εξήγηση του φαινομένου της Αγάπης, ενώπιον ενός ασφυκτικά γεμάτου (για δεύτερη μάλιστα ημέρα) Κατράκειου...

Έπαιξαν μόλις 50 λεπτά, μπροστά σε περίπου 300 άτομα. Αλλά ο Alexander "Alle" Hagman –η ατσάλινη αυτή φωνή του ευρωπαϊκού hardcore– ηγήθηκε μιας εξαιρετικής εμφάνισης...

Η 2η μέρα του φεστιβάλ είδε και πάλι κάμποσο κόσμο να κατεβαίνει προς το Ρομάντσο, που χειροκρότησε ιδιαίτερα τους A Victim Of Society, αν και τη μεγαλύτερη επί σκηνής ίντριγκα είχαν τελικά οι headliners Callas...

Όλα όπως θα έπρεπε να είναι: η ενέργεια, η μουσική, οι ατυχίες επί σκηνής και η άφατη ευχαρίστηση μεστωμένου, σύγχρονου post-punk, άρρηκτα δεμένου με EBM αισθητική...

Εντυπωσιακό sold-out στο Ρομάντσο, με τον καθηλωτικό Prins Obi των Baby Guru να κερδίζει τις επί σκηνής εντυπώσεις και τους Cave Children να πιστώνονται την καλύτερη εμφάνιση της βραδιάς... 

Ένα επιβλητικό πλήθος μαζεύτηκε από νωρίς στην Τεχνόπολη κι έγινε ένα με τη σκηνή όταν εμφανίστηκε ο Θάνος Ανεστόπουλος, καλωσορίζοντάς μας με τα λόγια «Ζούμε όση ζωή θέλουμε να ζήσουμε. Είμαστε τα Διάφανα Κρίνα»...

Ευγενικός, παθιασμένος και ολίγον αυτάρεσκος (δικαιολογημένα), ο πολυβραβευμένος μουσουργός άπλωσε σε ένα ασφυκτικά κατάμεστο Ηρώδειο αποσπάσματα από τα κινηματογραφικά score που έχει υπογράψει τα τελευταία 10 χρόνια...

Ορεξάτοι και με τσαγανό αδάμαστο από τα χρόνια, παρέδωσαν στο Κύτταρο hard rock καυτό, με όλα τα αξεσουάρ του...